Ίσως να Πεθάνω από το Εμβόλιο, Όμως ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΠΑΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΦΟΒΟ!
Ίσως, φίλοι μου, να έχετε πεισθεί ότι το εμβόλιο είναι βλαβερό.
Με όσα ακούμε είναι μία εύλογη πιθανότητα.
Όμως επειδή και η ίδια η γρίπη είναι μία απειλή, ίσως και επειδή προσωπικά δεν πείσθηκα από την τρομολαγνεία για το εμβόλιο, παρότι είχα ακούσει κι εγώ όλα αυτά και ψυχολογικά μου δημιουργούσαν μία ανησυχία, η λογική μου όμως λέει ότι μάλλον τα εμβόλια παρασκευάζονται για να μας βοηθήσουν, παρά για την εξυπηρέτηση σκοτεινών σκοπών και "Ιλουμινάτι" (ανεξάρτητα εάν σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και οικονομικά συμφέροντα), όπως η ανθρωπότητα έχει βοηθηθεί από τα εμβόλια σημαντικά με την εξαφάνιση ασθενειών που ήταν μάστιγες για αιώνες, αποφάσισα λοιπόν να κλείσω τα αυτιά μου, να σφίξω την καρδιά μου και να κάνω αυτό που μου έλεγε η λογική μου.
Επιπλέον πριν δύο εβδομάδες η μία μου η κόρη, η Κατερίνα, ασθένησε από τη γρίπη και ταλαιπωρήθηκε αρκετά γιατί ήταν στην Αθήνα και αναγκάστηκα να πάω να την πάρω γριπωμένη 6-7 ώρες ταξίδι με μάσκα (σκέφτηκα να πιω λίγο νερό από το ποτήρι της και να νοσήσω κι εγώ αλλά συγκρατήθηκα – τώρα αισθάνομαι ότι έκανα καλά). Τον Ιανουάριο η άλλη μου η κόρη, η Κλεοπάτρα, θα πάει Erasmus στη Σουηδία, οπότε εύλογα και με το εκεί κλίμα είναι ανησυχητικό να σκέφτομαι ότι μπορεί να περάσει τη γρίπη μόνη της εκεί, κι ίσως απαιτηθεί να νοσηλευτεί. Μήπως το εμβόλιο να ήταν μία λύση; Ή να επιδίωκε να μολυνθεί από την αδελφή της για να περάσει τη γρίπη εδώ στο σπίτι της; Πως θα μπορούσα να σκεφτώ το εμβόλιο για το παιδί μου, όσο λογικό και εάν το θεωρώ, εάν δεν το κάνω κι ο ίδιος;
Οπότε, με αυτές τις σκέψεις την περασμένη Δευτέρα πήγα λοιπόν στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, δεν είδα κίνηση, καμία ουρά, σε ένα γραφείο ήταν μόνες τους μία γιατρός και μία νοσοκόμα, με ρώτησαν ένα σωρό ανησυχητικά ζητήματα για πιθανές αρρώστιες, μου ανέφεραν άλλες τόσες επικίνδυνες παρενέργειες που θα μπορούσαν να εμφανιστούν και θα έπρεπε αμέσως να πάω σε νοσοκομείο, έσφιξε κι άλλο η καρδιά μου, τόσο που αναρωτήθηκα μήπως απλά πληρώνονται να κάνουν τη δουλεία τους (να βρίσκονται εκεί για να βάλουν εμβόλια σε όποιον το θέλει) αλλά ενδεχομένως να προσπαθούσαν να με μεταπείσουν, έτσι φάνταζαν στο μυαλό μου τα λόγια τους σε συνάρτηση με τα όσα ακούμε…
