Έκπληκτος από τη Στρατηγική Αντίληψη του Αλέξη Τσίπρα

Για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη μου εντύπωση ήταν μάλλον αρνητική για την μη συμμετοχή του Ποταμιού στην κυβέρνηση, όχι μόνο διότι μέσα στο Ποτάμι συμμετείχαν και αρκετοί Οικολόγοι, από την Ευρώπη Οικολογία, μία πολιτική ομάδα που προσωπικά εκτιμώ, αλλά και διότι είμαι γενικά ανεκτικός και μετριοπαθής στις αντιλήψεις μου, οπότε δεν με ενθουσιάζει το στίγμα των Ανεξαρτήτων Ελληνων στα εθνικά θέματα (όχι φυσικά ότι θα διαφωνούσα εάν πετύχαιναν, αλλά διότι ως πολιτικούς στόχους τα θεωρώ υπερβολικά κι έτσι αν όχι επικίνδυνα, τουλάχιστο σπατάλη δυνάμεων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν καλύτερα σε άλλους πιο πραγματιστικούς στόχους).

Όμως η δεύτερη προσέγγιση με μετέστρεψε από σκεπτικό σε εντυπωσιασμένο αφενός για την επιλογή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κι αφετέρου για την απόρριψη του Ποταμιού για τους λόγους που θα εξηγήσω ευθύς αμέσως.

Αφενός όσον αφορά τους Ανεξάρτητους Έλληνες, μοιράζονται την ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων με τη Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή. Συνεπώς η ένταξη τους στην Κυβέρνηση ενδυναμώνει τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όχι έναντι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έναντι αυτών, που έχει επίδραση και στην περίοδο της διακυβέρνησης, με την μετακίνηση των δεξιών πολιτών σε φιλοκυβερνητικούς, μέσω των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κι αφετέρου και σε τυχόν επόμενες εκλογές οι Ανεξάρτητοι Έλληνες θα απορροφήσουν το μερίδιο του λέοντος της δεξιάς, ώστε ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ - ΑνΕλ θα καταστεί αδιαφιλονήκητος (πέραν που μπορεί να εξαφανίσει την Χρυσή Αυγή).

Αφετέρου, όσον αφορά το Ποτάμι, είναι ένας χώρος μετριοπαθής του κεντρώου χώρου, που αντλεί ψηφοφόρους από την ίδια δεξαμενή όχι μόνο με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΔΗΣΟ. Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας έξω το Ποτάμι από την Κυβέρνηση του, ένα Ποτάμι που δεσμεύθηκε ότι θα είναι θετικό στα σωστά μέτρα και νομοσχέδια (συνεπώς θα λειτουργεί ως ψήφος ανοχής και θα είναι πάντα υποψήφιο για μία επόμενη Κυβέρνηση εάν "καεί" η συνεργασία με τους ΑνΕλ που θα τους κάνει και πιο συνετούς), αφετέρου μία Κυβερνητική συμμετοχή του Ποταμιού τώρα, θα το ενδυνάμωνε ίσως εξαφανίζοντας το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΔΗΣΟ, ενώ τώρα θα παραμείνουν όλοι μικροί πολιτικοί χώροι με αυτόνομο λόγο, που θα δίνει πλούτο στον πολιτικό λόγο, αλλά μικρή αντιπολιτευτική επίπτωση στο κυβερνητικό έργο.

Παράλληλα επιτυγχάνεται κι ένα μήνυμα κυβέρνησης εθνικής ενότητας (αριστερά και δεξιά) προς το εξωτερικό, που είναι πολύ σημαντικό.

Προσπερνώ εντελώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εύλογα επέλεξε προνομιακά να εντάξει στην Κυβέρνηση του τους Οικολόγους Πράσινους, το μεγαλύτερο οικολογικό κόμμα, που τελικώς, μετά την μη εκλογή κανενός άλλου οικολόγου ούτε από τους Πράσινους στη συνεργασία με τη Δημοκρατική Αριστερά, ούτε από το Ποτάμι, το πιο πιθανό είναι ότι μία ορθή περιβαλλοντική πολιτική (που πλέον είναι κι ευθύνη των Οικολόγων Πράσινων με τον συντονιστή τους Γιάννη Τσιρώνη ως Υφυπουργό) θα εξαφανίσει κάθε πράσινη αντιπολίτευση.

Συνεπώς, ο στρατηγικός αυτός ελιγμός του Αλέξη Τσίπρα, της επιλογής συνεργασίας με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έχει πετύχει τον στόχο του διότι αιφνιδίασε θετικά τους Έλληνες, καθώς όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μπορούμε να αισθανόμαστε νικητές. Παράλληλα έφερε σε αμηχανία την "άρχουσα τάξη της Ευρώπης", καθώς σε όλες τις χώρες πολλά μικρά κόμματα από την αριστερά και τη δεξιά συντονίζουν στα αιτήματα της κυβέρνησης μας και παρά τις όποιες αντιδράσεις, τελικώς φαίνεται ότι θα γίνει ουσιαστικός διάλογος, τουλάχιστο για να εξηγήσουν στους Έλληνες όλου του πολιτικού φάσματος αυτά που θεωρούν λογικά, παραλληλα να ακούσουν και τα επίσης εύλογα ερωτήματα της Ελληνικής κοινωνίας.