Δεν Χάθηκε καμία Μάχη και Κανένας Πόλεμος Διότι Φυγομαχούμε
Πριν από εκατό χρόνια η Πηνελόπη Δέλτα έγραφε το "Παραμύθι χωρίς Όνομα", για να εξηγήσει αλληγορικά πως μετά από μία ταπεινωτική ήττα από τους Τούρκους το 1897, ένα μόλις χρόνο μετά τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα (1896), η Ελλάδα αποφάσισε να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα (στο παραμύθι κρέμασε την γαϊδουροκεφαλή, προσβλητικό "δώρο" που έστειλαν οι εχθροί της, στην είσοδο του παλατιού, ώστε να την βλέπουν όλοι οι πολίτες και να αφυπνιστούν για να αλλάξουν την χώρα κι όχι να νευριάζουν με όσους τους προσβάλουν, ενόσω έχουν δίκιο για την οικτρή κατάσταση) κι έτσι έφτασε πανέτοιμη στους Βαλκανικούς Πολέμους εκπλήσσοντας εχθρούς και φίλους. Οι αναλογίες υπάρχουν και σήμερα ώστε θεωρώ ότι όλα είναι εφικτά, αρκεί να μην κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί και το πρόβλημα είναι ο κακός μας εαυτός. Κι ο κακός μας εαυτός σίγουρα ενέχει πολλά που ο καθένας μας τα καταλογίζει στους άλλους και συχνά δεν βρίσκουμε τίποτα το λάθος σε εμάς τους ίδιους.
Καιρός να αφήσουμε λοιπόν τις κλάψες, τους φόβους και τις αξιώσεις μας από τους άλλους που είτε μας βλέπουν με οίκτο, είτε με απέχθεια πως καταντήσαμε οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων να "έρπουμε" για ένα δάνειο για να διατηρήσουμε κεκτημένα που δεν τα αξίζουμε και να δούμε αφενός πως θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε πρώτα με τις δυνάμεις μας πριν ζητάμε την βοήθεια άλλων. Αφετέρου να γίνουμε χρήσιμοι εταίροι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κόσμο ολόκληρο, κι αυτά δεν μας εμποδίζουν να αποδείξουμε εκεί που έχουμε δίκιο για το δίκιο μας, είτε αφορά το κατοχικό δάνειο, είτε αφορά τις Γερμανικές αποζημιώσεις, είτε τις ευθύνες όσων ενέχονται στις συμβάσεις, την αναγκαιότητα αλληλεγγύης, την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση με κοινή δημοσιονομική κι όχι μόνο νομισματική ένωση. Τίποτα όμως σε αντάλλαγμα για την κατάντια μας, την οποία πρέπει να την αντιμετωπίσουμε πρώτα μόνοι μας και δυστυχώς πέντε μήνες τώρα με μία αριστερή κυβέρνηση δεν κάναμε πρακτικά τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή στη διακυβέρνηση για να κλείσουμε τις "τρύπες" του συστήματος, είτε όσον αφορά τη διαφθορά, είτε όσον αφορά την αξιοκρατία, είτε την σύλληψη της φοροδιαφυγής, την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, υποστήριξης της επιχειρηματικότητας, των κοινωνικών συνεταιρισμών, πέρα από ανούσιες διαλέξεις χωρίς αποτέλεσμα κλπ (δεν αναφέρομαι στα προηγούμενα πέντε ή πενήντα χρόνια διότι προφανώς θεωρώ ότι εκεί βρίσκεται η ευθύνη για τη σημερινή μας κατάσταση).
Θα απαντήσω λοιπόν στα ερωτήματα που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες, με αφορμή και βάση την ανάρτηση του Αναπληρωτή Υπουργού Γιάννη Τσιρώνη, "Χάθηκε η Μάχη ή Χάθηκε ο Πόλεμος;", όπου αισθάνθηκα την απόγνωση και δεν είδα το όραμα που θα μας βγάλει από την στενωπό.
Διότι, όπως και γενικότερα η κυβέρνηση Τσίπρα, παρά την λαϊκή στήριξη, υπαναχωρεί, αντί να ηγείται με ένα εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας μας, την εξυγίανση και την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Προηγουμένως, να αναφερθώ στην μεγάλη πλάνη, αναφορικά με τη ΔΡΑΧΜΗ και το ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ ΛΟΜΠΙ της. Σε ένα πόλεμο, γνωρίζω ότι δεν αποκλείουμε κανένα νόμιμο μέσο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Τέτοιο μέσο για την οικονομία είναι και το νόμισμα κι έχω προσωπικά τεκμηριώσει ότι το ευρό, στα πλαίσια της σημερινής νομισματικής ένωσης λειτουργεί σε βάρος της χώρας μας (Ιωάννης Μανομενίδης, Ο Δογματισμός του Ευρώ και η Οικονομική Επιστήμη,Οικονομολόγος, 3 Νοε.2011, http://manomenecon.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html) και το θεωρώ πολύ ανησυχητικό κάποιος να το ενοχοποιεί δογματικά και χωρίς επιχειρήματα. Κι είμαι βέβαιος ότι εάν υπήρχαν συμφέροντα υπέρ της δραχμής, θα μας το είχαν σερβίρει κατάλληλα, διότι τι άλλο είναι ένα υποθετικό λόμπι; Δεν θα ήταν κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ή μία συνιστώσα του. Τουλάχιστο προσωπικά που υποστηρίζω το εναλλακτικό ή παράλληλο νόμισμα, όχι μόνο εξηγώ τους συγκεκριμένους λόγους που έχουν σχέση με την αναποτελεσματικότητα του ευρού, αλλά επιπλέον δεν έχω ευρά στο εξωτερικό για να αγοράσω κοψοχρονιάς τα ακίνητα σας, ώστε όποιος υπονοεί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να με ψέξει παρά μόνο για βλακεία, εάν κάνω λάθος, αρκεί όμως προηγουμένως να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος ή πιο στρατηγικά ευφυής.
Άρα ας μην πέφτουμε λοιπόν στην παγίδα, ότι εάν η χώρα αξιοποιήσει την δυνατότητα έκδοσης ενός αποτελεσματικού μέσου συναλλαγών, ότι θα είναι μία πληθωριστική δραχμή; Γιατί άραγε κάποιοι προεξοφλούν την ανικανότητα μας; Πόσο βλαπτικότερη θα ήταν μία δραχμή, από το να μην κυκλοφορεί καθόλου χρήμα στην αγορά ή να είμαστε σε ομηρία από τους εταίρους μας ή από τα τραπεζικά συμφέροντα;
Προσωπικά το θεωρώ βλακώδες κι αν δεν υπήρχαν εθνικά ή τοπικά νομίσματα, σε συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε, θα τα ανακαλύπταμε και θα εξετάζαμε την δυνατότητα ενός τέτοιου νομίσματος να μας βοηθήσει, κι αν βρίσκαμε ότι μας έβλαπτε περισσότερο, τότε ας το απορρίπταμε. Δηλαδή, ενώ έχει σταματήσει όλη η οικονομία επειδή στέγνωσε από χρήματα, εμείς αποκλείουμε την έκδοση δραχμών για να μην μας αγοράσουν; Ως εάν τώρα ήθελαν να μας αγοράσουν, δεν θα το έκαναν τώρα με ευρά και με τους μισούς Έλληνες άνεργους η ξενιτεμένους; Ή μήπως το ΤΑΙΠΕΔ δενείναι εξαγορασμός μέσα στο Ευρό και μάλιστα αποτυχημένο; Εμένα μου φαίνεται αστείο και βλακώδες να θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο λόμπι δραχμής που μας ωθεί στην έξοδο, καθώς θεωρώ ότι εάν με τη δραχμή θα μας εξαγόραζαν τουλάχιστο θα αξίζαμε κάτι, ενώ τώρα που δεν δίνουν ευρό σημαίνει ότι δεν αξίζουμε τίποτα...
Με αυτή τη βάση ας περάσουμε στο κυρίως ερώτημα, διότι κρίσιμες ώρες περνά η χώρα με την κυβέρνηση να ξιφουλκεί μόνης της με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, όμως στο εσωτερικό μάχη ακόμη ο λαός μας δεν έδωσε!
