Δεύτερη Απόπειρα Αυτοκτονίας σε λίγα Χρόνια...
Με αφορμή την απόπειρα αυτοκτονίας του συνεργάτη του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, κ.Παναγιώτη Διώτη, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι "επαγγελματίες απατεώνες" αφήνουν μία διέξοδο διαφυγής ανοικτή. Άραγε τι θα πάθαινε εάν έβγαινε και μας παραμύθιαζε με ένα σωρό δικαιολογίες ή εάν απλά σιωπούσε μέχρι να το ξεχάσουμε; Σε λίγες μέρες κάτι άλλο θα τραβήξει με ΜΜΕ και θα ξεχαστεί. Ούτε είναι τόσο πικάντικο θέμα όσο του Ζαχόπουλου, που είχε και το "ροζ" του.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε κατά το δοκούν την υπόθεση και να αγνοήσουμε ότι είχε ευθιξία και ντροπή (αν μη τι άλλο ήταν άπειρος, δεν ήταν "επαγγελματίας του χώρου"). Έτσι όμως παραβλέπουμε ότι εάν υπήρχαν μερικοί ακόμη τέτοιοι, που όταν κάνουν ένα λάθος, το παίρνουν επάνω τους και προχωρούν στην ακραία αυτή πράξη της αυτοκτονίας, με το μέγιστο προσωπικό κόστος, τότε πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Λοιπόν ας τα ισοπεδώσουμε όλα, ας βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τους Διώτη - Ζαχόπουλο, (πριν ακόμη μάθουμε τι ακριβώς έγινε) με όσους άλλους στερούνται ντροπής, και συνεχίζουν να κυκλοφορούν μαζί μας, και να μας χλευάζουν υπερηφανευόμενοι για όσα τέλεια έκαναν έως σήμερα (άκουγα προχθες για την αξιοκρατία στις μεταθέσεις των στρατευσίμων που επετεύχθη στα τελευταία χρόνια), συμβάλοντας στο πανελλήνιο αίσθημα υπερηφάνειας για την ισχυρή Ελλάδα που καταφέρνει να κατακρημνήσει το ισχυρό ευρώ κι όσα άλλα τρομερά καταφέραμε στα τελευταία χρόνια, ο καθείς από τη θέση του...
Κι όσοι αντιλαμβάνονται ότι αυτούς εννοώ, δεν θα τους διαψεύσω. Όποιος έχει τη μυίγα μυγιάζεται, κι ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.
Λίγη ντροπή όμως δεν βλάπτει, όταν αναφερόμαστε σε έναν άνθρωπο που αυτοκτονεί, δηλαδή πληρώνει αυτοβούλως με το μέγιστο κόστος (πόσο κοστολογείται η ζωή; - πόσο μας κόστισε ο Π.Διώτης σε σχέση με τους λιμενεργάτες του ΟΛΠ;) κι αν μη τι άλλο δεν είναι σε θέση να μας αντικρούσει.
Λίγη από τη δική τους ντροπή να είχαμε, θα σιωπούσαμε!
Όμως το ηθικό δίδαγμα είναι ότι χρειαζόμαστε ξεδιαντροπιά και δούλεμα. Κι αυτά δυστυχώς περισσεύουν... για αυτό βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, να μας τρέμει η Ευρώπη, τρομάρα μας!
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε κατά το δοκούν την υπόθεση και να αγνοήσουμε ότι είχε ευθιξία και ντροπή (αν μη τι άλλο ήταν άπειρος, δεν ήταν "επαγγελματίας του χώρου"). Έτσι όμως παραβλέπουμε ότι εάν υπήρχαν μερικοί ακόμη τέτοιοι, που όταν κάνουν ένα λάθος, το παίρνουν επάνω τους και προχωρούν στην ακραία αυτή πράξη της αυτοκτονίας, με το μέγιστο προσωπικό κόστος, τότε πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Λοιπόν ας τα ισοπεδώσουμε όλα, ας βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τους Διώτη - Ζαχόπουλο, (πριν ακόμη μάθουμε τι ακριβώς έγινε) με όσους άλλους στερούνται ντροπής, και συνεχίζουν να κυκλοφορούν μαζί μας, και να μας χλευάζουν υπερηφανευόμενοι για όσα τέλεια έκαναν έως σήμερα (άκουγα προχθες για την αξιοκρατία στις μεταθέσεις των στρατευσίμων που επετεύχθη στα τελευταία χρόνια), συμβάλοντας στο πανελλήνιο αίσθημα υπερηφάνειας για την ισχυρή Ελλάδα που καταφέρνει να κατακρημνήσει το ισχυρό ευρώ κι όσα άλλα τρομερά καταφέραμε στα τελευταία χρόνια, ο καθείς από τη θέση του...
Κι όσοι αντιλαμβάνονται ότι αυτούς εννοώ, δεν θα τους διαψεύσω. Όποιος έχει τη μυίγα μυγιάζεται, κι ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.
Λίγη ντροπή όμως δεν βλάπτει, όταν αναφερόμαστε σε έναν άνθρωπο που αυτοκτονεί, δηλαδή πληρώνει αυτοβούλως με το μέγιστο κόστος (πόσο κοστολογείται η ζωή; - πόσο μας κόστισε ο Π.Διώτης σε σχέση με τους λιμενεργάτες του ΟΛΠ;) κι αν μη τι άλλο δεν είναι σε θέση να μας αντικρούσει.
Λίγη από τη δική τους ντροπή να είχαμε, θα σιωπούσαμε!
Όμως το ηθικό δίδαγμα είναι ότι χρειαζόμαστε ξεδιαντροπιά και δούλεμα. Κι αυτά δυστυχώς περισσεύουν... για αυτό βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε, να μας τρέμει η Ευρώπη, τρομάρα μας!
Σχόλια