Θανατηρόφα Προς και Από την Εργασία...

Τα περιστατικά των τελευταίων ημερών κι ειδικότερα ο βαρύς τραυματισμός της μητέρας και των διδύμων από Υπαξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς κι το θανατηφόρο δυστήχημα των δύο αστυνομικών της ομάδας Ζήτα που ακολούθησε κι άλλο δυστήχημα άλλου συναδέλφου τους πηγαίνοντας στην εργασία του, ανεξάρτητα από το οφειλόμενο σεβασμό στη μνήμη των νέων αθνρώπων, είναι περιστατικά που θα πρέπει να αναγωνρίσουμε ότι είναι απαράδεκτα για επαγγελματίες που υποτίθεται ότι εκπαιδεύονται για πολύ πιο δύσκολες αποστολές και σκοτώνουν ή σκοτώνονται σε διαδικασίες ρουτίνας και να αφυπνιστούμε. 

Είναι γεγονός ότι εάν δεν βρεθούμε σε παρόμοια κατάσταση μπορούμε να γράφουμε εκ του ασφαλούς οτιδήποτε, εύκολα κρίνουμε, συχνά χωρίς να γνωρίζουμε (κι ούτε ενδιαφερόμαστε να κατανοήσουμε) τη θέση του άλλου. 

Το μείζον θεωρώ ότι είναι το πως εκπαιδευόμαστε και πως η κοινωνία λειτουργεί. Το ότι δεν υπάρχει αποτελεσματικός τροχαίος έλεγχος, όταν κάποιος μπορεί να οδηγεί χωρίς δίπλωμα και ανασφάλιστη μοτοσυκλέτα, κι αυτός δεν είναι ένας, τότε ξεφεύγει από την ατομική ευθύνη και γίνεται η ευθύνη κοινωνική. Το πως επιλέγονται, πως εκπαιδεύονται και πως επιχειρούν οι αστυνομικοί (διαδικασίες, πιστοποίηση, ποιότητα, έλεγχος) είναι και πάλι ευθύνη της κοινωνίας μας, ξεκινώντας από τη λειτουργία των θεσμών, όπως είνια οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, η επιλογή των ηγεσιών αλλά κι οι εκλογές που ποτέ δεν λαμβάνουμε υπόψη μας προγράμματα ή τις επιδόσεις των προκατόχων στα ειδικότερα αυτά θέματα, κι είναι σαφές ότι κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με αυτό, ούτε καν οι ίδιοι οι Αστυνομικοί, όταν φαίνεται ότι τα ποσοστά που πήρε η Χρυση Αυγή από τη συγκεκριμένη επαγγελματικη κατηγορία, ενώ η Χρυσή Αυγή μόνο γενικόλογα αναφέρθηκε "σε ικανότητες και αξία των στελεχών" ενώ προτάσσει την πίστη στο Έθνος, "Οι προαγωγές γίνονται με βάση την πίστη στο Έθνος, τις ικανότητες και την αξία των στελεχών " ως εάν υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν πίστη στο Έθνος. 

Έκανα αυτή την αναφορά για να αναδείξω την σημασία της Ασφάλειας Εδάφους, που στην ΠΑ κατέχει προεξάρχοντα ρόλο, πλην όμως ούτη στην ΠΑ λαμβάνεται υπόψη όταν φτάνει η πολιτικη και η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία νε επιλέξει τους ηγέτες, διότι κριτήρια "πίστης στο Έθνος" είναι ταυτόσημα με την "πίστη στο κόμμα" και σε κάθε περίπτωση υποβαθμίζουν την αξία των στελεχών και την προσήλωση τους στον επαγγελματισμό. Αυτό τουλάχιστο έχω πεισθεί στην 26ετή υπηρεσία μου και θα αναφέρω δύο περιστατικά που αναδεικνύουν αυτή την αντίφαση, κι όπως συνηθίζω επώνυμα, σε δύο διοικητές μου, πετυχημένους και τους δύο όσον αφορά την επιχειρησιακή απόδοση της ίδιας Μονάδας, σε διαδοχικές χρονικές περιόδους, όμως ο ένας σε βάρος του προσωπικού και της ασφάλειας εδάφους κι ό άλλος σε βάρος της προσωπικής του εξέλιξης και των δημοσίων σχέσεων αλλά σαφώς υπέρ της ασφάλειας εδάφους και του Προσωπικού της Μονάδας.