· Ξιφουλκεί με τους δανειστές για να πάρει χρόνο και οικονομική ανάσα, όμως φαίνεται ότι είτε μας εμπαίζουν είτε δεν μας εμπιστεύονται;
· Αδρανούμε όμως με το παλιό διεφθαρμένο καθεστώς, που εννοεί να ανακτήσει γρήγορα τα οφίκια που έχασε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου; Όμως σε πολλά σημεία αυτή η μάχη εξαρτώταν μόνο από την Κυβέρνηση αδράνησε λ.χ. για τη διαφθορά και την φοροδιαφυγή, πέρα από όσα έγιναν αναγνωριστικά για το παρελθόν, τίποτα δεν έγινε για τον μηχανισμό σύλληψης της φοροδιαφυγής
· Αδρανούμε κι εμείς αναμένοντας τον ηγέτη που θα μας εμπνεύσει, ή που αφήσαμε τον ηγέτη μας, τον Πρωθυπουργό μας μόνο του να δέχεται προσβολές από την Ευρώπη και τα κόμματα που ευθύνονται για την κατάσταση κι επιχαίρουν για τις δυσκολίες και να εκφράζουν δυσεβείς πόθους να συνθηκολογήσουμε! ή μήπως έχουμε πτοηθεί από τον ψυχολογικό πόλεμο και την παραπληροφόρηση; Όμως ο λαός είμαστε στο πλευρό της Κυβέρνησης! ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ας αφήσουμε την ηττοπάθεια κι η Κυβέρνηση να μην πτοείται και να μην διστάζει να επιστρατεύσει το λαό στο σχέδιο της νίκης! (ενδεικτικά μόνο παραπέμπω στο σχεδιο που στείλαμε σε όλα τα συναφή Υπουργεία και ουδείς κινήθηκε: ΙωάννηΜανομενίδη και Γεωργίου Τσομπάνογλου, «Κήρυξη Πολέμου κατά της ΑνθρωπιστικήςΚρίσης», 4 Φεβ.2015, Διακλαδική Ολοκληρωμένη Εφοδιαστική Υποστήριξη http://jointstaffintegrdefloggr.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html), που προφανώς δεν είναι ένα σχέδιο διανομής λιρών Αγγλίας, είναι ένα σχέδιο ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ σε ένα εθνικό στόχο, όπως εάν θα ήμασταν σε πόλεμο κι είχαμε να επιβιώσουμε ως έθνος, όμως είναι ένα σχέδιο οικονομικής κινητοποίησης όλων των ανέργων, κινητοποίησης των εθνικών μας πόρων και της εθνικής παραγωγής με μία κεντρική σχεδίαση, αξιοποιώντας εναλλακτικές νομισματικές δυνατότητες, χωρίς να αποκλείουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία, που μπορεί να λειτουργεί παράλληλα με το ευρό.
Μάχη για παραγωγική ανασυγκρότηση, μία μάχη που ακόμη δεν την ξεκίνησε η κυβέρνηση, παρότι κανείς δεν την εμπόδιζε (με 50% ανέργους, πέντε μήνες τώρα, χέρσα εδάφη να καλλιεργούσαμε και χωρίς περιττά έξοδα για φυτοφάρμακα θα είχαμε παραγωγή βιολογικών προϊόντων, όμως οι ΚοινΣΕπ βρίσκονται ακόμη στο ψυγείο του Υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου τις έβαλε η ΝΔ).
Η κυβέρνηση δίνει μήνες τώρα έναν αγώνα να πείσει την Ευρώπη να σεβαστεί την λαϊκή ετυμηγορία. Όλοι όσοι ευθύνονται για το παρελθόν βάλουν εναντίον της Κυβέρνησης ότι είναι υπέρ της δραχμής και της ρήξης, όμως έχει αποδείξει ότι δεν είναι κι επιδιώκει την παραμονή στο Ευρό. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει αδυναμία και να εμποδίζεται η χρήση της δραχμής ή ενός παράλληλου νομίσματος για να κρατήσει ή να αναβιώσει την παραγωγική μας βάση και να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο Ευρό! (Ιωάννη Μανομενίδη, «Ηλεκτρονικά μέσα συναλλαγών ως μοχλός τοπικής ανάπτυξης και ως μέσο αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής», Οικονομολόγος, 15 Μαρ.15, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/03/m.html). Είδαμε πως λειτουργεί ο έλεγχος κεφαλαίων και δεν καταστραφήκαμε, ούτε έπεσε πανικός (πέρα από όσα ενδεχομένως και στημένα να δείχνει το ΣΚΑΙ ζήσαμε όλοι στις ουρές και γνωρίζουμε πόσο ήρεμα κυλήσαν τα πράγματα, κι αναρωτιέμαι γιατί δεν έγινε πέντε μήνες πριν, ή γιατί να μην συνεχίσει να παίρνουμε μόνο 50-60€ για να αγοράζουμε προφυλακτικά ή για ότι άλλο ο καθένας θεωρεί προσωπικό του δεδομένο, κι από εκεί και πέρα όλες οι άλλες συναλλαγές να γίνονται με πλαστικό χρήμα, με ηλεκτρονικές συναλλαγές και κανείς να μην έχει την πρόφαση για να αποσύρει τα χρήματα του από τις τράπεζες ή να τα στέλνει στο εξωτερικό.
Γιατί πρέπει να διαλυθούμε και να έχουμε ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια στο έλεος των εταίρων με τους οποίους έχει αναπτυχθεί τόση δυσπιστία; Γιατί να μην αποδείξουμε ότι αξίζουμε ή τουλάχιστο να διεκδικήσουμε ότι αξίζουμε με τις δικές μας δυνάμεις; Γιατί να μην αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα που ένα κράτος διαθέτει, ακόμη και το εκδοτικό δικαίωμα χρήματος, με κάποια μορφή συμβατή, χωρίς να έρθουμε σε ρήξη και χωρίς να αποποιηθούμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας; Ιδίως όταν έχουμε συμμάχους σε αυτό το στάδιο όπως τις ΗΠΑ και την Γαλλία, γιατί να μην αγωνιστούμε, γιατί να εγκαταλείψουμε αμαχητί.
Πού και πώς θα δοθούν οι μεγάλες μάχες για να βγει η Ελλάδα από την κρίση;ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ
Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί, απέναντι στους οποίους θα δοθεί η μάχη. Εάν δεν κατανοήσουμε επιτέλους ποιοι είναι οι εχθροί, δεν είναι δυνατόν να κερδηθεί κανένας πόλεμος.
ΕΧΘΡΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Ανέφερε ο Γιάννης Τσιρώνης το παράδειγμα του ΚΔΑΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ, που πρόσφατα κάηκε, όπου το 2011 οι επιθεωρητές περιβάλλοντος είχαν για πολλοστή φορά βεβαιώσει βαρύτατες παραβάσεις, όπου ούτε η δικαστική εξουσία έχει παρέμβει μέχρι στιγμής, ούτε η αποκεντρωμένη διοίκηση έκλεισε την εταιρία όπως όφειλε, αλλά την φιλοδώρησε με δύο επεκτάσεις και δεκάδες άλλες, γίνεται λόγος για ισχυρότατες πολιτικές πιέσεις, που άφησαν στο απυρόβλητο αυτή την παρανομία και συνεχίζει: "Δεκάδες δημόσιοι υπάλληλοι υπέκυψαν σε πιέσεις ή πιθανά δωροδοκήθηκαν. Η ολιγωρία της δικαστικής εξουσίας, είτε οφείλεται σε επίορκους δημόσιους λειτουργούς, είτε οφείλεται σε τραγική δυσλειτουργία καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Στην ατιμωρησία και στην ασυδοσία. Το πολιτικό σύστημα επιστέγασε την αθλιότητα και ταυτόχρονα στηρίχθηκε σε αυτήν. Αυτή η φαυλότητα δεν είναι η εξαίρεση. Διασπείρεται σε δεκάδες οικονομικές δραστηριότητες, στην Χωροταξία, στον Πολεοδομικό σχεδιασμό! Σκοτώνει την υγιή επιχειρηματικότητα, διαιωνίζει την μαύρη εργασία, στερεί το κράτος και τα ταμεία από δεκάδες δισεκατομμύρια" και τα αναφέρει όλα αυτά για να αρνηθεί ότι η δραχμή, θα μπορούσε να συμβάλει θετικά!
Όχι, βρε Γιάννη Τσιρώνη, όλοι αυτοί οι ανάξιοι που δεν έκαναν τίποτα... "πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται σε ευρά και να μπορούν να το θεωρούν δικαίωμα τους να τα βγάζουν από τις τράπεζες ακόμη και να τα στέλνουν ανενόχλητοι στο εξωτερικό!" (Ιωάννη Μανομενίδη, «Είναι άραγε Δικαίωμα μας να βγάζουμε τα χρήματα από τις τράπεζες;», Επικαιρότητα κόντρα στορεύμα, 21 Μαΐου 2015, http://imanomen.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html).
ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΧΜΗΣ ΚΙ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ
Ήμαρτον! Προφανώς εάν συνεχίσουν όλοι αυτοί που αναφέρεις σε ευρά, γιατί να αλλάξουν συμπεριφορά; Ενώ αντίθετα, ένα ξεκάθαρο σχέδιο συσχέτισης της ισοτιμίας της δραχμής με το ευρό, αναλόγως της αποτελεσματικότητας, είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξουμε όλοι συμπεριφορά!
