Με αφορμή το Νομοσχέδιο για την Καθιέρωση Ημέρας Ελληνοφωνίας
Ένα ίσως πιο σημαντικό σημείο είναι, πέρα από μία επετειακή ημέρα Ελληνοφωνίας (*) που μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει ο στρατηγικός φορέας για την διάδοσης της είτε στο Υπουργείο Παιδείας είτε στο Πολιτισμού, διότι απαιτείται κάτι παραπάνω από μία επέτειο. Η επέτειος είναι είναι ένα μέσο. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει σχέδιο. Στην επέτειο θα παρουσιάζεται το αποτέλεσμα ενός προγράμματος, μακροχρόνιου ή βραχυχρόνιου, και θα πρέπει να επιδιώκει και να επιτυγχάνει συγκεκριμένους στόχους. Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει εάν κάποιος δεν το θεωρεί αποστολή του να το υλοποιήσει και μπορεί να ξεχαστεί μόλις αλλάξει ο Υπουργός που το εμπνεύστηκε, ίσως κι ο ίδιος να το ξεχάσει εάν άλλα "πιο σοβαρά" ανακύψουν, στον τομέα ευθύνης του, με την έννοια ότι για εκείνα θα αξιολογηθεί το έργο του από τους ψηφοφόρους του. Θα μπορούσα να κάνω πολλές προτάσεις κι είναι βέβαιο ότι πολλοί ακόμη και πιο ειδικοί θα μπορούν να τα καταφέρουν και καλύτερα. Αυτό που προσ