Από την άλλη, να ζω στριμωγμένος στη γωνία δεν μου άρεσε ποτέ. Μου φαίνεται, σε εμένα, «δεισιδαιμονικό», όταν η ιατρική έχει προοδέψει τόσο από την εποχή του Ιπποκράτη, να μην αξιοποιούμε μία τεχνολογία που μας παρέχεται. Έχω κάνει τόσα εμβόλια στη ζωή μου, μου φαινόταν αστείο να δειλιάσω σε αυτό. Ξαναέκανα την καρδιά μου πέτρα, τις ανακοίνωσα αποφασιστικά ότι είμαι έτοιμος να κάνω το εμβόλιο, μου είπαν ότι θα έπρεπε να περιμένω ακόμη μισή ώρα εκεί μήπως νιώσω καμία δυσφορία ή αλλεργία κλπ, τις ανταπάντησα ότι είμαι έτοιμος και για αυτό (για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν το εύκολο μέρος της υπόθεσης διότι και οι δύο ήταν «ωραίες παρουσίες» στον ίδιο χώρο και όλοι οι άλλοι Θεσσαλονικείς φαίνεται ότι είχαν δειλιάσει - ίσως να κρύφτηκαν στα γύρω δένδρα μιας και η Νομαρχία μας περιβάλλεται από μεγάλα πεύκα και βλάστηση), έκανα το εμβόλιο... η νοσοκόμα είχε χέρι «πούπουλο» έβλεπα τα νεύρα του χεριού της, του λαιμού της να κινούνται πιέζοντας τη σύριγγα, αλλά για να σιγουρευτώ ότι το έβαλε είδα τη σύριγγα ότι είχε αδειάσει, κάθισα μαζί τους, βγήκα λίγο έξω πήρα μερικές ανάσες, σα να αισθανόμουν ότι μάλλον καλά έκανα και το έβαλα, σαν να κατατρόπωσα το φόβο, σαν να έλεγα στους “κρυμένους” «μη φοβάστε μωρέ, βγείτε έξω, το έβαλα το εμβόλιο»… Ξαναμπήκα μέσα, με ρώτησαν με «ερεθιστικό» (τολμώ να πω) ενδιαφέρον εάν αισθάνομαι καμία δυσφορία, σφίξιμο, πρήξιμο, φούσκωμα, πόνο, μούδιασμα, φαγούρα… Γινάτι κι αυτό να νιώθω κάτι; Προσπάθησα να αισθανθώ κάτι περίεργο, ένοιωσα διάφορα πράγματα, αλλά τίποτα από αυτά που μου είπαν, σκέφτηκα να πω «ζάλη», «δυσφορία»… εάν δεν ανησυχούσα μήπως μου έκαναν καμία ένεση αντίδοτο, αδρεναλίνης ή κορτιζόνης, δεν ξέρω κι εγώ τι κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, ίσως και να έκανα τον ζαλισμένο για να με… περιποιηθούν, έτσι κι αλλιώς είχαν «αναδουλειά», αλλά η αξιοπρέπεια μου δεν μου το επέτρεψε.
Τελικά από τότε πέρασε μία εβδομάδα, κι είμαι ακόμη καλά!
Προχθές, μάλιστα μπήκα σε ένα λεωφορείο, ο καιρός είχε κρυώσει, ψιλόβρεχε και μέσα τα χνώτα είχαν αρχίσει να προκαλούν μία δυσφορία, κάποιοι ζητούσαν να ανοίξουμε τα παράθυρα επειδή "τριγυρνάει" η γρίπη, άλλοι όμως κρύωναν και γκρίνιαζαν... παραδόξως ούτε κρύωνα ούτε φοβόμουν τη γρίπη, παρότι δεν είχα ακόμη ανοσία (απαιτεί 15 μέρες), αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι από όταν έβαλα το εμβόλιο, έπαψα να φοβάμαι για τη γρίπη. Μπορεί να γριπωθώ κι εγώ, αλλά σίγουρα το εμβόλιο λειτουργεί και θα νοσήσω πιο ελαφρά, τουλάχιστο έτσι πληροφορήθηκα, από μία άλλη ιατρό παθολόγο, την οποία γνωρίζουμε χρόνια στην οικογένεια και την εμπιστευόμαστε ιδιαίτερα για τις γνώσεις και την πείρα της, κι οποία επίσης εμβολιάστηκε.
Όμως το κυριότερο που νομίζω ότι αγνοούμε είναι ο κίνδυνος της μετάλλαξης. Ίσως ένα άλλο στέλεχος να είναι πιο φονικό, για όσους δεν έχουν ακόμη νοσήσει. Εάν όμως είχαμε όλοι βάλει το εμβόλιο, αυτή η γρίπη, στο ξεκίνημα της θα μπορούσε να εκλείψει, όπως τόσες άλλες ασθένειες. Σε κάθε περίπτωση εμένα πλέον δεν με ανησυχεί.