Ας σκεφτούμε αυτό που δεν θέλουν κάποιοι να σκεφτούμε. Εάν ξεκινούσαμε να πληρωνόμαστε σε δραχμές, οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά και οι προμηθευτές με μία δραχμή ένα προς ένα με το ευρό, κι οι δικαστές, κι οι εργαζόμενοι, οι καταναλωτές να γνωρίζουμε ότι εάν συνεχίσει η διαφθορά κι η παραοικονομία, στο τέλος μίας χρονικής περιόδου η αξία της δραχμής θα είναι ανάλογη της (αν)αποτελεσματικότητας μας. Εάν συνεχίζουμε έτσι όπως είμαστε, τότε θα πέφτει η αξία της δραχμής και η αγοραστική δύναμη των μισθών των δικαστών, των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων και των καταναλωτών. Αντίθετα, εάν υλοποιήσουμε μέτρα διαφάνειας, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής κλπ, το κράτος θα έχει αύξηση των εσόδων του και συνεπώς θα αυξηθεί κι η αξία της δραχμής έναντι του ευρού κι η αγοραστική αξία των εισοδημάτων μας (δικαστών, δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων και καταναλωτών). Να σημειώσω ότι το ευρό ήδη διολισθαίνει και το σωστό θα είναι να υποτιμηθεί πριν την δραχμή μας, διότι εκείνο θα κινδυνεύει να μην πληρωθεί, ενώ η δραχμή ίσως να μην χρωστάει τα όσα σήμερα χρωστάμε ως ευρό (Ιωάννης Μανομενίδης, «Η υποτίμηση του Ευρού δεν συζητιέται αλλά υλοποιείται με διολίσθηση», 11Ιουλ.2015, Οικονομολόγος, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/07/blog-post_11.html)
Παράλληλα για να παραμείνουμε στο ευρό, μπορούμε να διατηρήσουμε όλους τους λογαριασμούς όσων έχουν σε ευρά, ώστε να μην φοβάται κανείς και να τα κρατάει στη χώρα κι όσοι φοβούμενοι τα έκρυψαν να τα εμφανίσουν, παράλληλα με την χρήση πλαστικού χρήματος και ηλεκτρονικών συναλλαγών που προαναφέρθηκε. Οι μισθοδοσίες μόνο θα γίνονται σε νέο παράλληλο νόμισμα "δραχμής" με την επιδίωξη ισοτιμίας ένα προς ένα με το ευρό (Ιωάννη Μανομενίδη, «Ηλεκτρονικάμέσα συναλλαγών ως μοχλός τοπικής ανάπτυξης και ως μέσο αντιμετώπισης τηςφοροδιαφυγής», Οικονομολόγος, 15 Μαρ.15, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/03/m.html).
Έτσι η Ελλάδα, είτε χρεοκοπήσει είτε όχι, θα μπορούμε με βάση κάποιες προτεραιότητες να εισάγουμε βάσει σχεδίου τα αναγκαία αλλά και να αποπληρώνουμε το χρέος μας σε ευρά από εξαγωγές και τουρισμό), και παράλληλα, παρά την εκροή ευρών, να μην στερούμαστε ρευστότητα ώστε η οικονομία να συνεχίσει να λειτουργεί, και να επιβιώσει το τραπεζικό σύστημα, να εξυγιάνουμε την δημόσια διοίκηση και να ανασυγκροτήσουμε την παραγωγική μας οικονομία.
ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Σήμερα έχουμε μη απασχολούμενους παραγωγικούς πόρους, ίσως και το 50% του ανθρώπινου δυναμικού αλλά και παραγωγικό εξοπλισμό, κτίρια που δεν αξιοποιούνται. Αυτά μπορούν να κινητοποιηθούν εφόσον έχουμε αμοιβές σε συνάρτηση με την παραγωγικότητα και το παραγόμενο προϊόν ώστε να μην είναι πληθωριστικές. Μακάρι να ήταν σε ευρά, όμως αφενός δεν τα παράγουμε εμείς, αφετέρου εάν ήταν ευρά δεν θα παίρναμε το μήνυμα ώστε να κινητοποιηθούμε αποτελεσματικά. Θα θεωρούσαμε πολλοί ότι τίποτα δεν άλλαξε, ότι πήραμε παράταση να συνεχίσουμε τα ίδια αντιπαραγωγικά μοντέλα του παρελθόντος. Όμως με δραχμή ή κάποιο ομόλογο για να μην "τρελαίνονται" ορισμένοι, ως παράλληλο νόμισμα, όλοι θα καταλάβουν ότι είναι η μόνη λύση να διορθώσουμε τα πράγματα. Γιατί να δεχθούμε ότι είμαστε ανίκανοι, σαν να είμαστε στο νεκροκρέβατο και γιατί να μην κινητοποιηθούμε να αξιοποιήσουμε τους παραγωγικούς πόρους που δεν αξιοποιούνται; (ανέργους, κενά κτίρια, εξοπλισμός που αργεί).
Όμως ο Γιάννης Τσιρώνης συνεχίζει ότι: "Με τα 2/3 της χώρας σε κατάσταση ερήμωσης, με τους πολίτες συσσωρευμένους σε αβίωτα αστικά κέντρα, με την εξάρτηση από το πετρέλαιο στα ύψη, πρέπει να ξαναστήσουμε την παραγωγική μας μηχανή ξεκινώντας από τον αγροτικό τομέα. Ωστόσο στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, δεν υπάρχουν χώρες με τεχνική αυτάρκεια: Εργαλειομηχανές, τρακτέρ, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, είναι η βάση για να ξεκινήσει κάθε προσπάθεια. Πολλοί υποθέτουν ότι με την δραχμή τα προϊόντα μας θα ήταν φθηνότερα και θα τονώναμε τις εξαγωγές. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι πρώτα θα έπρεπε να αναστήσουμε την παραγωγική μηχανή και αυτό θα πρέπει να γίνει με εισαγωγές εξοπλισμού. Την ίδια ώρα οι ξένοι θα αγόραζαν την γη μας σε υποτιμημένο νόμισμα."
Θα με επιτρέψει να τα αντικρούσω. Ήδη έχουμε εξοπλισμό που υποαπασχολείται. Αυτό μας έλειπε εάν τα λίγα χρήματα που θα έρθουν από την Ευρώπη ως βοήθεια να τα ξαναστείλουμε πίσω να τους αγοράσουμε τρακτέρ! Ημαρτον βρε Γιάννη, βοήθεια για την Ευρωπαϊκή βιομηχανία θα στείλουμε; Ας αξιοποιήσουμε πρώτα τα δικά μας, όσα χρόνια τώρα λέμε ότι αγοράσαμε πλεονασματικά, κάθε οικογένεια και δύο τρακτέρ και κανένας να μην συνεργάζεται, μπορούμε να οργανωθούμε, επιβάλλεται να οργανωθούμε και να παράγουμε, μόνο να παράγουμε χωρίς να εισάγουμε.
Και ΝΑΙ με την δραχμή, όχι μόνο φθηνότερα θα αγοράζουμε, αλλά και δεν θα μπορούμε να εισάγουμε, όσα εισάγαμε, εκτός εάν τελικά οι εισαγωγείς μπορούν να αποδεχθούν την δραχμή μας, που θα είναι κι ένας στόχος για την επανείσοδο της στην διεθνή αγορά, που όμως δεν θα δυστυχήσουμε εάν καθυστερήσουμε λίγο καιρό να εισάγουμε μπανάνες ή μήλα Αργεντινής μέσα στην άνοιξη.
Πρέπει να επανεκκινήσουμε την παραγωγική μηχανή και αυτό ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ με αξιοποίηση του εξοπλισμού και των ανθρωπίνων πόρων που είναι σε αργία". Τα παραμύθια ότι οι ξένοι θα αγόραζαν την γη μας σε υποτιμημένο νόμισμα, τα απαντάω ότι μπορούμε να έχουμε διοικητικούς περιορισμούς, για μη υλοποίηση πωλήσεων στην περίοδο της κρίσης, αλλά κι αν κάποιοι φανταστικοί ξένοι αγοράσουν τη γη και τα κτίρια δεν θα το κάνουν για να τα κρατήσουν άδεια αλλά για να τα αξιοποιήσουν, θα πρόκειται δηλαδή για άμεση επένδυση, που σημαίνει ενδιαφέρον για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Ή μήπως καλύτερα είναι να δανειζόμαστε ευρά ως χώρα, για να τα διασπαθίζουν αναποτελεσματικα τα τρωκτικά που έχουμε στην οικονομία μας, αντί να έρθουν με δική τους διακινδύνευση όσοι θέλουν να αγοράσουν και να επενδύσουν στη χώρα, όμως μέσα σε ένα εθνικό πλαίσιο απασχόλησης και δικαιωμάτων;
Μακάρι να ήθελαν οι ξένοι να έρθουν και να επενδύσουν στην Ελλάδα, διότι θα επέβαλαν χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και δεν θα τους αύξαναν από 26% σε 28% όπως ακούμε ότι θέλουν να κάνουν τώρα.
Είτε θα ανήκαν οι βιομηχανίες και οι αγροτικές επιχειρήσεις σε ξένους, είτε σε Έλληνες, εφόσον είναι στο Ελληνικό έδαφος είναι ελληνικές επιχειρήσεις και φορολογούνται στην Ελλάδα. Ο έλεγχος εάν θα επιτραπεί σε αμερικάνικες πολυεθνικές, όπως γίνεται σε όλες τις φτωχές χώρες, είναι δικαίωμα μας να το ελέγξουμε. Ή μήπως τώρα που δεν ανήκουν σε αμερικανικές πολυεθνικές, οι Έλληνες αγρότες εμποδίζονται να εισάγουν απαγορευμένα φυτοφάρμακα από τη Βουλγαρία και ποιος ξέρει τι άλλο;
ΕΧΘΡΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: ΟΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Η κρίση ανέδειξε την σαθρή δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που οφείλεται στην απουσία θεσπισμένης αλληλεγγύης με τη μορφή αναδιανομής μίας δίκαιης δημοσιονομικής ένωσης με φορολογία, κοινωνικές παροχές και Ευρωπαϊκό σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης (βλ το πολύ παραστατικό βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=C8xAXJx9WJ8 του Jonathan Jarvis).
