Επειδή Είναι "Κακός κι Ανάπηρος"... Δεν Ακούμε κι Ας Καταστραφούμε κι Εμείς και τα Παιδιά μας;

Μήπως πρέπει να το σκεφτούμε κάποια στιγμή χωρίς δογματισμούς, οι άλλες χώρες της ΕΕ (ή κι ευρύτερα) που δεν είναι στην Ευρωζώνη γιατί δεν έχουν ανάλογα προβλήματα όπως έχουμε η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία κι η Γαλλία; Δηλαδή το ένα τρίτο και μάλιστα αναπτυγμένες χώρες της Ευρωζώνης έχουμε προβλήματα. 

Ποιες είναι αυτές οι χώρες και γιατί δεν πλήγησαν, εάν όχι επειδή είχαν άλλο νόμισμα; Το Ηνωμένο Βασίλειο κι η Σουηδία, η Δανία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβενία, η Ουγγαρία; Ακόμη κι όσες είναι ακόμη εκτός ΕΕ όπως η Νορβηγία, η Ελβετία, η Τουρκία; Γιατί εμείς καταρρέουμε, όλες οι χώρες σε κρίση εντός της Ευρωζώνης, κι όταν μας δίνεται η ευκαιρία να εξέλθουμε, διαπραγματευόμενοι μάλιστα τους όρους στυλώνουμε τα πόδια και δεν θέλουμε; 

Αναφέρομαι φυσικά στην πρόταση του Σόιμπλε, που εφόσον είχε στο μυαλό του λόγο να μας διώξει, γιατί ούτε καν δεν το διαπραγματευτήκαμε; Διαβάζουμε ότι εντός της ΕΕ δεν μπορεί να γίνει μείωση του χρέους, όμως κανείς δεν σκέφτηκε εάν μπορεί να γίνει με την συναινετική έξοδο μας; Μήπως θα μπορούσαμε να πετύχουμε δεσμευτικούς όρους για διαγραφή χρέους και για συναλλαγματική στήριξη; Μήπως το συζήτησαν ο Βαρουφάκης ή ο Τσακαλώτος και το απέρριψε ο Σόιμπλε, ή ήταν πάντα ένα ζήτημα ταμπού για την Ελληνική πλευρά;  

Μήπως απλώς αντιδρούμε επειδή είναι άκομψος ο τρόπος του Σόιμπλε, ή ίσως τα ΜΜΕ τον παρουσιάζουν έτσι γιατί δεν θέλουν να ακούσουμε τι λέει; 

Μεταξύ των δύο προτάσεων: 

1. Του μνημονίου που είναι ομολογουμένως βαρύ και δύσπεπτο με συνέχιση του δανεισμού κι απλώς με κάποιες αόριστες ελπίδες για μελλοντική... "ρύθμιση και περίοδο χάριτος, ρητά χωρίς διαγραφή (πιθανότατα θα διαψευσθούν, διότι δεν έχω δει και κάποιο θετικό έργο της κυβέρνησης εδώ και 5 μήνες για την παραγωγική ανασυγκρότηση ή την αξιοκρατία ή την αναδιοργάνωση του κράτους, πέρα από συνέχιση της κομματοκρατίας κι εξόφληση "προεκλογικών συναλλαγματικών"), αυτή δηλαδή που αποδεχθήκαμε (μόνο για επιμήκυνση και περίοδο χάριτος μιλήσαμε). 

2. Της πρότασης Σόιμπλε (που αν το ήθελε πολύ κι αυτός θα είχαμε περισσότερες δυνατότητες διαπραγμάτευσης ακόμη και για διαγραφή χρέους), για προσωρινή έξοδο από την Ευρωζώνη (πρότεινε πενταετία όμως κι αυτό θα ήταν διαπραγματεύσιμο, όπως και οι δεσμεύσεις υποστήριξης μας στην περίοδο αυτή. 

...το θεωρώ βλακωδώς επιπόλαιο που δεν συζητήσαμε καθόλου την έξοδο από το ευρό, που μας δίνει πολύ περισσότερα οφέλη και από δυνατότητες διεκδίκησης (μιας και το ήθελαν κι οι Γερμανοί) και από δυνατότητες ευελιξίας εθνικής οικονομικής πολιτικής, ιδίως εάν θα είχαμε τη στήριξη του Eurogroup στην συναλλαγματική στήριξη της δραχμής και των τραπεζών. 

Πλέον ψιλά γράμματα... 

Μήπως το σωστότερο σε μία διαπραγμάτευση, θα ήταν να είχαμε φέρει και τις δύο προτάσεις να αποφασίσει η Βουλή; 

Πολύ περισσότερο που η μία είχε ήδη αποκλειστεί από το λαό στο δημοψήφισμα;