Τώρα εάν σε 10 μέρες, ένα μήνα, ένα χρόνο, 10 χρόνια, 100 χρόνια πεθάνω, μπορεί και να οφείλεται στο εμβόλιο και να αισθανθείτε ανακούφιση που δεν το βάλατε.
Μπορεί όμως να πεθάνω ή να μείνω παράλυτος κι από πολλά άλλα (έχω 2-3 χρόνια που μουδιάζουν τα πόδια μου και πονάει η μέση μου από το να γράφω στον Η/Υ περισσότερο από το να κινούμαι, κι όμως δύσκολα σηκώνομαι να πάω στο γυμναστήριο), όπως τόσοι ανεμβολίαστοι και χωρίς γρίπη, τρομοκρατημένοι από τον κίνδυνο του εμβολίου, που σκοτώθηκαν φοβισμένοι από τη γρίπη και ατρόμητοι στην άσφαλτο! (πόσοι άραγε από τα 10 εκατομύρια των παροικούντων στην Ελλάδα θα πεθάνουν φέτος από το εμβόλιο, ή από τη γρίπη ή από τα τροχαία;
Ακόμη και οι 20-30 ασθενικοί κι αδύναμοι (παππούδες, γιαγιάδες, θείοι και θείες μας), που δεν είχαν βάλει το εμβόλιο (τρομοκρατημένοι από τους κινδύνους του) και πέθαναν, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μολύνθηκαν από ασθενικούς αλλά από τους δυνατούς οργανισμούς των εγγονιών, ανηψιών κλπ που προτίμησαν να υποταχθούν στους φόβους τους και να μην βάλουν το εμβόλιο. Εάν το είχαν βάλει, ίσως να μην μετέφεραν τον ιό και να ζούσαν οι αγαπητοί τους...
Τουλάχιστο έτσι αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, και για αυτό το λόγο αποφάσισα να βάλω το εμβόλιο.
Σας εύχομαι να είστε σε αυτούς που τυχεροί ανήκουν στην κατηγορία που θα νοσήσουν χωρίς να το καταλάβουν, ή να περάσετε τη γρίπη ελαφρά.
Αλλά σε αυτό νομίζω ότι διαφέρουμε οι άνθρωποι από τα ζώα, όπου ισχύει ο νόμος της φύσης όπου οι αδύναμοι γίνονται βορά στα ζώα… στο ότι δεν αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη, ότι έχουμε κρίση, αξιοποιούμε την τεχνολογία και αποφασίζουμε ορθολογικά. Όλοι φοβόμαστε, αλλά η πρόοδος της ανθρωπότητας, ακόμη κι αν κάποιοι πληρώνουν με αποτυχία και προσωπικό κόστος τις λάθος επιλογές τους, δεν οφείλεται σε αυτούς που φοβούνται, που παγώνουν στην ιδέα να περπατήσουν ένα βήμα μπροστά, αλλά σε όσους νικούν το φόβο τους και περπατούν στο διάστημα, μπαίνουν στη φωτιά, ακόμη και πιο ανθρωπιστικά ζητήματα όπως όσοι μεταβαίνουν στον τρίτο κόσμο και βοηθούν εκεί όπου η ελονοσία κυριαρχεί, ο πόλεμος, οι αστυνομικοί που κυνηγούν εμπόρους ναρκωτικών, κι όσοι άλλοι νικούν το φόβο τους και μας βοηθούν ως ανθρώπινη κοινωνία.