Τα παραμύθια με τις άλλες πολύ πιο αντιδημοκρατικές χώρες σωτήρες (Ρωσία, Κίνα κλπ) πρέπει να πάνε στην μπάντα. Όχι ότι δεν μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε, αλλά η βάση είναι η ΕΕ. Αυτό τουλάχιστο προσωπικά συνέβαλα να το τεκμηριώσουμε για την Αμυντική Βιομηχανία όπου δείξαμε ότι η σωστότερη πολιτική είναι οι στρατηγικές συνεργασίες με τρίτες χώρες όμως εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου. Το κάνει η ίδια η Γερμανία που αξιοποιεί λόγω της θέσης της στην ΕΕ, τις συνεργασίες της με όλο τον κόσμο (π.χ. εισάγει φυσικό αέριο από τη Ρωσία και γίνεται βασικός πόλος διαπραγμάτευσης για όλη την Ευρώπη, εισάγει μέλι από την Κίνα και έχει επιβάλει μέσα στην ΕΕ ετικέτες που "ξεφτυλίζουν" τον καταναλωτή: "Μέλι από χώρες εντός και εκτός ΕΕ" (σάμπα μελάνι στην ετικέτα) κι έχει μεγαλύτερο εμπόριο μελιού από ότι η Ελλάδα που είναι η μεγαλύτερη παραγωγός της Ευρωζώνης.
ΕΧΘΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Το μη βιώσιμο χρέος δεν είναι καθόλου ελληνικό φαινόμενο. Είναι ένα Ευρωπαϊκό πρόβλημα που αφορά την νομισματική ένωση χωρίς την ταυτόχρονη ή χωρίς να έχει προηγηθεί δημοσιονομική. Για την ακρίβεια ενώ υπήρχαν καταργήθηκαν Ευρωπαϊκά προγράμματα που κατευθύνονταν προς τις λιγότερο ανταγωνιστικές περιφέρειες, λόγω της αθρόας εισόδου των Ανατολικών χωρών (να μην πληρώσουν οι Γερμανοί το κόστος της αναδιοργάνωσης τους). Στην Ελλάδα το κοινό ευρώ και τα χαμηλά επιτόκια χωρίς αναπροσαρμογή της νομισματικής ισοτιμίας, οδήγησε σε ελλείμματα, που διόγκωσαν το χρέος, όμως ακριβώς και πολλές άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, κι η Ιρλανδία, στο τέλος του 2015 θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ. Η ευρωζώνη νοσεί και μπορεί να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία. Το κρίσιμο στρατηγικό ερώτημα παραμένει: Γνωρίζουμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός;
Είναι ευκολότερο να δώσουμε την μάχη δεμένοι χειροπόδαρα, με ένα ευρώ που καταρρέει ή παραμένοντας στο ευρώ να αγωνιστούμε αξιοποιώντας κι ότι άλλο μέσο θέλουμε (π.χ. ένα εναλλακτικό νόμισμα) για να αποδείξουμε πετυχαίνοντας μέσα από ένα νέο δρόμο, ότι κάτι πάει λάθος; Να έχουμε λόγο και να τους δείξουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε με ένα παράλληλο νόμισμα; Προσωπικά δεν το θεωρώ απλώς εφικτό αλλά το θεωρώ μονόδρομο, διότι τα πρόσθετα μέτρα, να μην εθελοτυφλούμε, περισσότερη ύφεση θα φέρουν, ιδίως εάν δεν υπάρξει όχι μόνο άμεση αλλά και αποτελεσματική χρηματοδότηση της ανάπτυξης, κάτι που μόνο στο περιθώριο το βλέπω να συζητιέται, ενώ ήδη ξαναξεκίνησαν οι διαφημίσεις για να στείλουμε τα χρήματα που θα μας στείλουν οι Ευρωπαίοι για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας (Ιωάννη Μανομενίδη, «Εμπρός Λοιπον! Ας Χρηματοδοτήσουμε τηνΓερμανική Αυτοκινητοβιομηχανία!», Οικονομολόγος, 23Φεβ.2015, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/02/blog-post_23.html)
Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΧΗ
Εάν δεν ξεριζωθεί αυτή η φαυλότητα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αποφύγουμε την κατάρρευση.
Προσωπικά παρά την συμφωνία στις Βρυξέλλες, επιφυλάσσομαι τι θα αποφασίσει ο Τσίπρας. Παρότι μία διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο ανθρώπινη, διότι δεν ήταν μόνο ο δανεισμός αλλά τα μέτρα που επέλεξαν οι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να επιβάλουν στις πλάτες των λιγότερο ισχυρών, το δημοψήφισμα δίνει ένα όπλο στον ΣΥΡΙΖΑ, που αναρωτιέμαι εάν είναι διατεθειμένος να το χρησιμοποιήσει, ή να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Θέλω να πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπαναχωρήσει, ότι θα αναζητήσει λύσεις εντός της εντολής που έχει πάρει, ώστε οι σκέψεις του Τσιρώνη, ενός Οικολόγου Πράσινου που ήταν και στους Οικολόγους Εναλλακτικούς: "Αν τελικά επιτευχθεί συμφωνία, σίγουρα θα είναι πολύ μακριά από τους αρχικούς μας στόχους... Όσοι εκλαμβάνουν αυτή την δυσμενή εξέλιξη... Εστιάζουν στην μάχη «Δραχμή ή Ευρώ» ξεχνώντας την μεγάλη μάχη ενάντια στο ριζωμένο φαύλο καθεστώς!!!!", εξήγησα ότι αυτό το ευρό είναι που διατηρεί στη ζωή το ριζωμένο φαύλο καθεστώς, κάτι που ο Τσιρώνης, ατυχώς από τους λίγους που θα μπορούσαν να το εξηγήσουν στον Τσίπρα, εκτός εάν άρχισε να ανησυχεί για την καρέκλα του, ίσως κι όλοι οι Υπουργοί που σκέφτονται παρόμοια να θέλουν να κερδίσουν πόντους για την παραμονή τους σε μία επόμενη κυβέρνηση, που θα συνεχίσει τα ίδια, που θα σέρνεται από τις εξελίξεις, ενώ θα αδυνατεί να βρει ένα εθνικό όραμα για την αυτοδύναμη ανάπτυξη με σεβασμό στις αξίες μας αλλά και αξιοπρεπώς στις διεθνείς μας υποχρεώσεις.
Ενδιαφέρον ο πααρλληλισμός με τον Λένιν του 1917, που υπέγραψε ατιμωτική συμφωνία με τους Γερμανούς κλείνοντας το μέτωπο του πολέμου, όμως τότε αφενός η Ρωσία ήταν σε επανάσταση χωρίς να έχει ακόμη ο Λένιν τον πλήρη έλεγχο, αφετέρου η Γερμανία έχασε τον Α΄ΠΠ και η ΕΣΣΔ τα ανάκτησε σε επόμενη φάση που κανείς δεν μπορούσε να το εγκυηθεί. Γιατί δεν το έκανε το ίδιο και στον Β΄ΠΠ; και γιατί πρέπει η Ελλάδα να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν συμμερίζομαι την απογοήτευση των λίγων. Είναι όσοι φωνάζουν πολύ διότι είναι μέρος του παλιού προβλήματος. Είναι όσοι έχουν πραγματικά συμφέρον να υποχωρήσει η κυβέρνηση, μία υποχώρησει που θα ρίξει το ηθικό όσων πραγματικά αγωνίζονται. Η Ελλάδα δεν είναι όπως θέλουν να την φαντάζονται ορισμένοι. Πολλοί Έλληνες είχαν κι έχουν αποθέματα χρηματικά και περιουσίες που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε εάν έχουμε μία εθνική στράτευση για μία νέα πορεία ανάπτυξης. Δυστυχώς διασθάνομαι ότι ο Τσίπρας έχει απογοητευτεί και δεν την πιστεύει... δυστυχώς και όσοι θα όφειλαν ως Πράσινοι να είναι περισσότερο εναλλακτικοί...
Ρεαλιστές κατά τον Τσιρώνη, είναι όσοι βλεπουν μόνο ένα σχέδιο, αυτό που μας σερβίρουν οι άλλοι. όμως η οικονομία δεν είναι φυσικοί νόμοι, είναι θεσμοί κι εμπιστοσύνη που όλοι μας ώς άνθρωποι χτίζουμε.
