Μετά το χειμώνα, πάντα ακολουθεί η Άνοιξη!
Δυστυχώς, ο Χειμώνας, ως έννοια συνδέεταιμε την ταλαιπωρία, εξ ού και "χειμάζομαι/ χειμαζόμενος", τη φθορά και το θάνατο. Ιδιαίτερα εάν μας βρίσκει απροετοίμστους κι αν είναι βαρύς, έχει απώλειες έχει και είναι επώδυνος.
Εκεί βρίσκεται η αναγκαιότητα για κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη για να τον περάσουμε όλοι μαζί ενωμένοι. Οι εντάσεις, η διάσπαση, κι η διεκδίκηση "μαξιμαλιστικών στόχων¨, κι ίσως σε αυτές τις συνθήκες το "να μην χάσουμε αρκετά κεκτημένα" όταν χάνουμε τη γη από τα πόδια μας είναι ένας μαξιμαλιστικός στόχος.
Όσοι στρατιωτικοί, γνωρίζουμε ότι όταν χάνουμε μία μάχη, κι αν μείνουμε στην θέση που είμαστε εκτεθειμένοι ή σε αδυναμία έναντι του αντιπάλου θα εξαφανιστούμε και θα γίνει εκεί και το τέλος του πολέμου. Εκεί, γνωρίζουμε, ότι πρέπει ο ηγέτης να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί ο πέλεμος να κερδιθεί εάν όσο πιο γρήγορα αποφασιστεί μία τακτική υποχώρηση, όχι όμως βήμα - βήμα με τον εχθρό να κυνηγά κατά πόδας και να καταρέει το μέτωπο, αλλά μία τακτική υποχώρηση σε σημείο αρκετά πίσω (πόσο; μόνο ο επιτυχημένος ηγέτης το ξέρει και είναι διαφορετικό κάθε περίπτωση) όπου μπορούμε να αμυνθούμε, να ανασυνταχθούμε, να αντεπιτεθούμε και να κερδίσουμε τον πόλεμο. Εάν κρατιώμαστε από σαθρά ερείσματα, θα τα χάσουμε και θα καταρρεύσουμε, κι ίσως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότιπολλά από όσα έχουμε είναι "σαθρά". Έτσι κέρδισε λ.χ. τον Ναπολέοντα ο Γουέλινγκτο υποχωρώντας από την Ισπανία στην Πορτογαλία, όπου ανασυντάχθηκε και αντεπιτέθηκε και τελικώς κατανίκησε στο Βετερλώ. Ίσως αντίθετα δεν κερδίσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή και δεν υποχωρήσαμε εγκαίρως για να αμυνθούμε και το μέτωπο κατέρρευσε, γιατί κανείς δεν πήρε εγκαίρως την απόφαση που θα οργάνωνε την άμυνα. Η στρατιωτική ιστορία μας λέει ότι είχαμε πλεονάσμα διαθέσιμων υλικών και εφοδίων σε αποθήκες που δεν οργανώθηκαν εγκαίρως για την άμυνα της Σμύρνης και μάλιστα τα εγκαταλείψαμε στους Τούρκους.
Για να εξηγήσω στην οικονομία σαθρό είναι ένα δάνειο αυτοκινήτου που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Εάν τέτοια δάνεια είναι 100 και η αγορά σηκώνει λ.χ. 50, οι πρώτοι 50 που θα πωλήσουν θα πάρουν καλή τιμή και θα ξεπληρώσουν το δάνειο, χάνοντας το ακίνητο αλλά δεν θα χρωστούνε. Πρακτικά όλοι θα χάσουν το ακίνητο, διότι η υπόθεση μας είναι ότι ήταν όλα τα δάνεια σαθρά (λ.χ. δεν είχαμε εισοδήματα να τα εξυπηρετήσουμε), απλά οι πρώτοι 50 δεν θα χρωστάνε διότι πουλώντας πρώτοι θα πάρουν καλή τιμή πώλησης και θα ξεπληρώσουν. Όσοι δεν πουλήσουν, θα τους το παρει η τράπεζα και θα έχει διογκωθεί το δάνειο με απλήρωτα τοκοχρεολύσια που ποτέ δεν θα εξοφληθούν, κι αυτό έγινε με την οικονομία μας.
