Ωρομίσθιοι ΤΕΙ: Η Επίσχεση Εργασίας είναι Στάση Ευθύνης;
Έλαβα μήνυμα πρόσκληση για επίσχεση εργασίας στο ΤΕΙ όπου διδάσκω 4 ώρες σε ένα Τμήμα που προσωπικά με εμπνέει, το οποίο με προβλημάτισε, διότι φαίνεται να έχει καθυστερήσει η μισθοδοσία μας, όμως από την άλλη πλευρά βρισκόμαστε και σε μία κρίσιμη οικονομική περίοδο. Καθώς επίσης τόσα ακούγονται για ζητήματα αξιοκρατίαςστα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ενώ όλη η εκπαίδευση βρίσκεται σε μία χρόνια κρίση για την οποία η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν είναι ανεύθυνη (προσωπική άποψη).
θα ήθελα εκ προοιμίου να σας δηλώσω εντίμως την κατάσταση μου ότι δεν ανήκω στην κατηγορία όσων ωρομισθίων έχουν βιοποριστική ανάγκη στη συγκεκριμένη απασχόληση, δεδομένου ότι διδάσκω κυρίως ως κοινωνική προσφορά. Προφανώς καλύπτω τα έξοδα μετακίνησης, όχι όμως ότι περιμένω τα χρήματα του ΤΕΙ για να ζήσω.
Επίσης σέβομαι όσους ωρομισθιόυς έχουν βιοποριστικό ζήτημα, κι αντιλαμβάνομαι ότι η εποχή είναι δύσκολη, όμως θεωρώ ότι η παρούσα κίνηση για επίσχεση, βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση διότι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Εκτιμώ ότι δυναμικές κινήσεις μπορεί να αυξήσουν περισσότερο κινήσεις ορθολογισμού, μείωσης των σπουδαστών, περιορισμού έτσι κι αλλιώς των ωρομισθίων κλπ, κι είναι άλλωστε λογικές σκέψεις, που ίσως αποβούν σε βάρος των στόχων που τέθηκαν. Αυτό βέβαια φαντάζει ως ένα απόμακρο ενδεχόμενο, δεδομένης και της συνταξιοδότησης πολλών μονίμων, όμως ποιος υπουργός σε μία τέτοια περίοδο θα κατηγορηθεί εάν μειώσει τα ήδη υπερβολικά πολλά και ελλιπώς στελεχωμένα τμήματα;
Παράλληλα, όσοι είστε ωρομίσθιοι στο ΤΕΙ ως κύρια απασχόληση, ίσως σε αυτό πρέπει να εντοπίσετε ένα λάθος προσωπικής επιλογής. Διότι προϋπόθεση για να διδάξει κάποιος στο ΤΕΙ είναι να έχει επαγγελματική πείρα (εννοείται επιτυχημένη) κι όποιος δεν την έχει, είναι λίγο – πολύ «χαριστικά» στην συγκεκριμένη θέση. Το γράφω «χοντρά» αλλά λίγο – πολύ, επαναλαμβάνω, έτσι είναι. Η θέση ωρομίσθιου στο ΤΕΙ, στην καλύτερη περίπτωση, αποσκοπεί στην απόκτηση διδακτικής πείρας για μία μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση μονίμου ή για λόγους «προσωπικού κύρους», αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει μία κύρια απασχόληση, ώστε να αγωνιούμε για το εισόδημα μας από το ΤΕΙ. Συνεπώς είναι άκαιρο να αγωνιζόμαστε για την διεκδίκηση άμεσης καταβολής των δεδουλευμένων. Συμφωνώ βέβαια να μην τα χάσουμε τα χρήματα, αλλά όποιος δεν είναι ικανοποιημένος από την πρόσκαιρη αυτή αδυναμία του κράτους, κι εφόσον έχει ανάγκη των χρημάτων, το ορθότερο είναι να αναζητήσει άλλες επαγγελματικές δυνατότητες.