Εν τέλει, εάν είναι να πάρουμε σκληρά μέτρα, γιατί να μην τα πάρουμε μόνοι μας, να συγκρουστούμε εάν πρέπει με τα εσωτερικά συμφέροντα, όχι επειδή μας το επιβάλουν οι άλλοι, αλλά διότι εμείς θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε σε όφελος της δικής μας κοινωνίας κι αν ανακάμψουμε να είναι δικό μας το έργο, δική μας η επιλογή, το οποίο κανείς δεν θα το αμφισβητήσει, ώστε να είμαστε ειλικρινείς κι άξιοι εμπιστοσύνης απέναντι στους εταίρους μας. Γιατί να δεχόμαστε να μας προσβάλουν, να μας επικρίνουν, να μας χλευάζουν κι εμείς να επαιτούμε... να μας αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα;
Ας οραματιστούμε ένα εθνικό σχέδιο δράσης με παράλληλο νόμισμα βασισμένο στις δικές μας δυνάμεις, και παρακινώντας και τους άλλους να αγωνιστούμε με τις δυνάμεις μας δίνοντας τέλος στο φαύλο κύκλο του δανεισμού, κόντρα σε όσους θέλουν να ακολουθήσουμε τις ξεπερασμένες συνταγές του παρελθόντος!
Καιρός να αφήσουμε λοιπόν τις κλάψες, τους φόβους και τις αξιώσεις μας από τους άλλους που είτε μας βλέπουν με οίκτο, είτε με απέχθεια πως καταντήσαμε οι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων να "έρπουμε" για ένα δάνειο για να διατηρήσουμε κεκτημένα που δεν τα αξίζουμε και να δούμε αφενός πως θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε πρώτα με τις δυνάμεις μας πριν ζητάμε την βοήθεια άλλων. Αφετέρου να γίνουμε χρήσιμοι εταίροι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κόσμο ολόκληρο, κι αυτά δεν μας εμποδίζουν να αποδείξουμε εκεί που έχουμε δίκιο για το δίκιο μας, είτε αφορά το κατοχικό δάνειο, είτε αφορά τις Γερμανικές αποζημιώσεις, είτε τις ευθύνες όσων ενέχονται στις συμβάσεις, την αναγκαιότητα αλληλεγγύης, την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση με κοινή δημοσιονομική κι όχι μόνο νομισματική ένωση. Τίποτα όμως σε αντάλλαγμα για την κατάντια μας, την οποία πρέπει να την αντιμετωπίσουμε πρώτα μόνοι μας και δυστυχώς πέντε μήνες τώρα με μία αριστερή κυβέρνηση δεν κάναμε πρακτικά τίποτα σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή στη διακυβέρνηση για να κλείσουμε τις "τρύπες" του συστήματος, είτε όσον αφορά τη διαφθορά, είτε όσον αφορά την αξιοκρατία, είτε την σύλληψη της φοροδιαφυγής, την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, υποστήριξης της επιχειρηματικότητας, των κοινωνικών συνεταιρισμών, πέρα από ανούσιες διαλέξεις χωρίς αποτέλεσμα κλπ (δεν αναφέρομαι στα προηγούμενα πέντε ή πενήντα χρόνια διότι προφανώς θεωρώ ότι εκεί βρίσκεται η ευθύνη για τη σημερινή μας κατάσταση).
Διότι, όπως και γενικότερα η κυβέρνηση Τσίπρα, παρά την λαϊκή στήριξη, υπαναχωρεί, αντί να ηγείται με ένα εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας μας, την εξυγίανση και την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Προηγουμένως, να αναφερθώ στην μεγάλη πλάνη, αναφορικά με τη ΔΡΑΧΜΗ και το ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ ΛΟΜΠΙ της. Σε ένα πόλεμο, γνωρίζω ότι δεν αποκλείουμε κανένα νόμιμο μέσο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Τέτοιο μέσο για την οικονομία είναι και το νόμισμα κι έχω προσωπικά τεκμηριώσει ότι το ευρό, στα πλαίσια της σημερινής νομισματικής ένωσης λειτουργεί σε βάρος της χώρας μας (Ιωάννης Μανομενίδης, Ο Δογματισμός του Ευρώ και η Οικονομική Επιστήμη,Οικονομολόγος, 3 Νοε.2011, http://manomenecon.blogspot.gr/2011/11/blog-post.html) και το θεωρώ πολύ ανησυχητικό κάποιος να το ενοχοποιεί δογματικά και χωρίς επιχειρήματα. Κι είμαι βέβαιος ότι εάν υπήρχαν συμφέροντα υπέρ της δραχμής, θα μας το είχαν σερβίρει κατάλληλα, διότι τι άλλο είναι ένα υποθετικό λόμπι; Δεν θα ήταν κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ή μία συνιστώσα του. Τουλάχιστο προσωπικά που υποστηρίζω το εναλλακτικό ή παράλληλο νόμισμα, όχι μόνο εξηγώ τους συγκεκριμένους λόγους που έχουν σχέση με την αναποτελεσματικότητα του ευρού, αλλά επιπλέον δεν έχω ευρά στο εξωτερικό για να αγοράσω κοψοχρονιάς τα ακίνητα σας, ώστε όποιος υπονοεί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να με ψέξει παρά μόνο για βλακεία, εάν κάνω λάθος, αρκεί όμως προηγουμένως να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος ή πιο στρατηγικά ευφυής.
Άρα ας μην πέφτουμε λοιπόν στην παγίδα, ότι εάν η χώρα αξιοποιήσει την δυνατότητα έκδοσης ενός αποτελεσματικού μέσου συναλλαγών, ότι θα είναι μία πληθωριστική δραχμή; Γιατί άραγε κάποιοι προεξοφλούν την ανικανότητα μας; Πόσο βλαπτικότερη θα ήταν μία δραχμή, από το να μην κυκλοφορεί καθόλου χρήμα στην αγορά ή να είμαστε σε ομηρία από τους εταίρους μας ή από τα τραπεζικά συμφέροντα;
Προσωπικά το θεωρώ βλακώδες κι αν δεν υπήρχαν εθνικά ή τοπικά νομίσματα, σε συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε, θα τα ανακαλύπταμε και θα εξετάζαμε την δυνατότητα ενός τέτοιου νομίσματος να μας βοηθήσει, κι αν βρίσκαμε ότι μας έβλαπτε περισσότερο, τότε ας το απορρίπταμε. Δηλαδή, ενώ έχει σταματήσει όλη η οικονομία επειδή στέγνωσε από χρήματα, εμείς αποκλείουμε την έκδοση δραχμών για να μην μας αγοράσουν; Ως εάν τώρα ήθελαν να μας αγοράσουν, δεν θα το έκαναν τώρα με ευρά και με τους μισούς Έλληνες άνεργους η ξενιτεμένους; Ή μήπως το ΤΑΙΠΕΔ δενείναι εξαγορασμός μέσα στο Ευρό και μάλιστα αποτυχημένο; Εμένα μου φαίνεται αστείο και βλακώδες να θεωρούμε ότι υπάρχει κάποιο λόμπι δραχμής που μας ωθεί στην έξοδο, καθώς θεωρώ ότι εάν με τη δραχμή θα μας εξαγόραζαν τουλάχιστο θα αξίζαμε κάτι, ενώ τώρα που δεν δίνουν ευρό σημαίνει ότι δεν αξίζουμε τίποτα...
Με αυτή τη βάση ας περάσουμε στο κυρίως ερώτημα, διότι κρίσιμες ώρες περνά η χώρα με την κυβέρνηση να ξιφουλκεί μόνης της με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, όμως στο εσωτερικό μάχη ακόμη ο λαός μας δεν έδωσε!
· Ξιφουλκεί με τους δανειστές για να πάρει χρόνο και οικονομική ανάσα, όμως φαίνεται ότι είτε μας εμπαίζουν είτε δεν μας εμπιστεύονται;
· Αδρανούμε όμως με το παλιό διεφθαρμένο καθεστώς, που εννοεί να ανακτήσει γρήγορα τα οφίκια που έχασε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου; Όμως σε πολλά σημεία αυτή η μάχη εξαρτώταν μόνο από την Κυβέρνηση αδράνησε λ.χ. για τη διαφθορά και την φοροδιαφυγή, πέρα από όσα έγιναν αναγνωριστικά για το παρελθόν, τίποτα δεν έγινε για τον μηχανισμό σύλληψης της φοροδιαφυγής
· Αδρανούμε κι εμείς αναμένοντας τον ηγέτη που θα μας εμπνεύσει, ή που αφήσαμε τον ηγέτη μας, τον Πρωθυπουργό μας μόνο του να δέχεται προσβολές από την Ευρώπη και τα κόμματα που ευθύνονται για την κατάσταση κι επιχαίρουν για τις δυσκολίες και να εκφράζουν δυσεβείς πόθους να συνθηκολογήσουμε! ή μήπως έχουμε πτοηθεί από τον ψυχολογικό πόλεμο και την παραπληροφόρηση; Όμως ο λαός είμαστε στο πλευρό της Κυβέρνησης! ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ας αφήσουμε την ηττοπάθεια κι η Κυβέρνηση να μην πτοείται και να μην διστάζει να επιστρατεύσει το λαό στο σχέδιο της νίκης! (ενδεικτικά μόνο παραπέμπω στο σχεδιο που στείλαμε σε όλα τα συναφή Υπουργεία και ουδείς κινήθηκε: ΙωάννηΜανομενίδη και Γεωργίου Τσομπάνογλου, «Κήρυξη Πολέμου κατά της ΑνθρωπιστικήςΚρίσης», 4 Φεβ.2015, Διακλαδική Ολοκληρωμένη Εφοδιαστική Υποστήριξη http://jointstaffintegrdefloggr.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html), που προφανώς δεν είναι ένα σχέδιο διανομής λιρών Αγγλίας, είναι ένα σχέδιο ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ σε ένα εθνικό στόχο, όπως εάν θα ήμασταν σε πόλεμο κι είχαμε να επιβιώσουμε ως έθνος, όμως είναι ένα σχέδιο οικονομικής κινητοποίησης όλων των ανέργων, κινητοποίησης των εθνικών μας πόρων και της εθνικής παραγωγής με μία κεντρική σχεδίαση, αξιοποιώντας εναλλακτικές νομισματικές δυνατότητες, χωρίς να αποκλείουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία, που μπορεί να λειτουργεί παράλληλα με το ευρό.
