Ο Κώστας Σιμήτης και τι θα ήταν η Ελλάδα εάν δεν τον Ρίχναμε...

Με αφορμή τον "σχολιασμό" ορισμένων "πικραμένων ΑΜΕΑ με μνήμη χρυσόψαρου" για τον Κ.Σημίτη σε άρθρο του στο Βήμα (24Δεκ.10) "Η Ευρώπη χωρίς ηγέτες, η Ελλάδα χωρίς προτάσεις», αναρωτιέμαι τι ήταν η Ελλάδα όσο την κυβερνούσε και τι θα γινόταν εάν δεν τον ρίχναμε;

Ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η Ελλάδα είναι από τις πιο αδύναμες οικονομικά χώρες της ΕΕ. Διαφωνεί κανείς;

Κάποτε, αργά ή γρήγορα, θα έπρεπε να πάρουμε μέτρα συμμαζέματος των δημόσιων οικονομικών μας. Πόσοι πιστεύουν ότι τα πήραμε πολύ γρήγορα και πόσοι ότι τα παίρνουμε σήμερα αργά και ίσως γι' αυτό δεν έχουμε ή είναι σφιχτά τα περιθώρια για πιο ομαλή προσαρμογή; Υποθέτω ότι όλοι συμφωνούμε ότι αργήσαμε να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα και θα είμασταν ευτυχείς εάν τα είχαμε πάρει νωρίτερα, κι ίσως να μην φτάναμε εδώ που είμαστε σήμερα. Να θυμηθούμε ότι η Κυβέρνηση Σημίτη, πήρε πρώτη μέτρα συμμαζέματος; Θυμάμαι ότι ο Στέφανος Μάνος έλεγε ότι η Κυβέρνηση Σημίτη έκανε όσα είχε αυτός ξεκινήσει και δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει. Μιλάμε θα είχαμε σωθεί 20 χρόνια τώρα.

Πόσοι σήμερα δεν εύχονται ακόμη και με αυτό το δημόσιο χρέος (που δεν είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με άλλες χώρες) να είχαμε μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης (όπως η Ιαπωνία, η Γερμανία κ.ά.) ώστε να μην χρειαζόταν να προσφύγουμε πουθενά, απλά με ορθολογική πολιτική να βελτιώναμε τα πράγματα; Νομίζω ότι όλοι νοσταλγούμε μία τέτοια "ονειρική" κατάσταση, για τα σημερινά δεδομένα, που τότε σηκώναμε τον κόσμο ότι δεν τα αντέχουμε. Κι όμως αντέχουμε πολύ χειρότερα κι ανησυχώ για το τι ακόμη θα αντέξουμε...

Ας δούμε όμως ποια ήταν η Ελλάδα του Σημίτη, πριν τον ρίξουμε.

Μπαίνουμε στην ΟΝΕ με Αθήνα 2004 και ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το χρέος μας ήταν τόσο υψηλό όσο σήμερα; Όχι. Σήμερα είναι το ψηλότερο.

Θυμάμαι και τότε γκρινιάζαμε για τις οικονομικές συνθήκες και τις περιστολές στις δαπάνες. Ήμασταν τότε καλύτερα ή τώρα; Πόσοι θα προτιμούσαν να γυρίσουμε πίσω το ρολόι και να βρισκόμασταν στην εποχή Σημίτη; Τα περνούσαμε πιο δύσκολα; Γκρίνια υπήρχε, όμως με τη στερνή μας γνώση, ήμασταν καλύτερα ή χειρότερα;

Και ποιος τον έριξε τον Σημίτη; Ο λαός!

Με τι υποσχέσεις; Για διαφάνεια και τιμιότητα. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι υπήρχαν προβλήματα διαφθοράς, κατά την άποψη μου δεν αφορούσαν τον Σημίτη ως πρόσωπο, αλλά φαίνεται ότι τεκμηριώνονται σε τουλάχιστο δύο υποθέσεις (Βερελή και ενίσχυσης του ΠΑΣΟΚ από τη Siemens - το δεύτερο ως τακτική αφορά τουλάχιστο και τα δύο κόμματα εξουσίας) όμως το θέμα μας είναι τι έγινε όταν άλλαξε η Κυβέρνηση, κι αν θα ήταν χειρότερα με τον Σημίτη; Υπηρξε μεγαλύτερη εντιμότητα με τη ΝΔ ή μπηπως υπήρχε σχέδιο ανάπτυξης; Διότι αν μη τι άλλο ο Σημίτη είτε σκληρός είτε αντιλαϊκός (προσωπικά δεν συμφωνώ βλέποντας τα σημερινά χάλια μας) πάντως είχε σχέδιο και ήταν πετυχημένο. Μπήκαμε στον ΟΗΕ ως μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ενταχθήκαμε στην ΟΝΕ, κι έπιασαν τόπο οι κάποιες (μικρότερες από τις σημερινές) στερήσεις που υπομείναμε. Έχασαν λεφτά οι τζογαδόροι στο χρηματιστήριο; Πράγματι, είναι αλήθεια, κι ήταν η μπαντιέρα της ΝΔ για να ρίξουμε τον Σημίτη, όμως συγκρίνονται οι "ζημίες" ή η αναδιανομή των κερδών του χρηματιστηρίου από όσους αχαρακτήριστους αποφάσισαν χωρίς σπουδές και γνώσεις να γίνουν σε μία νύχτα χρηματοοικονομικοί παράγοντες, με ότι βλέπους σήμερα με απώλειες των εισοδημάτων των μισθωτών και των συνταξιούχων; Με την κατάρρευση χρηματοοικονομικών επιχειρήσεων και την επισφάλεια των ευρύτερου τραπεζικού συστήματος, με τον κίνδυνο πτώχευσης του κράτους μας, με τις Κασσάνδρες για απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας;

Θεωρώ ότι τα μεγέθη είναι ασύγκριτα. Κι όταν τα σκέφτομαι και διαβάζω κι όσα γράφουν ορισμένοι για τον Σημίτη, αισθάνομαι ότι όχι μόνο είμαστε αχάριστοι αλλά και μας αξίζει πολύ χειρότερη εξαθλίωση διότι είμαστε ΑΜΕΑ με μνήμη χρυσόψαρου.