Το ατυχές είναι ότι κάνουμε λάθη, κι ένα τέτοιο νέο λάθος θα είναι (και δεν κατανοώ πως ζητοκραυγάζουμε) η απόσυρση των αυτοκινήτων. σας παραπέμπω όμως σε άλλη ανότητα http://imanomen.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html
κι ετοιμαζόμαστε να χρηματοδοτήσουμε νέες οικοδομές όταν έχουμε απούλητα ή εγκατελλειμένα ακίνητα. Άλλο "έγκλημα" κι αυτό για την οικονομία μας. Τα μόνα νέα ακίνητα που πρέπει να κατασκευαστούν είναι, κατά τη γνώμη μου όσα χρηματοδοτούνται με εισαγωγή συναλλάγματος (κι όχι δανειακού), άποψη που αναλύω στο http://manomenecon.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html
Όπως και να έχει, ότι και να γίνει, μετά το χειμώνα, θα ακολουθήσει η Άνοιξη. Φροντίστε να κάνετε οικονομία δυνάμεων, να φροντίσουμε όλοι να βρούμε λύσεις κοινωνικά αναγκαίες για να βοηθηθούν οι πιο αδύναμοι, που χωρίς την βοήθεια μας δεν θα αντέξουν, δεν μιλάμε τώρα για τα διπλά φροντιστήρια για να περάσουν αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν θα περνούσαν σε Πανεπιστήμιο, μιλάμε για υποστήριξη όσων καταστρέφονται, όσων δεν θα φτάσουν αλλιώς στην Άνοιξη, κι όχι για να συνεχίσουν ότι αντιπαραγωγικό έκαναν ως σήμερα, αλλά για να επιβιώσουν και να αναδιοργανωθούμε.
Εκεί βρίσκεται η αναγκαιότητα για κοινωνική συνοχή και η αλληλεγγύη για να τον περάσουμε όλοι μαζί ενωμένοι. Οι εντάσεις, η διάσπαση, κι η διεκδίκηση "μαξιμαλιστικών στόχων¨, κι ίσως σε αυτές τις συνθήκες το "να μην χάσουμε αρκετά κεκτημένα" όταν χάνουμε τη γη από τα πόδια μας είναι ένας μαξιμαλιστικός στόχος.
Όσοι στρατιωτικοί, γνωρίζουμε ότι όταν χάνουμε μία μάχη, κι αν μείνουμε στην θέση που είμαστε εκτεθειμένοι ή σε αδυναμία έναντι του αντιπάλου θα εξαφανιστούμε και θα γίνει εκεί και το τέλος του πολέμου. Εκεί, γνωρίζουμε, ότι πρέπει ο ηγέτης να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί ο πέλεμος να κερδιθεί εάν όσο πιο γρήγορα αποφασιστεί μία τακτική υποχώρηση, όχι όμως βήμα - βήμα με τον εχθρό να κυνηγά κατά πόδας και να καταρέει το μέτωπο, αλλά μία τακτική υποχώρηση σε σημείο αρκετά πίσω (πόσο; μόνο ο επιτυχημένος ηγέτης το ξέρει και είναι διαφορετικό κάθε περίπτωση) όπου μπορούμε να αμυνθούμε, να ανασυνταχθούμε, να αντεπιτεθούμε και να κερδίσουμε τον πόλεμο. Εάν κρατιώμαστε από σαθρά ερείσματα, θα τα χάσουμε και θα καταρρεύσουμε, κι ίσως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότιπολλά από όσα έχουμε είναι "σαθρά". Έτσι κέρδισε λ.χ. τον Ναπολέοντα ο Γουέλινγκτο υποχωρώντας από την Ισπανία στην Πορτογαλία, όπου ανασυντάχθηκε και αντεπιτέθηκε και τελικώς κατανίκησε στο Βετερλώ. Ίσως αντίθετα δεν κερδίσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή και δεν υποχωρήσαμε εγκαίρως για να αμυνθούμε και το μέτωπο κατέρρευσε, γιατί κανείς δεν πήρε εγκαίρως την απόφαση που θα οργάνωνε την άμυνα. Η στρατιωτική ιστορία μας λέει ότι είχαμε πλεονάσμα διαθέσιμων υλικών και εφοδίων σε αποθήκες που δεν οργανώθηκαν εγκαίρως για την άμυνα της Σμύρνης και μάλιστα τα εγκαταλείψαμε στους Τούρκους.