Όλοι όμως δικαιούνται να φοβούνται και να δικαιολογούν την ανησυχία τους σε σκοτεινά συμφέροντα, σε αόριστους κινδύνους, εν τέλει στην τρομολαγνεία… όμως…
Ένας στρατιωτικός γιατρός της Μονάδας μου όταν, "προ γρίπης", πήγα να μου υπογράψει το αθλητικό μου δελτίο, μου ζήτησε να του πληρώσω 20€ (το θεώρησε ότι δεν ήταν υπηρεσιακό ως εάν οι λοιποί ασφαλισμένοι αθλητές λ.χ. του ΙΚΑ δεν πηγαίνουν στο κατάστημα της περιοχής τους) αλλιώς να πάω στο νοσοκομείο, διότι εκεί είχε εργαστήρια να με εξετάσουν (με 20€ δεν θα απαιτούνταν εξετάσεις). Πήγα στο νοσοκομείο. Ο ίδιος γιατρός πριν 2 εβδομάδες, όταν τον ρωτήσαμε, σε ομήγυρη συναδέλφων, γιατί η αρμόδια επιτροπή υγείας και οι υπεύθυνοι του Υπουργείου μας συμβουλεύουν να κάνουμε το εμβόλιο, μας απάντησε: «δεν το ξέρετε ότι οι γιατροί έχουν συμφέροντα με τις φαρμακευτικές εταιρείες;» Σκέφτεστε άραγε, ότι σκέφτηκα; Ότι «εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια». Δεν λέω ότι δεν το πίστευε, διότι από τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε συμφέρον (να μην βάλω το εμβόλιο – εκτός εάν υποθέτω ότι θα του έριχνε τη δουλειά και προσδοκούσε την αρρώστια μου) και ενδιαφέρθηκε και εμένα να με πείσει, τόσο που τον συμπάθησα, αλλά νομίζω ότι όσοι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν ή θα ήθελαν να εξυπηρετούσαν συμφέροντα, βλέπουν παντού συμφέροντα. Αν πιστεύετε ότι έτσι είμαστε οι περισσότεροι, αυτός είναι κι ένας λόγος που ο παραλογισμός επικρατεί; Ίσως.
Προφανώς υπάρχει κέρδος και συμφέρον στην πολυεθνική εταιρεία που κατασκεύασε το εμβόλιο, αλλά μην καταργήσουμε και την επιστημονική πρόοδο… Εάν κακώς αναπτύσοονται τα εμβόλια, ας τα απαγορέψουμε! (όπως λ.χ. το κάπνισμα)
Τώρα εάν κάποτε αποδειχθεί ότι βλάφτηκα από το εμβόλιο, αναρωτιέμαι εάν αυτό θα μου επιτρέπει να το εκλάβω ως λάθος μου;
Εάν για την πρόοδο της επιστήμης, απαιτείται να διδασκόμαστε κι από τις αποτυχίες μας, εάν απαιτούνται να γίνουν μερικά εκατομύρια εφαρμογές του εμβολίου για να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για την ασφάλεια του… σε τελική ανάλυση πως μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου «ανώτερο» άνθρωπο σε σχέση με τους «τριτοκοσμικούς» που έγιναν πειραματόζωα (ή που δεχόμαστε να γίνονται) για να εμβολιαστούμε εμείς με ασφάλεια, τότε για όλους αυτούς τους λόγους, ακόμη κι αν πεθάνω από το εμβόλιο, δεν θα το θεωρήσω λάθος μου. Αυτό δεν απαλλάσσει όσους τυχόν εκμεταλλεύθηκαν την κατάσταση, εάν τύχει και τα εμβόλια αποδειχθούν επισφαλή. Εσείς, τουλάχιστο να διασφαλίσετε ότι ένα τέτοιο φαινόμενο να αργήσει να ξαναεμφανιστεί. Όμως αισθάνομαι ότι είναι χειρότερο να μην τιμούμε και τις προσπάθειες των επιστημόνων που αγωνίζονται με το χρόνο για να εξασφαλίσουν το καλύτερο για εμάς. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι είναι πρόθυμοι να βλέπουν τους παραδόπιστους, ενώ προσωπικά αισθάνομαι υποχρεωμένος στους επιστήμονες. Κι όπως θέλω να με εμπιστεύονται οι Έλληνες ότι ως στρατιωτικός κάνω καλά τη δουλειά μου, εμπιστεύομαι ότι κι αυτοί αυτό κάνουν. Μόνο έτσι η κοινωνία μας μπορεί να προοδεύσει. Σε αντίθετη περίπτωση.. έτσι κι αλλιώς θα χαθούμε.
Ίσως να πεθάνω από το εμβόλιο, τουλάχιστο όμως δεν θα έχω πεθάνει από φόβο.