Η λύση βρίσκεται εκτός ΤΕΙ, εάν μπορούμε να βοηθήσουμε και τους φοιτητές μας. Εάν εμείς οι ίδιοι κρεμόμαστε από το ΤΕΙ (ειδικά από το ΤΕΙ που απαιτεί επαγγελματική πείρα για τους καθηγητές σε αντίθεση με το Πανεπιστήμιο που είναι καθαρά ακαδημαϊκό) τότε τι έχουμε να προσφέρουμε στους φοιτητές μας; Ίσως είναι ρηξικέλευθα αυτά που σας γράφω, όμως τα γράφω με ειλικρίνεια, σεβασμό, κι αγάπη. Πρέπει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, εμείς οι «καθηγητές» να σταθούμε στο ύψος μας και να δείξουμε το σωστό δρόμο της δημιουργίας. Εφόσον μπορούμε. Αλλά αν δεν μπορούμε (εμείς οι κ α θ η γ η τ έ ς), δεν είναι ντροπή να βγαίνουμε και να μαθαίνουμε τι, τους φοιτητές; Επαιτεία; Λύπηση; «αγώνα» θα μου πει κάποιος… Ευσταθεί; Μας αδίκησε κανείς; Υπάρχουν λεφτά; Μας είπαν ότι δεν θα μας πληρώσουν; Προφανώς, καθυστερούν διότι δεν έχουν. Άλλωστε ούτε μας εξαναγκάζουν να εργαστούμε. Εμείς «κρατιόμαστε» από απλήρωτες θέσεις επειδή προσδοκούμε κάτι στο μέλλον. Όμως με την ανεργία που επικρατεί για τους φοιτητές μας, ποιες είναι κι οι δικές μας ευθύνες, όσον αφορά το ΤΕΙ, τα προγράμματα, την διδασκαλία κλπ; Αν έχουμε να πούμε κάτι, εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε. Όμως επίσχεση εργασίας; Να παρουσιαστούμε δηλαδή στους φοιτητές και να μην τους διδάξουμε αλλά να τους ενημερώσουμε για την… «κατάντια» μας ότι κρεμόμαστε από τα λιγοστά χρήματα του ΤΕΙ; Τι πρότυπο τους δίνουμε; Οι «αποτυχημένοι» που παρότι δεν έχουμε επιτυχημένη κύρια επαγγελματική θέση, κλαιγόμαστε για λίγες αμοιβές ωρομισθίου;
Κι ότι αναφέρεται ότι έχουμε την υποστήριξη των μονίμων, απλά θα σχολιάσω ότι πάντα οι μόνιμοι (κι όχι μόνο στο ΤΕΙ) εξυπηρετούνται από την ύπαρξη στρατιάς ωρομισθίων, διότι απαλλάσσονται από υποχρεώσεις, Ποιος δεν θέλει το φως του; Μάλλον αιτιολογεί την σπατάλη παρά δικαιολογεί το αίτημα μας.
Προτείνω να σκεφτούμε δημιουργικά και να δώσουμε λύσεις, όχι να ζητάμε εκεί που δεν υπάρχουν.
Θεωρώ ότι δεν δικαιούμαστε να διαφημίζουμε την ανικανότητα μας και να απογοητεύουμε τους φοιτητές μας, αλλά οφείλουμε να τους εμπνέουμε δημιουργικά. Είναι ανθρώπινο να αδυνατούμε, όμως δεν μπορούμε να το διαφημίζουμε και να ρίχνουμε το ηθικό των νέων που πρέπει να μας θεωρούν πρότυπα! Σε ποιον να πιστέψουν, για τι να αγωνιστούν; Γκρεμίζουμε τις ελπίδες τους! Σήμερα μάλιστα που βλέπουν τα πάντα γύρω τους να γκρεμίζονται…
Ευχαριστώ και συγνώμη αν στεναχωρώ ορισμένους, αλλά αυτό πιστεύω.
Όμως αντιλαμβάνομαι ότι για μένα είναι πιο εύκολο να το λέω, από ότι μπορούν ορισμένοι ωρομίσθιοι να το εφαρμόσουν. Η συγκυρία είναι δύσκολη αλλά πρέπει να σταθούμε με κοινωνική ευθύνη απέναντι σε όσους υπηρετούμε, ιδιαίτερα ως καθηγητές τους.
Πολλοί το θεωρούν επάγγελμα, πρόκειται όμως για λειτούργημα.