Για να εξηγήσω στην οικονομία σαθρό είναι ένα δάνειο αυτοκινήτου που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Εάν τέτοια δάνεια είναι 100 και η αγορά σηκώνει λ.χ. 50, οι πρώτοι 50 που θα πωλήσουν θα πάρουν καλή τιμή και θα ξεπληρώσουν το δάνειο, χάνοντας το ακίνητο αλλά δεν θα χρωστούνε. Πρακτικά όλοι θα χάσουν το ακίνητο, διότι η υπόθεση μας είναι ότι ήταν όλα τα δάνεια σαθρά (λ.χ. δεν είχαμε εισοδήματα να τα εξυπηρετήσουμε), απλά οι πρώτοι 50 δεν θα χρωστάνε διότι πουλώντας πρώτοι θα πάρουν καλή τιμή πώλησης και θα ξεπληρώσουν. Όσοι δεν πουλήσουν, θα τους το παρει η τράπεζα και θα έχει διογκωθεί το δάνειο με απλήρωτα τοκοχρεολύσια που ποτέ δεν θα εξοφληθούν, κι αυτό έγινε με την οικονομία μας.
Το ατυχές είναι ότι κάνουμε λάθη, κι ένα τέτοιο νέο λάθος θα είναι (και δεν κατανοώ πως ζητοκραυγάζουμε) η απόσυρση των αυτοκινήτων. σας παραπέμπω όμως σε άλλη ανότητα http://imanomen.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html
κι ετοιμαζόμαστε να χρηματοδοτήσουμε νέες οικοδομές όταν έχουμε απούλητα ή εγκατελλειμένα ακίνητα. Άλλο "έγκλημα" κι αυτό για την οικονομία μας. Τα μόνα νέα ακίνητα που πρέπει να κατασκευαστούν είναι, κατά τη γνώμη μου όσα χρηματοδοτούνται με εισαγωγή συναλλάγματος (κι όχι δανειακού), άποψη που αναλύω στο http://manomenecon.blogspot.com/2010/12/blog-post_14.html
Όπως και να έχει, ότι και να γίνει, μετά το χειμώνα, θα ακολουθήσει η Άνοιξη. Φροντίστε να κάνετε οικονομία δυνάμεων, να φροντίσουμε όλοι να βρούμε λύσεις κοινωνικά αναγκαίες για να βοηθηθούν οι πιο αδύναμοι, που χωρίς την βοήθεια μας δεν θα αντέξουν, δεν μιλάμε τώρα για τα διπλά φροντιστήρια για να περάσουν αυτοί που έτσι κι αλλιώς δεν θα περνούσαν σε Πανεπιστήμιο, μιλάμε για υποστήριξη όσων καταστρέφονται, όσων δεν θα φτάσουν αλλιώς στην Άνοιξη, κι όχι για να συνεχίσουν ότι αντιπαραγωγικό έκαναν ως σήμερα, αλλά για να επιβιώσουν και να αναδιοργανωθούμε.
Σχόλια