Μάχη για παραγωγική ανασυγκρότηση, μία μάχη που ακόμη δεν την ξεκίνησε η κυβέρνηση, παρότι κανείς δεν την εμπόδιζε (με 50% ανέργους, πέντε μήνες τώρα, χέρσα εδάφη να καλλιεργούσαμε και χωρίς περιττά έξοδα για φυτοφάρμακα θα είχαμε παραγωγή βιολογικών προϊόντων, όμως οι ΚοινΣΕπ βρίσκονται ακόμη στο ψυγείο του Υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου τις έβαλε η ΝΔ).
Η κυβέρνηση δίνει μήνες τώρα έναν αγώνα να πείσει την Ευρώπη να σεβαστεί την λαϊκή ετυμηγορία. Όλοι όσοι ευθύνονται για το παρελθόν βάλουν εναντίον της Κυβέρνησης ότι είναι υπέρ της δραχμής και της ρήξης, όμως έχει αποδείξει ότι δεν είναι κι επιδιώκει την παραμονή στο Ευρό. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει αδυναμία και να εμποδίζεται η χρήση της δραχμής ή ενός παράλληλου νομίσματος για να κρατήσει ή να αναβιώσει την παραγωγική μας βάση και να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο Ευρό! (Ιωάννη Μανομενίδη, «Ηλεκτρονικά μέσα συναλλαγών ως μοχλός τοπικής ανάπτυξης και ως μέσο αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής», Οικονομολόγος, 15 Μαρ.15, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/03/m.html). Είδαμε πως λειτουργεί ο έλεγχος κεφαλαίων και δεν καταστραφήκαμε, ούτε έπεσε πανικός (πέρα από όσα ενδεχομένως και στημένα να δείχνει το ΣΚΑΙ ζήσαμε όλοι στις ουρές και γνωρίζουμε πόσο ήρεμα κυλήσαν τα πράγματα, κι αναρωτιέμαι γιατί δεν έγινε πέντε μήνες πριν, ή γιατί να μην συνεχίσει να παίρνουμε μόνο 50-60€ για να αγοράζουμε προφυλακτικά ή για ότι άλλο ο καθένας θεωρεί προσωπικό του δεδομένο, κι από εκεί και πέρα όλες οι άλλες συναλλαγές να γίνονται με πλαστικό χρήμα, με ηλεκτρονικές συναλλαγές και κανείς να μην έχει την πρόφαση για να αποσύρει τα χρήματα του από τις τράπεζες ή να τα στέλνει στο εξωτερικό.
Γιατί πρέπει να διαλυθούμε και να έχουμε ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια στο έλεος των εταίρων με τους οποίους έχει αναπτυχθεί τόση δυσπιστία; Γιατί να μην αποδείξουμε ότι αξίζουμε ή τουλάχιστο να διεκδικήσουμε ότι αξίζουμε με τις δικές μας δυνάμεις; Γιατί να μην αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα που ένα κράτος διαθέτει, ακόμη και το εκδοτικό δικαίωμα χρήματος, με κάποια μορφή συμβατή, χωρίς να έρθουμε σε ρήξη και χωρίς να αποποιηθούμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας; Ιδίως όταν έχουμε συμμάχους σε αυτό το στάδιο όπως τις ΗΠΑ και την Γαλλία, γιατί να μην αγωνιστούμε, γιατί να εγκαταλείψουμε αμαχητί.
Πού και πώς θα δοθούν οι μεγάλες μάχες για να βγει η Ελλάδα από την κρίση;ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ
Για να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί, απέναντι στους οποίους θα δοθεί η μάχη. Εάν δεν κατανοήσουμε επιτέλους ποιοι είναι οι εχθροί, δεν είναι δυνατόν να κερδηθεί κανένας πόλεμος.
ΕΧΘΡΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Ανέφερε ο Γιάννης Τσιρώνης το παράδειγμα του ΚΔΑΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ, που πρόσφατα κάηκε, όπου το 2011 οι επιθεωρητές περιβάλλοντος είχαν για πολλοστή φορά βεβαιώσει βαρύτατες παραβάσεις, όπου ούτε η δικαστική εξουσία έχει παρέμβει μέχρι στιγμής, ούτε η αποκεντρωμένη διοίκηση έκλεισε την εταιρία όπως όφειλε, αλλά την φιλοδώρησε με δύο επεκτάσεις και δεκάδες άλλες, γίνεται λόγος για ισχυρότατες πολιτικές πιέσεις, που άφησαν στο απυρόβλητο αυτή την παρανομία και συνεχίζει: "Δεκάδες δημόσιοι υπάλληλοι υπέκυψαν σε πιέσεις ή πιθανά δωροδοκήθηκαν. Η ολιγωρία της δικαστικής εξουσίας, είτε οφείλεται σε επίορκους δημόσιους λειτουργούς, είτε οφείλεται σε τραγική δυσλειτουργία καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Στην ατιμωρησία και στην ασυδοσία. Το πολιτικό σύστημα επιστέγασε την αθλιότητα και ταυτόχρονα στηρίχθηκε σε αυτήν. Αυτή η φαυλότητα δεν είναι η εξαίρεση. Διασπείρεται σε δεκάδες οικονομικές δραστηριότητες, στην Χωροταξία, στον Πολεοδομικό σχεδιασμό! Σκοτώνει την υγιή επιχειρηματικότητα, διαιωνίζει την μαύρη εργασία, στερεί το κράτος και τα ταμεία από δεκάδες δισεκατομμύρια" και τα αναφέρει όλα αυτά για να αρνηθεί ότι η δραχμή, θα μπορούσε να συμβάλει θετικά!
Όχι, βρε Γιάννη Τσιρώνη, όλοι αυτοί οι ανάξιοι που δεν έκαναν τίποτα... "πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται σε ευρά και να μπορούν να το θεωρούν δικαίωμα τους να τα βγάζουν από τις τράπεζες ακόμη και να τα στέλνουν ανενόχλητοι στο εξωτερικό!" (Ιωάννη Μανομενίδη, «Είναι άραγε Δικαίωμα μας να βγάζουμε τα χρήματα από τις τράπεζες;», Επικαιρότητα κόντρα στορεύμα, 21 Μαΐου 2015, http://imanomen.blogspot.gr/2015/05/blog-post.html).
ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΧΜΗΣ ΚΙ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ
Ήμαρτον! Προφανώς εάν συνεχίσουν όλοι αυτοί που αναφέρεις σε ευρά, γιατί να αλλάξουν συμπεριφορά; Ενώ αντίθετα, ένα ξεκάθαρο σχέδιο συσχέτισης της ισοτιμίας της δραχμής με το ευρό, αναλόγως της αποτελεσματικότητας, είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξουμε όλοι συμπεριφορά!
Ας σκεφτούμε αυτό που δεν θέλουν κάποιοι να σκεφτούμε. Εάν ξεκινούσαμε να πληρωνόμαστε σε δραχμές, οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά και οι προμηθευτές με μία δραχμή ένα προς ένα με το ευρό, κι οι δικαστές, κι οι εργαζόμενοι, οι καταναλωτές να γνωρίζουμε ότι εάν συνεχίσει η διαφθορά κι η παραοικονομία, στο τέλος μίας χρονικής περιόδου η αξία της δραχμής θα είναι ανάλογη της (αν)αποτελεσματικότητας μας. Εάν συνεχίζουμε έτσι όπως είμαστε, τότε θα πέφτει η αξία της δραχμής και η αγοραστική δύναμη των μισθών των δικαστών, των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων και των καταναλωτών. Αντίθετα, εάν υλοποιήσουμε μέτρα διαφάνειας, καταπολέμησης της φοροδιαφυγής κλπ, το κράτος θα έχει αύξηση των εσόδων του και συνεπώς θα αυξηθεί κι η αξία της δραχμής έναντι του ευρού κι η αγοραστική αξία των εισοδημάτων μας (δικαστών, δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων και καταναλωτών). Να σημειώσω ότι το ευρό ήδη διολισθαίνει και το σωστό θα είναι να υποτιμηθεί πριν την δραχμή μας, διότι εκείνο θα κινδυνεύει να μην πληρωθεί, ενώ η δραχμή ίσως να μην χρωστάει τα όσα σήμερα χρωστάμε ως ευρό (Ιωάννης Μανομενίδης, «Η υποτίμηση του Ευρού δεν συζητιέται αλλά υλοποιείται με διολίσθηση», 11Ιουλ.2015, Οικονομολόγος, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/07/blog-post_11.html)
Παράλληλα για να παραμείνουμε στο ευρό, μπορούμε να διατηρήσουμε όλους τους λογαριασμούς όσων έχουν σε ευρά, ώστε να μην φοβάται κανείς και να τα κρατάει στη χώρα κι όσοι φοβούμενοι τα έκρυψαν να τα εμφανίσουν, παράλληλα με την χρήση πλαστικού χρήματος και ηλεκτρονικών συναλλαγών που προαναφέρθηκε. Οι μισθοδοσίες μόνο θα γίνονται σε νέο παράλληλο νόμισμα "δραχμής" με την επιδίωξη ισοτιμίας ένα προς ένα με το ευρό (Ιωάννη Μανομενίδη, «Ηλεκτρονικάμέσα συναλλαγών ως μοχλός τοπικής ανάπτυξης και ως μέσο αντιμετώπισης τηςφοροδιαφυγής», Οικονομολόγος, 15 Μαρ.15, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/03/m.html).