Ειλικρινά δικός σας
Ιωάννης Μανομενίδης
Ο επονομαζόμενος "μανομέν", imanomen :-)
Με όσα ακούμε είναι μία εύλογη πιθανότητα.
Όμως επειδή και η ίδια η γρίπη είναι μία απειλή, ίσως και επειδή προσωπικά δεν πείσθηκα από την τρομολαγνεία για το εμβόλιο, παρότι είχα ακούσει κι εγώ όλα αυτά και ψυχολογικά μου δημιουργούσαν μία ανησυχία, η λογική μου όμως λέει ότι μάλλον τα εμβόλια παρασκευάζονται για να μας βοηθήσουν, παρά για την εξυπηρέτηση σκοτεινών σκοπών και "Ιλουμινάτι" (ανεξάρτητα εάν σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και οικονομικά συμφέροντα), όπως η ανθρωπότητα έχει βοηθηθεί από τα εμβόλια σημαντικά με την εξαφάνιση ασθενειών που ήταν μάστιγες για αιώνες, αποφάσισα λοιπόν να κλείσω τα αυτιά μου, να σφίξω την καρδιά μου και να κάνω αυτό που μου έλεγε η λογική μου.
Επιπλέον πριν δύο εβδομάδες η μία μου η κόρη, η Κατερίνα, ασθένησε από τη γρίπη και ταλαιπωρήθηκε αρκετά γιατί ήταν στην Αθήνα και αναγκάστηκα να πάω να την πάρω γριπωμένη 6-7 ώρες ταξίδι με μάσκα (σκέφτηκα να πιω λίγο νερό από το ποτήρι της και να νοσήσω κι εγώ αλλά συγκρατήθηκα – τώρα αισθάνομαι ότι έκανα καλά). Τον Ιανουάριο η άλλη μου η κόρη, η Κλεοπάτρα, θα πάει Erasmus στη Σουηδία, οπότε εύλογα και με το εκεί κλίμα είναι ανησυχητικό να σκέφτομαι ότι μπορεί να περάσει τη γρίπη μόνη της εκεί, κι ίσως απαιτηθεί να νοσηλευτεί. Μήπως το εμβόλιο να ήταν μία λύση; Ή να επιδίωκε να μολυνθεί από την αδελφή της για να περάσει τη γρίπη εδώ στο σπίτι της; Πως θα μπορούσα να σκεφτώ το εμβόλιο για το παιδί μου, όσο λογικό και εάν το θεωρώ, εάν δεν το κάνω κι ο ίδιος;
Οπότε, με αυτές τις σκέψεις την περασμένη Δευτέρα πήγα λοιπόν στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, δεν είδα κίνηση, καμία ουρά, σε ένα γραφείο ήταν μόνες τους μία γιατρός και μία νοσοκόμα, με ρώτησαν ένα σωρό ανησυχητικά ζητήματα για πιθανές αρρώστιες, μου ανέφεραν άλλες τόσες επικίνδυνες παρενέργειες που θα μπορούσαν να εμφανιστούν και θα έπρεπε αμέσως να πάω σε νοσοκομείο, έσφιξε κι άλλο η καρδιά μου, τόσο που αναρωτήθηκα μήπως απλά πληρώνονται να κάνουν τη δουλεία τους (να βρίσκονται εκεί για να βάλουν εμβόλια σε όποιον το θέλει) αλλά ενδεχομένως να προσπαθούσαν να με μεταπείσουν, έτσι φάνταζαν στο μυαλό μου τα λόγια τους σε συνάρτηση με τα όσα ακούμε…
