Απροσδόκητη η Συνεισφορά του ΚΚΕ στο Ξεκαθάρισμα του Δημοψηφίσματος

Παρακολουθώντας τα περί "Μένουμε Ευρώπη", ως αντιπολιτευτική στάση έναντι του δημοψηφίσματος, με ξεκάθαρο θεωρώ το ερώτημα (ανεξάρτητα εάν ορισμένοι λάτρεις του σκακιού θέλουν να σκεφτούμε με τρεις κινήσεις μπροστά), αναρωτιόμουν τι μπορεί να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και να πάμε στις εκλογές. Πως δηλαδή θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι θέλουμε να συνεχίσουμε μέσα στην Ευρώπη, αλλά παράλληλα να τοποθετηθούμε κι επί της διαπραγμάτευσης, δηλαδή εάν εγκρίνουμε ή όχι τα προταθέντα μέτρα.  

Το ξεκαθάρισμα θεωρώ ότι το έχει κάνει η έκκληση του Κομουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας να ψηφίσουμε όχι απλώς ΟΧΙ, αλλά και με αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνεπώς, αυτή η έκκληση απλοποιεί το δημοψήφισμα, καθώς ξεκαθαρίζει το δίλημμα όσων προφασίζονται ότι θέλουν να ταχθούν υπέρ της Ευρώπης, διότι αρκεί να μην επιλέξουν το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και να μην ρίξουν άκυρο, διότι αυτό θα ερμηνευτεί, όπως αυτό αναφέρει το ΚΚΕ, ως έξοδος από την ΕΕ. Όλοι οι άλλοι, είτε ψηφίσουμε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ επιλέγουμε συνειδητά να μείνουμε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Συνεπώς μας δίνεται η ευκαιρία όσοι δεν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη όπως έγινε, να επιλέξουμε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.  

Όλοι οι άλλοι είναι ανούσιο να συζητάμε για την Ευρώπη, αφού όλοι οι άλλοι είμαστε υπέρ της ΕΕ και του Ευρώ (ακόμη κι όσοι δεν το έχουμε θεοποιήσει το Ευρώ). 

Συνεπώς, όσοι δεν επιλέξουμε το "άκυρο" του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, μπορούμε να αποφασίσουμε εάν μπορούμε να δεχθούμε τους όρους που μας τέθηκαν, ψηφίζοντας ΝΑΙ, ώστε να προχωρήσει η κυβέρνηση στην αποδοχή αυτών των όρων, 
ή εάν με βάση τις δικές μας αξιολογήσεις ο καθένας κι η καθεμιά μας, δεν μπορούμε να σηκώσουμε αυτό το βάρος να ψηφίσουμε ΟΧΙ, ώστε η κυβέρνηση να συνεχίσει αυτή τη διαπραγμάτευση σε χρονικό βάθος επιδιώκοντας την λύση μέσα στην ΕΕ πάντοτε, αλλά με όρους συμφέροντες και παράλληλα ως κυβέρνηση να βρίσκει λύσεις που να επιβιώσουμε ως κράτος ακόμη και χωρίς την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή όπως αλλιώς θα συμβαίνει, με τις δικές μας δυνατότητες, διότι ακόμη κι αν κάποιοι αισθάνονται ότι είμαστε ανίκανοι για τα πάντα οφείλουμε ως χώρα να αγωνιστούμε και να επιβιώσουμε. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας της χώρας μας και του καθενός μας ξεχωριστά. 

Σημαντικό όμως είναι ότι δεν θέλουν κάποιοι να διαβάσουμε και δεν συζητιούνται ακριβώς οι όροι που θα υπερψηφίσουμε ή θα καταψηφίσουμε. Αυτό μήπως δεν είναι υποκρισία; Γιατί δεν συζητάμε αυτά και μας καλούν για συζητήσεις περί Ευρώπης, Ευρωπαϊκής Ένωσης κι ευρού;