Έτσι η Ελλάδα, είτε χρεοκοπήσει είτε όχι, θα μπορούμε με βάση κάποιες προτεραιότητες να εισάγουμε βάσει σχεδίου τα αναγκαία αλλά και να αποπληρώνουμε το χρέος μας σε ευρά από εξαγωγές και τουρισμό), και παράλληλα, παρά την εκροή ευρών, να μην στερούμαστε ρευστότητα ώστε η οικονομία να συνεχίσει να λειτουργεί, και να επιβιώσει το τραπεζικό σύστημα, να εξυγιάνουμε την δημόσια διοίκηση και να ανασυγκροτήσουμε την παραγωγική μας οικονομία.
ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Σήμερα έχουμε μη απασχολούμενους παραγωγικούς πόρους, ίσως και το 50% του ανθρώπινου δυναμικού αλλά και παραγωγικό εξοπλισμό, κτίρια που δεν αξιοποιούνται. Αυτά μπορούν να κινητοποιηθούν εφόσον έχουμε αμοιβές σε συνάρτηση με την παραγωγικότητα και το παραγόμενο προϊόν ώστε να μην είναι πληθωριστικές. Μακάρι να ήταν σε ευρά, όμως αφενός δεν τα παράγουμε εμείς, αφετέρου εάν ήταν ευρά δεν θα παίρναμε το μήνυμα ώστε να κινητοποιηθούμε αποτελεσματικά. Θα θεωρούσαμε πολλοί ότι τίποτα δεν άλλαξε, ότι πήραμε παράταση να συνεχίσουμε τα ίδια αντιπαραγωγικά μοντέλα του παρελθόντος. Όμως με δραχμή ή κάποιο ομόλογο για να μην "τρελαίνονται" ορισμένοι, ως παράλληλο νόμισμα, όλοι θα καταλάβουν ότι είναι η μόνη λύση να διορθώσουμε τα πράγματα. Γιατί να δεχθούμε ότι είμαστε ανίκανοι, σαν να είμαστε στο νεκροκρέβατο και γιατί να μην κινητοποιηθούμε να αξιοποιήσουμε τους παραγωγικούς πόρους που δεν αξιοποιούνται; (ανέργους, κενά κτίρια, εξοπλισμός που αργεί).
Όμως ο Γιάννης Τσιρώνης συνεχίζει ότι: "Με τα 2/3 της χώρας σε κατάσταση ερήμωσης, με τους πολίτες συσσωρευμένους σε αβίωτα αστικά κέντρα, με την εξάρτηση από το πετρέλαιο στα ύψη, πρέπει να ξαναστήσουμε την παραγωγική μας μηχανή ξεκινώντας από τον αγροτικό τομέα. Ωστόσο στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, δεν υπάρχουν χώρες με τεχνική αυτάρκεια: Εργαλειομηχανές, τρακτέρ, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, είναι η βάση για να ξεκινήσει κάθε προσπάθεια. Πολλοί υποθέτουν ότι με την δραχμή τα προϊόντα μας θα ήταν φθηνότερα και θα τονώναμε τις εξαγωγές. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι πρώτα θα έπρεπε να αναστήσουμε την παραγωγική μηχανή και αυτό θα πρέπει να γίνει με εισαγωγές εξοπλισμού. Την ίδια ώρα οι ξένοι θα αγόραζαν την γη μας σε υποτιμημένο νόμισμα."
Θα με επιτρέψει να τα αντικρούσω. Ήδη έχουμε εξοπλισμό που υποαπασχολείται. Αυτό μας έλειπε εάν τα λίγα χρήματα που θα έρθουν από την Ευρώπη ως βοήθεια να τα ξαναστείλουμε πίσω να τους αγοράσουμε τρακτέρ! Ημαρτον βρε Γιάννη, βοήθεια για την Ευρωπαϊκή βιομηχανία θα στείλουμε; Ας αξιοποιήσουμε πρώτα τα δικά μας, όσα χρόνια τώρα λέμε ότι αγοράσαμε πλεονασματικά, κάθε οικογένεια και δύο τρακτέρ και κανένας να μην συνεργάζεται, μπορούμε να οργανωθούμε, επιβάλλεται να οργανωθούμε και να παράγουμε, μόνο να παράγουμε χωρίς να εισάγουμε.
Και ΝΑΙ με την δραχμή, όχι μόνο φθηνότερα θα αγοράζουμε, αλλά και δεν θα μπορούμε να εισάγουμε, όσα εισάγαμε, εκτός εάν τελικά οι εισαγωγείς μπορούν να αποδεχθούν την δραχμή μας, που θα είναι κι ένας στόχος για την επανείσοδο της στην διεθνή αγορά, που όμως δεν θα δυστυχήσουμε εάν καθυστερήσουμε λίγο καιρό να εισάγουμε μπανάνες ή μήλα Αργεντινής μέσα στην άνοιξη.
Πρέπει να επανεκκινήσουμε την παραγωγική μηχανή και αυτό ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ με αξιοποίηση του εξοπλισμού και των ανθρωπίνων πόρων που είναι σε αργία". Τα παραμύθια ότι οι ξένοι θα αγόραζαν την γη μας σε υποτιμημένο νόμισμα, τα απαντάω ότι μπορούμε να έχουμε διοικητικούς περιορισμούς, για μη υλοποίηση πωλήσεων στην περίοδο της κρίσης, αλλά κι αν κάποιοι φανταστικοί ξένοι αγοράσουν τη γη και τα κτίρια δεν θα το κάνουν για να τα κρατήσουν άδεια αλλά για να τα αξιοποιήσουν, θα πρόκειται δηλαδή για άμεση επένδυση, που σημαίνει ενδιαφέρον για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Ή μήπως καλύτερα είναι να δανειζόμαστε ευρά ως χώρα, για να τα διασπαθίζουν αναποτελεσματικα τα τρωκτικά που έχουμε στην οικονομία μας, αντί να έρθουν με δική τους διακινδύνευση όσοι θέλουν να αγοράσουν και να επενδύσουν στη χώρα, όμως μέσα σε ένα εθνικό πλαίσιο απασχόλησης και δικαιωμάτων;
Μακάρι να ήθελαν οι ξένοι να έρθουν και να επενδύσουν στην Ελλάδα, διότι θα επέβαλαν χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και δεν θα τους αύξαναν από 26% σε 28% όπως ακούμε ότι θέλουν να κάνουν τώρα.
Είτε θα ανήκαν οι βιομηχανίες και οι αγροτικές επιχειρήσεις σε ξένους, είτε σε Έλληνες, εφόσον είναι στο Ελληνικό έδαφος είναι ελληνικές επιχειρήσεις και φορολογούνται στην Ελλάδα. Ο έλεγχος εάν θα επιτραπεί σε αμερικάνικες πολυεθνικές, όπως γίνεται σε όλες τις φτωχές χώρες, είναι δικαίωμα μας να το ελέγξουμε. Ή μήπως τώρα που δεν ανήκουν σε αμερικανικές πολυεθνικές, οι Έλληνες αγρότες εμποδίζονται να εισάγουν απαγορευμένα φυτοφάρμακα από τη Βουλγαρία και ποιος ξέρει τι άλλο;
ΕΧΘΡΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: ΟΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΟΜΕΣ
Η κρίση ανέδειξε την σαθρή δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που οφείλεται στην απουσία θεσπισμένης αλληλεγγύης με τη μορφή αναδιανομής μίας δίκαιης δημοσιονομικής ένωσης με φορολογία, κοινωνικές παροχές και Ευρωπαϊκό σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης (βλ το πολύ παραστατικό βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=C8xAXJx9WJ8 του Jonathan Jarvis).