Ο πρώτος, ο Πτέραρχος Δανιήλ Σινάνογλου, απαιτούσε άμεσα την εκτέλεση της διαταγής του και δεν δεχόταν καμία δικαιολογία. Αλλοίμονο σε κάποιον αργούσε το πρωί στην είσοδο (τέλειος προϊστάμενος θα έλεγε κάποιος, άξιος ο μισθός του), "πειθαρχία, τάξη, ασφάλεια". Οι κλήσεις σε απολογίες ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ως αποτέλεσμα αυτού, η Μονάδα λειτουργούσε κι έφερε σε πέρας το έργο της, αλλά έφερνε το προσωπικό στα άκρα, συχνά με εσωτερικές προστριβές που επικυριάρχα τις διευθετούσε "κόβοντας κεφάλια" όπου διαπίστωνε ότι κάτι δεν υλοποιούνταν, ανεξάρτητα ποιος ευθύνονταν κάποιος έπρεπε να πληρώσει. Δεν θέλω να είμαι άδικος, διότι εάν αυτή η αρχή υλοποιούταν γενικότερα στο δημόσιο, ιδίως εάν συνδυαζόταν και με μία αποτελεσματική απόδοση ευθυνών στους υπεύθυνους (κι όχι απλά σε όποιον ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος) σίγουρα δεν θα είχαμε τα φαινόμενα διαφθοράς κι ασυδοσίας, τουλάχιστο στα χαμηλότερα επίπεδα. Σε καμία περίπτωση δεν του αποδίδω οικονομικά συμφέροντα και διαφθορά πέραν μίας αχαλίνωτης προσωπικής φιλοδοξίας που εκτός από την διεκδίκηση εξουσίας και αρμοδιοτήτων, ακόμη και σε γεωγραφικούς όρους ευρείας επέκτασης πέρα από τις δυνατότητες ελέγχου του (δεν θα μπω σε επιχειρησιακά ζητήματα που δεν είναι του παρόντος) οι εκδηλώσεις με επίσημους προσκεκλημένους πολιτικά πρόσωπα μεταξύ των οποίων προεξάρχουσα θέση είχε ο τότε Νομάρχης μας, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ένα βράδυ σκοτώθηκε ένας Υπαξιωματικός όταν χάλασε το φορτηγό με ρυμουλκούμενο, σε μία ανηφόρα και προσπαθώντας να το επισκευάσει εκ του προχείρου συνθλίφθηκε, καθώς εάν κατάλαβα καλά, διότι δεν ήταν στο στενό μου κύκλο διοίκησης (και δεν διέρευσαν ευρέως), δεν έλαβε όλα τα μέτρα ασφαλείας όπως προέκυψε από το πόρισμα, οπότε δεν συνδέθηκε το ατύχημα με τον Διοικητή, κι ο Διοικητής εκείνος προήχθη κι έμεινε αρκετά χρόνια μετά Ανώτατος επιτελής στο ΓΕΑ. 

Ο δεύτερος χρονικά Διοικητής, ο Πτέραρχος Βασίλειος Σκούρας, είχε ως πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια εδάφους, κι όχι μόνο στενά στην εκτέλεση των καθηκόντων μας αλλά και έδινε μεγάλη έμφαση στην ασφάλεια και στη διαβίωση του προσωπικού. ίσως να είναι ο μόνος Διοικητής που σε ΝΑΤΟϊκή προαξιολόγηση εάν δεν κάνω λάθος, έδωσε συγχαρητήρια στο προσωπικό των μαγειρείων της Μονάδας για την ποιότητα του συσσιτίου και γενικότερα την ανταπόκριση τους στην αποστολή της Μονάδας. Αλλά αν επιστρέψουμε στα θέματα ασφάλειας, έβαζε τους αερονόμους να ελέγχουν, όχι μόνο κράνη και ζώνες (κι όχι στους στρατεύσιμους αλλά και στους μονίμους) αλλά και με χρονομέτρηση από την πύλη ως τη Μοίρα, ότι δεν ξεπερνούσαμε τα 40Km/h (η πιο ευχάριστη πρωινή διαδρομή μέσα στα πεύκα, ανοίγαμε το παράθυρο κι απολαμβάναμε το πρωινό αεράκι). Κι ήταν χαρακτηριστικό αυτό που έλεγε, να ξεκνάτε λίγο πιο νωρίς να μην πέσετε στην κίνηση, όμως αν αργήσετε το πρωί να μην επιταχύνετε και βιάζεστε, αλλά να έρθετε με ασφάλεια, κανένα λάθος δεν διορθώνεται με δεύτερο λάθος. Σε μηνιαία βάση οι εκπαιδεύσεις κι οι διαλέξεις από ιατρούς, τροχονόμους, πυροσβέστες αλλά και η διαρκής ανανέωση του μνημονίου ενεργειών ασφάλειας σε ετήσια, μηνιαία και εβδομαδιαία βάση, το άγχος κάθε Μοιράρχου στην εβδομαδιαία ενημέρωση αφορούσε όλα αυτά τα θέματα κι όσα άλλα (λ.χ. ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, μέτρα αποφυγής κεραυνών, κίνηση φαλάγγων στους δρόμους κλπ μπορεί να θεωρούνται τετρημένα όμως είναι βασικά ώστε να διασφαλιστεί ότι όλοι μας θα βρσικόμασταν στη θέση μας, όταν κι εάν απαιτούταν να υλοποιήσουμε τα σχέδια για τα οποία εκπαιδευόμασταν). Με τέτοια μέτρα, ήταν αδιανόητο κανείς να περάσει ένα κόκκινο φανάρι, να οδηγήσει υπό την επήρεια αλκοόλ κλπ, διακινδυνεύθοντας να έρθει μία κλήση από την τροχαία που θα ήταν ένα αδιάψεστο στοιχείο επεγγελματικής ανεπάρκειας στον υπηρεσιακό του φάκελο. Με αυτόν τον Διοικητή, η ίδια Μονάδα πιστοποιήθηκε για πρώτη φορά επιτυχώς σύμφωνα με τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα, που σημαίνει ότι θα μπορούσαμε για πρώτη φορά να συμμετέχουμε σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ακόμη κι εκτός Ελλάδας (πέραν της προφανούς επάρκειας μας για τις εθνικές μας υποχρεώσεις), αλλά ο συγκεκριμένος Διοικητής ένα μήνα μετά, αποστρατεύτηκε. Οι κακές γλώσσες τον θεωρούσαν αριστερό, ίσως διότι επί 2 έτη, σε μία περίοδο διακυβέρνησης από τη ΝΔ όσες εκδηλώσεις έκανε στη Μονάδα (Χριστούγεννα, Πάσχα κλπ), ποτέ δεν κάλεσε ούτε έναν πολιτικό. Δεν είχε δημόσιες σχέσεις με την πολιτική. 

