Ζητούμενη η Αλήθεια Πίσω από την Απόπειρα Αυτοκτονίας - Να Αναμείνουμε - Στερνή μου Γνώση να σ' είχα Πρώτα
ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
Όσον αφορά το ζήτημα της επιλογής του κ.Παναγιώτη Διώτη για τη συγκεκριμένη επιτροπή, μένει να ενημερωθούμε καλύτερα, κι αν κανείς γνωρίζει περισσότερα, ας μας ενημερώσει, τι επιτροπή ήταν, εάν απαιτούνταν προσόντα, κλπ. Σαφώς υποθέτω ότι για νομοπαρασκευαστική πρέπει να έχει κανείς σχέση με τα νομικά. Όμως εάν δεν ακούσουμε τον αντίλογο δεν μπορούμε να κρίνουμε. Εάν ήταν λάθος επιλογή, εάν λ.χ. ο κ.Υπουργός παραμυθιάστηκε από κάποιον που του το έπαιξε νομικός ή εάν σκόπιμα τον έβαλε σε αντάλλαγμα κάποιων "υπηρεσιών" ή "γραμματίων" που ισχυρίζονται ορισμένοι, προφανώς θα αναλάβει τις ευθύνες του, όμως δεν μπορώ να αποκλείσω άλλα ενδεχόμενα λ.χ. ο αυτόχειρας να ήταν εισηγητής της συγκεκριμένης πρότασης νόμου, ποιος τα αποκλείει;
Το μόνο που υπάρχει είναι ένα ψευδές στοιχείο στην απόφαση διορισμού, το οποίο δεν είναι λίγο, και σίγουρα δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά από ότι φέρεται να έχει γράψει στο σημείωμα του ο κ.Π.Διώτης, αισθανόταν ενοχές που εμφανίστηκε ως πτυχιούχος ενώ δεν ήταν. Όμως οφείλουμε να δείξουμε υπομονή, για σεβασμό στην κατάσταση της υγείας του ανθρώπου και της οικογένειας του. Όμως η απόπειρα αυτοκτονίας του, εμένα τουλάχιστο μου "δείχνει" ανάληψη ευθύνης.
Δηλαδή, εάν δεν είχε "προλάβει" να αυτοκτονήσει και ο Υπουργός τον συγκάλυπτε, τότε πράγματι θα ήταν όπως λένε ορισμένοι, ότι είχε συνενοχή.
Εάν αντίθετα, τον "παραιτούσε", θα είχε ευθύνη ο Υπουργός; Ίσως εάν ήθελε με την απομάκρυνση του να το συγκαλείψει.
Η αυτοκτονία του όμως, δείχνει ανάληψη ευθύνης με το μέγιστο κατηγορηματικό τρόπο, που ενδεχομένως απαλλάσσει τον Υπουργό (αναμένω κι άλλα στοιχεία για να είμαι κατηγορηματικός).
Θα ήταν εντελώς διαφορετικό, εάν του είχε πει ο Υπουργός "Παναγιώτη, θα βάλουμε στο ΠΔ 'δικηγόρος' και θα περάσει κι αν το καταλάβουν θα το τακτοποιήσουμε αλλιώς"...
Θα αποπειρόταν την αυτοκτονία; Θα είχε ενοχές; εκτιμώ πως όχι.
Αυτά λέει η λογική μου.
Τώρα, εάν αντιπαθούμε τον Χρυσοχοϊδη και την κυβέρνηση, καμία αντίρρηση. Ότι και να συνέβη, ας παραιτηθεί. Η απόφαση μας όμως δεν θα έχει βασιστεί στα γεγονότα αλλά στα αισθήματα μας. Αντικειμενικοί δεν θα είμαστε, αλλά όσο με αφορά, θα πρέπει να περιμένω να ενημερωθώ καλύτερα για να κρίνω, αλλά ας σεβαστούμε και την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Εκτιμώ ότι σε συνάρτηση με άλλα ζητήματα που μας αφορούν, σε σχέση με τα αντικείμενα που χειρίζεται το ΥΠτΠ (λ.χ. ο σεβασμός των Οργάνων της Τάξης στον Πολίτη) , το συγκεκριμένο ζήτημα, δηλ. η επιλογή στενών συνεργατών του κ.Υπουργού, είναι σε ένα βαθμό δεύτερης πρωτεραιότητας και σε τελική ανάλυση ένα ζήτημα που για πρώτη φορά αυτή η κυβέρνηση αυτοβούλως μας έδωσε βήμα να κρίνουμε (τον ορισμό των στενών συνεργατών). Αλλά εαν διαφωνούμε για την πολιτική του Υπουργείου, την οποία κατά τα λοιπά αντιλαμβάνομαι ως ορθή, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να σκυλεύσουμε έναν άνθρωπο πριν ακόμη πεθάνει.