Τα παραμύθια με τις άλλες πολύ πιο αντιδημοκρατικές χώρες σωτήρες (Ρωσία, Κίνα κλπ) πρέπει να πάνε στην μπάντα. Όχι ότι δεν μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε, αλλά η βάση είναι η ΕΕ. Αυτό τουλάχιστο προσωπικά συνέβαλα να το τεκμηριώσουμε για την Αμυντική Βιομηχανία όπου δείξαμε ότι η σωστότερη πολιτική είναι οι στρατηγικές συνεργασίες με τρίτες χώρες όμως εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου. Το κάνει η ίδια η Γερμανία που αξιοποιεί λόγω της θέσης της στην ΕΕ, τις συνεργασίες της με όλο τον κόσμο (π.χ. εισάγει φυσικό αέριο από τη Ρωσία και γίνεται βασικός πόλος διαπραγμάτευσης για όλη την Ευρώπη, εισάγει μέλι από την Κίνα και έχει επιβάλει μέσα στην ΕΕ ετικέτες που "ξεφτυλίζουν" τον καταναλωτή: "Μέλι από χώρες εντός και εκτός ΕΕ" (σάμπα μελάνι στην ετικέτα) κι έχει μεγαλύτερο εμπόριο μελιού από ότι η Ελλάδα που είναι η μεγαλύτερη παραγωγός της Ευρωζώνης.
ΕΧΘΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Το μη βιώσιμο χρέος δεν είναι καθόλου ελληνικό φαινόμενο. Είναι ένα Ευρωπαϊκό πρόβλημα που αφορά την νομισματική ένωση χωρίς την ταυτόχρονη ή χωρίς να έχει προηγηθεί δημοσιονομική. Για την ακρίβεια ενώ υπήρχαν καταργήθηκαν Ευρωπαϊκά προγράμματα που κατευθύνονταν προς τις λιγότερο ανταγωνιστικές περιφέρειες, λόγω της αθρόας εισόδου των Ανατολικών χωρών (να μην πληρώσουν οι Γερμανοί το κόστος της αναδιοργάνωσης τους). Στην Ελλάδα το κοινό ευρώ και τα χαμηλά επιτόκια χωρίς αναπροσαρμογή της νομισματικής ισοτιμίας, οδήγησε σε ελλείμματα, που διόγκωσαν το χρέος, όμως ακριβώς και πολλές άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο, κι η Ιρλανδία, στο τέλος του 2015 θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ. Η ευρωζώνη νοσεί και μπορεί να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία. Το κρίσιμο στρατηγικό ερώτημα παραμένει: Γνωρίζουμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός;
Είναι ευκολότερο να δώσουμε την μάχη δεμένοι χειροπόδαρα, με ένα ευρώ που καταρρέει ή παραμένοντας στο ευρώ να αγωνιστούμε αξιοποιώντας κι ότι άλλο μέσο θέλουμε (π.χ. ένα εναλλακτικό νόμισμα) για να αποδείξουμε πετυχαίνοντας μέσα από ένα νέο δρόμο, ότι κάτι πάει λάθος; Να έχουμε λόγο και να τους δείξουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε με ένα παράλληλο νόμισμα; Προσωπικά δεν το θεωρώ απλώς εφικτό αλλά το θεωρώ μονόδρομο, διότι τα πρόσθετα μέτρα, να μην εθελοτυφλούμε, περισσότερη ύφεση θα φέρουν, ιδίως εάν δεν υπάρξει όχι μόνο άμεση αλλά και αποτελεσματική χρηματοδότηση της ανάπτυξης, κάτι που μόνο στο περιθώριο το βλέπω να συζητιέται, ενώ ήδη ξαναξεκίνησαν οι διαφημίσεις για να στείλουμε τα χρήματα που θα μας στείλουν οι Ευρωπαίοι για την ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας (Ιωάννη Μανομενίδη, «Εμπρός Λοιπον! Ας Χρηματοδοτήσουμε τηνΓερμανική Αυτοκινητοβιομηχανία!», Οικονομολόγος, 23Φεβ.2015, http://manomenecon.blogspot.gr/2015/02/blog-post_23.html)
Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΧΗ
Εάν δεν ξεριζωθεί αυτή η φαυλότητα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αποφύγουμε την κατάρρευση.
Προσωπικά παρά την συμφωνία στις Βρυξέλλες, επιφυλάσσομαι τι θα αποφασίσει ο Τσίπρας. Παρότι μία διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο ανθρώπινη, διότι δεν ήταν μόνο ο δανεισμός αλλά τα μέτρα που επέλεξαν οι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να επιβάλουν στις πλάτες των λιγότερο ισχυρών, το δημοψήφισμα δίνει ένα όπλο στον ΣΥΡΙΖΑ, που αναρωτιέμαι εάν είναι διατεθειμένος να το χρησιμοποιήσει, ή να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Θέλω να πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπαναχωρήσει, ότι θα αναζητήσει λύσεις εντός της εντολής που έχει πάρει, ώστε οι σκέψεις του Τσιρώνη, ενός Οικολόγου Πράσινου που ήταν και στους Οικολόγους Εναλλακτικούς: "Αν τελικά επιτευχθεί συμφωνία, σίγουρα θα είναι πολύ μακριά από τους αρχικούς μας στόχους... Όσοι εκλαμβάνουν αυτή την δυσμενή εξέλιξη... Εστιάζουν στην μάχη «Δραχμή ή Ευρώ» ξεχνώντας την μεγάλη μάχη ενάντια στο ριζωμένο φαύλο καθεστώς!!!!", εξήγησα ότι αυτό το ευρό είναι που διατηρεί στη ζωή το ριζωμένο φαύλο καθεστώς, κάτι που ο Τσιρώνης, ατυχώς από τους λίγους που θα μπορούσαν να το εξηγήσουν στον Τσίπρα, εκτός εάν άρχισε να ανησυχεί για την καρέκλα του, ίσως κι όλοι οι Υπουργοί που σκέφτονται παρόμοια να θέλουν να κερδίσουν πόντους για την παραμονή τους σε μία επόμενη κυβέρνηση, που θα συνεχίσει τα ίδια, που θα σέρνεται από τις εξελίξεις, ενώ θα αδυνατεί να βρει ένα εθνικό όραμα για την αυτοδύναμη ανάπτυξη με σεβασμό στις αξίες μας αλλά και αξιοπρεπώς στις διεθνείς μας υποχρεώσεις.
Ενδιαφέρον ο πααρλληλισμός με τον Λένιν του 1917, που υπέγραψε ατιμωτική συμφωνία με τους Γερμανούς κλείνοντας το μέτωπο του πολέμου, όμως τότε αφενός η Ρωσία ήταν σε επανάσταση χωρίς να έχει ακόμη ο Λένιν τον πλήρη έλεγχο, αφετέρου η Γερμανία έχασε τον Α΄ΠΠ και η ΕΣΣΔ τα ανάκτησε σε επόμενη φάση που κανείς δεν μπορούσε να το εγκυηθεί. Γιατί δεν το έκανε το ίδιο και στον Β΄ΠΠ; και γιατί πρέπει η Ελλάδα να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν συμμερίζομαι την απογοήτευση των λίγων. Είναι όσοι φωνάζουν πολύ διότι είναι μέρος του παλιού προβλήματος. Είναι όσοι έχουν πραγματικά συμφέρον να υποχωρήσει η κυβέρνηση, μία υποχώρησει που θα ρίξει το ηθικό όσων πραγματικά αγωνίζονται. Η Ελλάδα δεν είναι όπως θέλουν να την φαντάζονται ορισμένοι. Πολλοί Έλληνες είχαν κι έχουν αποθέματα χρηματικά και περιουσίες που μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε εάν έχουμε μία εθνική στράτευση για μία νέα πορεία ανάπτυξης. Δυστυχώς διασθάνομαι ότι ο Τσίπρας έχει απογοητευτεί και δεν την πιστεύει... δυστυχώς και όσοι θα όφειλαν ως Πράσινοι να είναι περισσότερο εναλλακτικοί...
Ρεαλιστές κατά τον Τσιρώνη, είναι όσοι βλεπουν μόνο ένα σχέδιο, αυτό που μας σερβίρουν οι άλλοι. όμως η οικονομία δεν είναι φυσικοί νόμοι, είναι θεσμοί κι εμπιστοσύνη που όλοι μας ώς άνθρωποι χτίζουμε.
Εν τέλει, εάν είναι να πάρουμε σκληρά μέτρα, γιατί να μην τα πάρουμε μόνοι μας, να συγκρουστούμε εάν πρέπει με τα εσωτερικά συμφέροντα, όχι επειδή μας το επιβάλουν οι άλλοι, αλλά διότι εμείς θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε σε όφελος της δικής μας κοινωνίας κι αν ανακάμψουμε να είναι δικό μας το έργο, δική μας η επιλογή, το οποίο κανείς δεν θα το αμφισβητήσει, ώστε να είμαστε ειλικρινείς κι άξιοι εμπιστοσύνης απέναντι στους εταίρους μας. Γιατί να δεχόμαστε να μας προσβάλουν, να μας επικρίνουν, να μας χλευάζουν κι εμείς να επαιτούμε... να μας αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή μας ταυτότητα;
Ας οραματιστούμε ένα εθνικό σχέδιο δράσης με παράλληλο νόμισμα βασισμένο στις δικές μας δυνάμεις, και παρακινώντας και τους άλλους να αγωνιστούμε με τις δυνάμεις μας δίνοντας τέλος στο φαύλο κύκλο του δανεισμού, κόντρα σε όσους θέλουν να ακολουθήσουμε τις ξεπερασμένες συνταγές του παρελθόντος!
Σχόλια