Από την άλλη, να ζω στριμωγμένος στη γωνία δεν μου άρεσε ποτέ. Μου φαίνεται, σε εμένα, «δεισιδαιμονικό», όταν η ιατρική έχει προοδέψει τόσο από την εποχή του Ιπποκράτη, να μην αξιοποιούμε μία τεχνολογία που μας παρέχεται. Έχω κάνει τόσα εμβόλια στη ζωή μου, μου φαινόταν αστείο να δειλιάσω σε αυτό. Ξαναέκανα την καρδιά μου πέτρα, τις ανακοίνωσα αποφασιστικά ότι είμαι έτοιμος να κάνω το εμβόλιο, μου είπαν ότι θα έπρεπε να περιμένω ακόμη μισή ώρα εκεί μήπως νιώσω καμία δυσφορία ή αλλεργία κλπ, τις ανταπάντησα ότι είμαι έτοιμος και για αυτό (για να είμαι ειλικρινής αυτό ήταν το εύκολο μέρος της υπόθεσης διότι και οι δύο ήταν «ωραίες παρουσίες» στον ίδιο χώρο και όλοι οι άλλοι Θεσσαλονικείς φαίνεται ότι είχαν δειλιάσει - ίσως να κρύφτηκαν στα γύρω δένδρα μιας και η Νομαρχία μας περιβάλλεται από μεγάλα πεύκα και βλάστηση), έκανα το εμβόλιο... η νοσοκόμα είχε χέρι «πούπουλο» έβλεπα τα νεύρα του χεριού της, του λαιμού της να κινούνται πιέζοντας τη σύριγγα, αλλά για να σιγουρευτώ ότι το έβαλε είδα τη σύριγγα ότι είχε αδειάσει, κάθισα μαζί τους, βγήκα λίγο έξω πήρα μερικές ανάσες, σα να αισθανόμουν ότι μάλλον καλά έκανα και το έβαλα, σαν να κατατρόπωσα το φόβο, σαν να έλεγα στους “κρυμένους” «μη φοβάστε μωρέ, βγείτε έξω, το έβαλα το εμβόλιο»… Ξαναμπήκα μέσα, με ρώτησαν με «ερεθιστικό» (τολμώ να πω) ενδιαφέρον εάν αισθάνομαι καμία δυσφορία, σφίξιμο, πρήξιμο, φούσκωμα, πόνο, μούδιασμα, φαγούρα… Γινάτι κι αυτό να νιώθω κάτι; Προσπάθησα να αισθανθώ κάτι περίεργο, ένοιωσα διάφορα πράγματα, αλλά τίποτα από αυτά που μου είπαν, σκέφτηκα να πω «ζάλη», «δυσφορία»… εάν δεν ανησυχούσα μήπως μου έκαναν καμία ένεση αντίδοτο, αδρεναλίνης ή κορτιζόνης, δεν ξέρω κι εγώ τι κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, ίσως και να έκανα τον ζαλισμένο για να με… περιποιηθούν, έτσι κι αλλιώς είχαν «αναδουλειά», αλλά η αξιοπρέπεια μου δεν μου το επέτρεψε.
Τελικά από τότε πέρασε μία εβδομάδα, κι είμαι ακόμη καλά!
Προχθές, μάλιστα μπήκα σε ένα λεωφορείο, ο καιρός είχε κρυώσει, ψιλόβρεχε και μέσα τα χνώτα είχαν αρχίσει να προκαλούν μία δυσφορία, κάποιοι ζητούσαν να ανοίξουμε τα παράθυρα επειδή "τριγυρνάει" η γρίπη, άλλοι όμως κρύωναν και γκρίνιαζαν... παραδόξως ούτε κρύωνα ούτε φοβόμουν τη γρίπη, παρότι δεν είχα ακόμη ανοσία (απαιτεί 15 μέρες), αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι από όταν έβαλα το εμβόλιο, έπαψα να φοβάμαι για τη γρίπη. Μπορεί να γριπωθώ κι εγώ, αλλά σίγουρα το εμβόλιο λειτουργεί και θα νοσήσω πιο ελαφρά, τουλάχιστο έτσι πληροφορήθηκα, από μία άλλη ιατρό παθολόγο, την οποία γνωρίζουμε χρόνια στην οικογένεια και την εμπιστευόμαστε ιδιαίτερα για τις γνώσεις και την πείρα της, κι οποία επίσης εμβολιάστηκε.
Όμως το κυριότερο που νομίζω ότι αγνοούμε είναι ο κίνδυνος της μετάλλαξης. Ίσως ένα άλλο στέλεχος να είναι πιο φονικό, για όσους δεν έχουν ακόμη νοσήσει. Εάν όμως είχαμε όλοι βάλει το εμβόλιο, αυτή η γρίπη, στο ξεκίνημα της θα μπορούσε να εκλείψει, όπως τόσες άλλες ασθένειες. Σε κάθε περίπτωση εμένα πλέον δεν με ανησυχεί.