Προσωπικά, το γνωρίζουν αμφότεροι οι Διοικητές μου, εκτιμώ περισσότερο τον δεύτερο τρόπο ηγεσίας, που με το σημερνό αξιακό σύστημα "συμπόρεσης με την εξουσία" δεν είναι το ενδεδειγμένο για να εξελιχθεί κανείς στα ύπατα αξιώματα, κι αν υιοθετήσουμε το μοντέλο "πίστης στο Έθνος" κάποιος καλός Διοικητής εκτός από μία ατσαλένια πειθαρχία, ίσως να βάλει και να δέρνουν και κάθε έγχρωμο που θα περνάει μπροστά από την πύλη ως ενδεχόμενος κατάσκοπος που τόλμησε να κοιτάξει προς την πλευρά των σκοπών, προσωπικά είδα πάντοτε ως στοιχείο επαγγελματισμού και αξίας μου, εκτός από την απόκτηση γνώσεων σχετικών με το επάγγελμα μου, όχι μόνο δεν φειδόμουν αλλά επεδίωκα την συμμετοχή μου σε στρατιωτικές δραστηριότητες, ως στοιχείο επαγγελμτισμού, όπως η εθελοντική συμμετοχή μου σε ΝΑΤΟϊκές αξιολογήσεις ακόμη και σε άλλες Μονάδες και προκειμένου για τον καλύτερο Διοικητή μου επέλεξα εθελοντικά να είναι επικεφαλής στο άγημα απόδοσης τιμών κατά την παράδοση των καθηκόντων του (τυπικά ανατίθεται σε κατώτερο Αξιωματικό ή εμ πάσει περίπτωσει δεν ήταν η σειρά μου), τότε ήμουν Επισμηναγός (αντίστοιχος Ταγματάρχη στο ΣΞ) και προς τιμή του συγκεκριμένου Διοικητή προσφέρθηκα οικειοθελώς, να τεθώ επικεφαλής του αγήματος, όπως επίσης του αφιέρωσα την ακόλουθη ανάρτηση "Περί Αξιοκρατίας", 17 Μαρ.2009, http://syndesmossynergasiasmeloned.blogspot.gr/2009/03/blog-post.html

Ανεξαρτήτως των προσωπιών μου αντιλήψεων, η ουσία είναι μία. Θρηνούμε περισσότερους νεκρούς στον καιρό της ειρήνης (ακόμη και το ελικόπτερο στα Ίμια με τα επίσημα στοιχεία δεν καταρρίφθηκε) και μάλιστα σε διαδικασίες ρουτίνας και θα πρέπει και το εκλογικό σώμα να κρίνει και να αξιολογεί ουσιαστικά τα προγράμματα και τις προτεραιότητες των κομμάτων, οι πολιτικές ηγεσίες να επιλέγουν τους κατάλληλους Αξιωματικούς για την πολιτική ηγεσία με βάση τον επαγγελματικό βίο τους κι όχι με βάση τις δημόσιες σχέσεις και τέλος οι επιχειρησαικές ηγεσίες να έχουν την ευθιξία να παραιτούνται όταν αποτυγχάνουν, κι είναι αποτυχία όταν στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, είτε σκοτώνουν ανθρώπους στο δρόμο είτε σκοτώνονται οι ίδιοι από κακό χειρισμό, κακή εκπαίδευση, κακή συντήρηση ή όποιο άλλο λόγο καθώς σημασία δεν έχουν οι προθέσεις αλλά το αποτέλεσμα.