Η Συμφωνία Πρέπει να Αντιπαρατεθεί σε Δημοψήφισμα με τη Δραχμή!
Ο Αλέξης Τσίπρας, ολοκλήρωσε μία διαπραγμάτευση που εάν κάτι απέδειξε ήταν ότι πραγματικά αγωνίστηκε και πραγματικά δεν ήθελε την έξοδο από το ευρό. Ότι κι αν πει κανείς για υπερβολές στη διάρκεια τη διαπραγμάτευσης και λάθη εκτιμήσεων, πλέον δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι είναι ο μόνος πολιτικός της περιόδου της κρίσης, που πραγματικά κι ειλικρινά αγωνίστηκε και δεν ήταν στις προθέσεις του η έξοδος από το ευρό.
Την επόμενη μέρα μένει να αποφασίσουμε εάν αυτό το καλύτερο που μπόρεσε να μας φέρει ως συμφωνία, είναι ικανοποιητική ή εάν πρέπει να σηκώσουμε το βάρος μίας άλλης εθνικής πολιτικής την οποία πρέπει να μας εμπνεύσει και να αγωνιστούμε για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τα παράσιτα της Ευρώπης που ζούμε με δανεικά κι αγύριστα.
Προσωπικά έχω εξηγήσει ότι θεωρώ το ευρό ως ένα άδικο σύστημα που δημιουργεί ανισορροπίες, που ευνοεί την Γερμανία και δεν είναι τυχαίο που και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που είναι μέσα στο ευρώ έχουν πρόβλημα, χωρίς να έχει πρόβλημα απολύτως καμία χώρα της ΕΕ που δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης.
Το ορθότερο είναι, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία του δημοψηφίσματος να ζητηθεί από τον βουλευτή και καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα να μας καταθέσει την αντιπρόταση του για διέξοδο από την κρίση με το εθνικό νόμισμα, που εάν είναι δυνατό να λειτουργεί ως παράλληλο νόμισμα, ενημερώνοντας μας για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε και να επιλέξουμε μεταξύ των δύο προτάσεων.
Κάθε άλλη παράκαμψη της λαϊκής βούλησης του δημοψηφίσματος από τη Βουλή ακόμη και με 300 βουλευτές, όμως χωρίς νέο δημοψήφισμα, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει θα είναι νέες δικαστικές προσφυγές και ακυρώσεις, ενώ ο λαός θα είναι και πάλι στους δρόμους. Αντίθετα εάν σε ένα νέο δημοψήφισμα ο λαός υπερψηφίσει το νέο μνημόνιο, κάτι που προσωπικά δεν το αποκλείω ούτε το προτείνω για να το αποτρέψω, θα είναι ο μόνος τρόπος να μην υπάρξουν αντιδράσεις και να είμαστε όλοι ενωμένοι στην υλοποίηση του.
Συνεπώς απαιτούνται δύο προτάσεις που να τα λένε τα πράγματα "ξερά και τσουβαλάτα" και να δοθεί επαρκής χρόνος για την επιλογή αυτή, κάτι, που παρακολουθώντας και το παρασκήνιο της διαπραγμάτευσης, θεωρώ ότι δεν θα έχει αντιδράσεις μέσα στην Ευρωζώνη, αντίθετα πολλοί θα το υποστηρίξουν:
Α. Η συμφωνία με τους θεσμούς, με όλα τα μέτρα που μέχρι στιγμής προβλέπονται όπως η κυβέρνηση θα τα επεξεργαστεί, εάν είναι δυνατό και τα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν όπως το άρθρο 42 του Συντάγματος προβλέπει, με επικεφαλής - συντονιστή τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Β. Η πρόταση εθνικού νομίσματος ως αποκλειστικού ή παράλληλου νομίσματος με όλα τα μέτρα και τις πιθανές εξελίξεις και πως αυτά θα συναρμόσουν με τους θεσμούς (π.χ. μελλοντικές πληρωμές, απρόσκοπτη συμμετοχή στα Ευρωπαϊκά προγράμματα με διατήρηση της Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας όπως την έχουν κι όλες οι χώρες που δεν είναι μέλη της ευρωζώνης κλπ), με επικεφαλής συντονιστή τον Κώστα Λαπαβίτσα.