Τώρα εάν σε 10 μέρες, ένα μήνα, ένα χρόνο, 10 χρόνια, 100 χρόνια πεθάνω, μπορεί και να οφείλεται στο εμβόλιο και να αισθανθείτε ανακούφιση που δεν το βάλατε.
Μπορεί όμως να πεθάνω ή να μείνω παράλυτος κι από πολλά άλλα (έχω 2-3 χρόνια που μουδιάζουν τα πόδια μου και πονάει η μέση μου από το να γράφω στον Η/Υ περισσότερο από το να κινούμαι, κι όμως δύσκολα σηκώνομαι να πάω στο γυμναστήριο), όπως τόσοι ανεμβολίαστοι και χωρίς γρίπη, τρομοκρατημένοι από τον κίνδυνο του εμβολίου, που σκοτώθηκαν φοβισμένοι από τη γρίπη και ατρόμητοι στην άσφαλτο! (πόσοι άραγε από τα 10 εκατομύρια των παροικούντων στην Ελλάδα θα πεθάνουν φέτος από το εμβόλιο, ή από τη γρίπη ή από τα τροχαία;
Ακόμη και οι 20-30 ασθενικοί κι αδύναμοι (παππούδες, γιαγιάδες, θείοι και θείες μας), που δεν είχαν βάλει το εμβόλιο (τρομοκρατημένοι από τους κινδύνους του) και πέθαναν, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μολύνθηκαν από ασθενικούς αλλά από τους δυνατούς οργανισμούς των εγγονιών, ανηψιών κλπ που προτίμησαν να υποταχθούν στους φόβους τους και να μην βάλουν το εμβόλιο. Εάν το είχαν βάλει, ίσως να μην μετέφεραν τον ιό και να ζούσαν οι αγαπητοί τους...
Τουλάχιστο έτσι αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, και για αυτό το λόγο αποφάσισα να βάλω το εμβόλιο.
Σας εύχομαι να είστε σε αυτούς που τυχεροί ανήκουν στην κατηγορία που θα νοσήσουν χωρίς να το καταλάβουν, ή να περάσετε τη γρίπη ελαφρά.
Αλλά σε αυτό νομίζω ότι διαφέρουμε οι άνθρωποι από τα ζώα, όπου ισχύει ο νόμος της φύσης όπου οι αδύναμοι γίνονται βορά στα ζώα… στο ότι δεν αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη, ότι έχουμε κρίση, αξιοποιούμε την τεχνολογία και αποφασίζουμε ορθολογικά. Όλοι φοβόμαστε, αλλά η πρόοδος της ανθρωπότητας, ακόμη κι αν κάποιοι πληρώνουν με αποτυχία και προσωπικό κόστος τις λάθος επιλογές τους, δεν οφείλεται σε αυτούς που φοβούνται, που παγώνουν στην ιδέα να περπατήσουν ένα βήμα μπροστά, αλλά σε όσους νικούν το φόβο τους και περπατούν στο διάστημα, μπαίνουν στη φωτιά, ακόμη και πιο ανθρωπιστικά ζητήματα όπως όσοι μεταβαίνουν στον τρίτο κόσμο και βοηθούν εκεί όπου η ελονοσία κυριαρχεί, ο πόλεμος, οι αστυνομικοί που κυνηγούν εμπόρους ναρκωτικών, κι όσοι άλλοι νικούν το φόβο τους και μας βοηθούν ως ανθρώπινη κοινωνία.