Ίσως να έχω λάθος, ίσως να είναι και θέμα παιδείας (και δεν εννοώ καλής δικής μου και κακής δικής σας, αλλά το πως έχουμε μάθει ο καθένας).
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ'ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ
Αυτό όμως που σκέφτομαι, είναι ότι σε προηγούμενη περίπτωση, όλοι βιαστήκαμε να επικροτήσουμε την απομάκρυνση (αργία, απόταξη ή διαθεσιμότητα κλπ) ορισμένων αστυνομικών που φέρονται να διέπραξαν αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Όμως αυτό που απαιτείται είναι η ταχεία και πλήρης διερεύνηση για τη λήψη απόφασης, κι όχι η σπίλωση ανθρώπων για την ικανοποίηση του όχλου.
Δεν υποστηρίζω ότι ήταν λάθος η εκτίμηση των συγκεκριμένων αδικημάτων, αλλά ότι απαιτείται πάντοτε, ταχεία διερεύνηση, κι εκδίκαση των υποθέσεων. Κι όποιος παίρνει την ευθύνη για μία άδικη πράξη, λόγω της πίεσης των γεγονότων που τρέχουν, να αναλαμβάνει και το κόστος της ενδεχόμενης λάθος αποφάσεως, εάν αυτό, εκ των υστέρων, προκύψει ότι ήταν λάθος.
Αυτό το μέτρο πρέπει να ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση, που αφορά τον κ.Υπουργό αλλά και για τον κάθε πολίτη που κατηγορείται για οτιδήποτε.
Ηθική και υλική αποκατάσταση.
Όσον αφορά το ζήτημα της επιλογής του κ.Παναγιώτη Διώτη για τη συγκεκριμένη επιτροπή, μένει να ενημερωθούμε καλύτερα, κι αν κανείς γνωρίζει περισσότερα, ας μας ενημερώσει, τι επιτροπή ήταν, εάν απαιτούνταν προσόντα, κλπ. Σαφώς υποθέτω ότι για νομοπαρασκευαστική πρέπει να έχει κανείς σχέση με τα νομικά. Όμως εάν δεν ακούσουμε τον αντίλογο δεν μπορούμε να κρίνουμε. Εάν ήταν λάθος επιλογή, εάν λ.χ. ο κ.Υπουργός παραμυθιάστηκε από κάποιον που του το έπαιξε νομικός ή εάν σκόπιμα τον έβαλε σε αντάλλαγμα κάποιων "υπηρεσιών" ή "γραμματίων" που ισχυρίζονται ορισμένοι, προφανώς θα αναλάβει τις ευθύνες του, όμως δεν μπορώ να αποκλείσω άλλα ενδεχόμενα λ.χ. ο αυτόχειρας να ήταν εισηγητής της συγκεκριμένης πρότασης νόμου, ποιος τα αποκλείει;
Το μόνο που υπάρχει είναι ένα ψευδές στοιχείο στην απόφαση διορισμού, το οποίο δεν είναι λίγο, και σίγουρα δεν πρέπει να ξεχαστεί, αλλά από ότι φέρεται να έχει γράψει στο σημείωμα του ο κ.Π.Διώτης, αισθανόταν ενοχές που εμφανίστηκε ως πτυχιούχος ενώ δεν ήταν. Όμως οφείλουμε να δείξουμε υπομονή, για σεβασμό στην κατάσταση της υγείας του ανθρώπου και της οικογένειας του. Όμως η απόπειρα αυτοκτονίας του, εμένα τουλάχιστο μου "δείχνει" ανάληψη ευθύνης.