Την επόμενη μέρα μένει να αποφασίσουμε εάν αυτό το καλύτερο που μπόρεσε να μας φέρει ως συμφωνία, είναι ικανοποιητική ή εάν πρέπει να σηκώσουμε το βάρος μίας άλλης εθνικής πολιτικής την οποία πρέπει να μας εμπνεύσει και να αγωνιστούμε για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τα παράσιτα της Ευρώπης που ζούμε με δανεικά κι αγύριστα.
Προσωπικά έχω εξηγήσει ότι θεωρώ το ευρό ως ένα άδικο σύστημα που δημιουργεί ανισορροπίες, που ευνοεί την Γερμανία και δεν είναι τυχαίο που και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που είναι μέσα στο ευρώ έχουν πρόβλημα, χωρίς να έχει πρόβλημα απολύτως καμία χώρα της ΕΕ που δεν είναι μέλος της Ευρωζώνης.
Το ορθότερο είναι, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία του δημοψηφίσματος να ζητηθεί από τον βουλευτή και καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα να μας καταθέσει την αντιπρόταση του για διέξοδο από την κρίση με το εθνικό νόμισμα, που εάν είναι δυνατό να λειτουργεί ως παράλληλο νόμισμα, ενημερώνοντας μας για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε και να επιλέξουμε μεταξύ των δύο προτάσεων.
Κάθε άλλη παράκαμψη της λαϊκής βούλησης του δημοψηφίσματος από τη Βουλή ακόμη και με 300 βουλευτές, όμως χωρίς νέο δημοψήφισμα, το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει θα είναι νέες δικαστικές προσφυγές και ακυρώσεις, ενώ ο λαός θα είναι και πάλι στους δρόμους. Αντίθετα εάν σε ένα νέο δημοψήφισμα ο λαός υπερψηφίσει το νέο μνημόνιο, κάτι που προσωπικά δεν το αποκλείω ούτε το προτείνω για να το αποτρέψω, θα είναι ο μόνος τρόπος να μην υπάρξουν αντιδράσεις και να είμαστε όλοι ενωμένοι στην υλοποίηση του.
Συνεπώς απαιτούνται δύο προτάσεις που να τα λένε τα πράγματα "ξερά και τσουβαλάτα" και να δοθεί επαρκής χρόνος για την επιλογή αυτή, κάτι, που παρακολουθώντας και το παρασκήνιο της διαπραγμάτευσης, θεωρώ ότι δεν θα έχει αντιδράσεις μέσα στην Ευρωζώνη, αντίθετα πολλοί θα το υποστηρίξουν:
Α. Η συμφωνία με τους θεσμούς, με όλα τα μέτρα που μέχρι στιγμής προβλέπονται όπως η κυβέρνηση θα τα επεξεργαστεί, εάν είναι δυνατό και τα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν όπως το άρθρο 42 του Συντάγματος προβλέπει, με επικεφαλής - συντονιστή τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Β. Η πρόταση εθνικού νομίσματος ως αποκλειστικού ή παράλληλου νομίσματος με όλα τα μέτρα και τις πιθανές εξελίξεις και πως αυτά θα συναρμόσουν με τους θεσμούς (π.χ. μελλοντικές πληρωμές, απρόσκοπτη συμμετοχή στα Ευρωπαϊκά προγράμματα με διατήρηση της Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας όπως την έχουν κι όλες οι χώρες που δεν είναι μέλη της ευρωζώνης κλπ), με επικεφαλής συντονιστή τον Κώστα Λαπαβίτσα.
Σχόλια