Όλοι όμως δικαιούνται να φοβούνται και να δικαιολογούν την ανησυχία τους σε σκοτεινά συμφέροντα, σε αόριστους κινδύνους, εν τέλει στην τρομολαγνεία… όμως…
Ένας στρατιωτικός γιατρός της Μονάδας μου όταν, "προ γρίπης", πήγα να μου υπογράψει το αθλητικό μου δελτίο, μου ζήτησε να του πληρώσω 20€ (το θεώρησε ότι δεν ήταν υπηρεσιακό ως εάν οι λοιποί ασφαλισμένοι αθλητές λ.χ. του ΙΚΑ δεν πηγαίνουν στο κατάστημα της περιοχής τους) αλλιώς να πάω στο νοσοκομείο, διότι εκεί είχε εργαστήρια να με εξετάσουν (με 20€ δεν θα απαιτούνταν εξετάσεις). Πήγα στο νοσοκομείο. Ο ίδιος γιατρός πριν 2 εβδομάδες, όταν τον ρωτήσαμε, σε ομήγυρη συναδέλφων, γιατί η αρμόδια επιτροπή υγείας και οι υπεύθυνοι του Υπουργείου μας συμβουλεύουν να κάνουμε το εμβόλιο, μας απάντησε: «δεν το ξέρετε ότι οι γιατροί έχουν συμφέροντα με τις φαρμακευτικές εταιρείες;» Σκέφτεστε άραγε, ότι σκέφτηκα; Ότι «εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια». Δεν λέω ότι δεν το πίστευε, διότι από τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε συμφέρον (να μην βάλω το εμβόλιο – εκτός εάν υποθέτω ότι θα του έριχνε τη δουλειά και προσδοκούσε την αρρώστια μου) και ενδιαφέρθηκε και εμένα να με πείσει, τόσο που τον συμπάθησα, αλλά νομίζω ότι όσοι είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν ή θα ήθελαν να εξυπηρετούσαν συμφέροντα, βλέπουν παντού συμφέροντα. Αν πιστεύετε ότι έτσι είμαστε οι περισσότεροι, αυτός είναι κι ένας λόγος που ο παραλογισμός επικρατεί; Ίσως.
Προφανώς υπάρχει κέρδος και συμφέρον στην πολυεθνική εταιρεία που κατασκεύασε το εμβόλιο, αλλά μην καταργήσουμε και την επιστημονική πρόοδο… Εάν κακώς αναπτύσοονται τα εμβόλια, ας τα απαγορέψουμε! (όπως λ.χ. το κάπνισμα)
Τώρα εάν κάποτε αποδειχθεί ότι βλάφτηκα από το εμβόλιο, αναρωτιέμαι εάν αυτό θα μου επιτρέπει να το εκλάβω ως λάθος μου;
Εάν για την πρόοδο της επιστήμης, απαιτείται να διδασκόμαστε κι από τις αποτυχίες μας, εάν απαιτούνται να γίνουν μερικά εκατομύρια εφαρμογές του εμβολίου για να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για την ασφάλεια του… σε τελική ανάλυση πως μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου «ανώτερο» άνθρωπο σε σχέση με τους «τριτοκοσμικούς» που έγιναν πειραματόζωα (ή που δεχόμαστε να γίνονται) για να εμβολιαστούμε εμείς με ασφάλεια, τότε για όλους αυτούς τους λόγους, ακόμη κι αν πεθάνω από το εμβόλιο, δεν θα το θεωρήσω λάθος μου. Αυτό δεν απαλλάσσει όσους τυχόν εκμεταλλεύθηκαν την κατάσταση, εάν τύχει και τα εμβόλια αποδειχθούν επισφαλή. Εσείς, τουλάχιστο να διασφαλίσετε ότι ένα τέτοιο φαινόμενο να αργήσει να ξαναεμφανιστεί. Όμως αισθάνομαι ότι είναι χειρότερο να μην τιμούμε και τις προσπάθειες των επιστημόνων που αγωνίζονται με το χρόνο για να εξασφαλίσουν το καλύτερο για εμάς. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι είναι πρόθυμοι να βλέπουν τους παραδόπιστους, ενώ προσωπικά αισθάνομαι υποχρεωμένος στους επιστήμονες. Κι όπως θέλω να με εμπιστεύονται οι Έλληνες ότι ως στρατιωτικός κάνω καλά τη δουλειά μου, εμπιστεύομαι ότι κι αυτοί αυτό κάνουν. Μόνο έτσι η κοινωνία μας μπορεί να προοδεύσει. Σε αντίθετη περίπτωση.. έτσι κι αλλιώς θα χαθούμε.
Ίσως να πεθάνω από το εμβόλιο, τουλάχιστο όμως δεν θα έχω πεθάνει από φόβο.
Ειλικρινά δικός σας
Ιωάννης Μανομενίδης
Ο επονομαζόμενος "μανομέν", imanomen :-)
Σχόλια