Δηλαδή, εάν δεν είχε "προλάβει" να αυτοκτονήσει και ο Υπουργός τον συγκάλυπτε, τότε πράγματι θα ήταν όπως λένε ορισμένοι, ότι είχε συνενοχή.
Εάν αντίθετα, τον "παραιτούσε", θα είχε ευθύνη ο Υπουργός; Ίσως εάν ήθελε με την απομάκρυνση του να το συγκαλείψει.
Η αυτοκτονία του όμως, δείχνει ανάληψη ευθύνης με το μέγιστο κατηγορηματικό τρόπο, που ενδεχομένως απαλλάσσει τον Υπουργό (αναμένω κι άλλα στοιχεία για να είμαι κατηγορηματικός).
Θα ήταν εντελώς διαφορετικό, εάν του είχε πει ο Υπουργός "Παναγιώτη, θα βάλουμε στο ΠΔ 'δικηγόρος' και θα περάσει κι αν το καταλάβουν θα το τακτοποιήσουμε αλλιώς"...
Θα αποπειρόταν την αυτοκτονία; Θα είχε ενοχές; εκτιμώ πως όχι.
Αυτά λέει η λογική μου.
Τώρα, εάν αντιπαθούμε τον Χρυσοχοϊδη και την κυβέρνηση, καμία αντίρρηση. Ότι και να συνέβη, ας παραιτηθεί. Η απόφαση μας όμως δεν θα έχει βασιστεί στα γεγονότα αλλά στα αισθήματα μας. Αντικειμενικοί δεν θα είμαστε, αλλά όσο με αφορά, θα πρέπει να περιμένω να ενημερωθώ καλύτερα για να κρίνω, αλλά ας σεβαστούμε και την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Εκτιμώ ότι σε συνάρτηση με άλλα ζητήματα που μας αφορούν, σε σχέση με τα αντικείμενα που χειρίζεται το ΥΠτΠ (λ.χ. ο σεβασμός των Οργάνων της Τάξης στον Πολίτη) , το συγκεκριμένο ζήτημα, δηλ. η επιλογή στενών συνεργατών του κ.Υπουργού, είναι σε ένα βαθμό δεύτερης πρωτεραιότητας και σε τελική ανάλυση ένα ζήτημα που για πρώτη φορά αυτή η κυβέρνηση αυτοβούλως μας έδωσε βήμα να κρίνουμε (τον ορισμό των στενών συνεργατών). Αλλά εαν διαφωνούμε για την πολιτική του Υπουργείου, την οποία κατά τα λοιπά αντιλαμβάνομαι ως ορθή, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να σκυλεύσουμε έναν άνθρωπο πριν ακόμη πεθάνει.
Ίσως να έχω λάθος, ίσως να είναι και θέμα παιδείας (και δεν εννοώ καλής δικής μου και κακής δικής σας, αλλά το πως έχουμε μάθει ο καθένας).
ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ'ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ
Αυτό όμως που σκέφτομαι, είναι ότι σε προηγούμενη περίπτωση, όλοι βιαστήκαμε να επικροτήσουμε την απομάκρυνση (αργία, απόταξη ή διαθεσιμότητα κλπ) ορισμένων αστυνομικών που φέρονται να διέπραξαν αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Όμως αυτό που απαιτείται είναι η ταχεία και πλήρης διερεύνηση για τη λήψη απόφασης, κι όχι η σπίλωση ανθρώπων για την ικανοποίηση του όχλου.
Δεν υποστηρίζω ότι ήταν λάθος η εκτίμηση των συγκεκριμένων αδικημάτων, αλλά ότι απαιτείται πάντοτε, ταχεία διερεύνηση, κι εκδίκαση των υποθέσεων. Κι όποιος παίρνει την ευθύνη για μία άδικη πράξη, λόγω της πίεσης των γεγονότων που τρέχουν, να αναλαμβάνει και το κόστος της ενδεχόμενης λάθος αποφάσεως, εάν αυτό, εκ των υστέρων, προκύψει ότι ήταν λάθος.
Αυτό το μέτρο πρέπει να ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση, που αφορά τον κ.Υπουργό αλλά και για τον κάθε πολίτη που κατηγορείται για οτιδήποτε.
Ηθική και υλική αποκατάσταση.
Σχόλια