Σχόλια
Εσείς απ’ ότι βλέπω στο σύντομο βιογραφικό που μας παραθέτετε δεν είστε ούτε υποψήφιος διδάκτορας, αλλά ούτε και διδάκτορας. Το scholar.google.com δεν εμφανίζει καμία δημοσίευση ή ανακοίνωσή σας σε διεθνή (έστω καταλογογραφημένα ) περιοδικά, ούτε σε διεθνή συνέδρια. Η επαγγελματική σας δραστηριότητα (Σμήναρχος) θεωρείτε ότι είναι επιτυχημένη; Ελάτε κ. Μανομενίδη θα βάλουμε τα γέλια. Όλοι έχουμε πάει στρατό και ξέρουμε πόσο σκληρά εργάζονται οι στρατιωτικοί. Ξέρουμε, επίσης, ότι μία φορά μπαίνεις στον στρατό και ύστερα αναλίσκεσαι με σταθερό ρυθμό που δεν εξαρτάται από την αποτελεσματικότητά σου. Στο τέλος της καριέρας σου πρέπει να γλύψεις τα κομματόσκυλα για να σε βάλουν σε μία θέση περιωπής. Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνετε στους φοιτητές σας; Τους μαθαίνετε, δηλαδή, το πώς ένας απόστρατος στρατιωτικός, που μία ζωή καθόταν και τον υπηρετούσαν τα στρατιωτάκια, τώρα έρχεται να πουλήσει επιστήμη, παίρνοντας τη θέση από νεότερους και επιστημονικά – ερευνητικά πιο καταρτισμένους επιστήμονες; Φτάνετε μάλιστα στο σημείο να τους αποκαλέσετε αποτυχημένους και κακό παράδειγμα για τα νέα παιδιά. Δεν ξέρετε όμως πόσο χρόνο παίρνει σε έναν πραγματικό ερευνητή να γράψει μία δημοσίευση. Δεν ξέρετε τι σημαίνει το να ανανεώνει συνεχώς την ύλη του μαθήματός του με βάση τις εξελίξεις που πραγματοποιούνται στο επιστημονικό του αντικείμενο σε παγκόσμιο επίπεδο. Εσείς, προφανώς τους διδάσκετε όλες εκείνες τις σοφιστίες που μάθατε στο στρατό. Τις ίδιες που λέγατε και στους πιστούς σας φαντάρους, που από μέσα τους σας αποκαλούσαν μ…
Τα ΤΕΙ έχουν αλλάξει κ. Μανομενίδη και θα αλλάξουν πολύ περισσότερο στο μέλλον. Αλλά όχι προς την κατεύθυνση την οποία περιγράφετε εσείς. Θα γίνουν πολύ πιο ακαδημαϊκά και πολύ πιο επιστημονικά, γιατί η σύγχρονη επαγγελματική πράξη βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με την επιστημονική θεωρία. Σήμερα, οι σύγχρονες επιχειρήσεις έχουν εργαστήρια πειραμάτων και ερευνών που θα ζήλευε και το Harvard. Αν θέλετε μπορώ να σας στείλω λίγη αρθρογραφία από εκείνη που μάλλον δεν έχετε διαβάσει ποτέ, για να καταλάβετε πόσο απαρχαιωμένες είναι όλες αυτές οι απόψεις που μας παραθέτετε. Οι μόνοι που βρίσκονται χαριστικά στα ΤΕΙ είναι άνθρωποι σαν και εσάς που δεν έχουν σταγόνα ακαδημαϊσμού και επαγγελματισμού πάνω τους. Άνθρωποι που μισούν τους νέους επιστήμονες και θέλουν να επιδεικνύονται με κάθε ευκαιρία.
Δεν πρόκειται απλά για κακία. Συγνώμη τι είναι αυτά που γράφετε κύριε; Από ποιούς σας υποδείχθηκε να τα γράψετε; Συγνώμη σε ποιούς απευθύνεστε; Βρισκόμαστε σε μια "κρίσιμη οικονομική περίοδο", στην οποία από το 1821 έως σήμερα βρίσκεται η χώρα..., και μας λέτε ότι επειδή δεν υπάρχουν χρήματα δεν θα πληρωθούμε και θα πεινάσουμε; Θα ταίσετε εσείς τις οικογενειές μας κύριε; Γράφετε «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Γράφετε "όσοι είστε ωρομίσθιοι στο ΤΕΙ ως κύρια απασχόληση, ίσως σε αυτό πρέπει να εντοπίσετε ένα λάθος προσωπικής επιλογής"¨... Μας κοροιδέυετε και μάλιστα με εξαιρετικά άσχημο τρόπο! Ποιος είστε εσείς που θα κρίνετε τον κόσμο κ. κύριε; Ντροπή ντροπή ντροπή.
Συμφωνω πως δασκαλος ειναι λειτουργημα, αλλα οταν ενας ανθρωπος δουλευει στα εργαστηρια σπαστο 8-10 ωρες ποτε θα δουλεψει και σε κατι αλλο? Επισης, η Ελλαδα βρισκεται πλεον σε μια ασχημη οικονομικη υφεση ωστε η ανεργια να εχει χτυπησει κοκκινο κι εσεις τους λετε να κανουν και μια δευτερη δουλεια. Καταλαβαινετε τι λετε?? Ειναι ωραια να μιλαμε εκ του ασφαλους κ. Σμυναρχε αλλα δεν ειναι ετσι τα πραγματα. Προσγειωθειτε στην Ελληνικη Γη και κοιταξτε λιγο τριγυρω σας να δειτε τι γινεται.
Δεν θελω να γινομαι εριστικη αλλα το κειμενο σας με πειραξε πολυ, γιατι σαν φοιτητρια πληροφορικης σκεφτομαι οτι σε λιγα χρονια ισως βρεθω κι εγω στη θεση των καθηγητων μου. Τους στηριζω και σεβομαι τις αποφασεις τους για οποια κινηση θεωρουν σωστη για να παρουν τα δεδουλεμενα τους. Τους αξιζουν και πρεπει να τους δωθουν τωρα, οχι του χρονου.
Επισης χρησιμοποιειτε τη φραση "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" ομως τα χρηματα υπαρχουν, τουλαχιστον για το Τει της Κρητης τα χρηματα υπαρχουν και το μονο που μενει για να τους δωθουν ειναι μια υπογραφη. Μην κοροιδευομαστε και μεταξυ μας. Δηλαδη πραγματικα αναρωτιεμαι μηπως αποσκοπει σε κατι η ολη αντιμετωπιση σας, αντι να στηριζετε τους συνεδελφους καθηγητηες σας.
Αυτα μονο ηθελα να πω γιατι πραγματικα εκνευριστηκα διαβαζοντας το κειμενο σας. Κσλημερα.
Δεν τις διέγραψα διότι σέβομαι το διάλογο, την διαφορετική άποψη, σέβομαι τον ώριμο πολίτη που διαβάζει και οφείλει να μπορεί να κρίνει τα επιχειρήματα δύο απόψεων, ανεξαρτήτως διακρίσεων κάθε είδους (φύλου, χρώματος… μόρφωσης, επαγγέλματος τα οποία τα αφήνω στην κρίση του να ελέγξει εάν γίνονται σεβαστά) και να μην επηρεάζεται από λαϊκισμούς ή προσωπικά συμφέροντα και πάθη, ώστε να κρίνει αξιολογώντας τα δεδομένα και τις θέσεις των δύο πλευρών. Άραγε αυτά δεν γνωρίζουμε ότι καταλογίζονται ως τα ελαττώματα της Δημοκρατίας; Κι αυτά δεν πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ένας ώριμος πολίτης όταν κρίνει πολιτικές απόψεις;
Γιατί όμως επισημαίνω την ανωνυμία; Μήπως αποσκοπώ να υποβαθμίσω τον αντίλογο; Κάθε άλλο! Οι θέσεις μου για την επωνυμία και την ανωνυμία αναλύονται ευκρινώς με βάση το κριτήριο της εντιμότητας στον παρακάτω σύνδεσμο: http://atomikeselef8eries-dikaiwmata.blogspot.com/2011/04/blog-post.html.
Έτσι ενώ, αγαπητή Γιώτα, εσύ ως φοιτήτρια τιμάς επώνυμα με θέσεις το διάλογο, οι ανώνυμοι (και είναι δύο!) υπονοείται (;) ότι είναι "καθηγητές", άραγε σου δείχνουν το σωστό δρόμο; Είναι αυτοί το πρότυπο ή μήπως θα έπρεπε Εσύ να είσαι εσύ το πρότυπο τους; Κι άραγε είναι πράγματι καθηγητές; Αυτός ο ανώνυμος που κόπτεται για τους νέους διδάκτορες, είναι άραγε ο ίδιος διδάκτορας; κι είναι υπερήφανος για το έργο του; (ας προσπεράσουμε τα πρόσφατα παραδείγματα πολιτικών ηγετών (του υιού Καντάφι και του Υπουργού Άμυνας της Γερμανίας που είδαμε πως πήραν τα διδακτορικά τους, όπως και τη σχέση των διδακτορικών με την έρευνα και το επίπεδο της έρευνας στη χώρα μας, άλλωστε δεν είναι όλη η Ελλάδα ερευνητικό προπύργιο όπως πληροφορούμαι ότι είναι η Κρήτη, καθόσον είμαστε ως χώρα ουραγοί στην έρευνα).
Γιατί ένας πραγματικός διδάκτορας, που έχει τα προσόντα να μην βγει επώνυμα να μιλήσει εκ μέρους του εαυτού του κι έχει ανάγκη να μιλήσει εν ονόματι των νέων διδακτόρων; Το συμπέρασμα μου είναι ότι οι ανώνυμοι που με απάντησαν στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι έντιμοι κι απλά ιδιοποιούνται χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν, διότι απλά ενοχλούνται από τις θέσεις μου. Θεωρώ ότι γνωρίζουν την αλήθεια, όμως η αλήθεια δεν τους συμφέρει να ακούγεται. Όπως γνωρίζουν οι ίδιοι ποιοι πραγματικά είναι, δεν είναι αυτοί που θα ήθελαν, αντίθετα από εσένα που είσαι υπερήφανη και δηλώνεις την ιδιότητα σου. Διότι εκφράζοντας τις θέσεις σου, δεν το κάνεις ανώδυνα, διότι κάποιοι κι εσένα θα σε κατηγορήσουν ότι θέλεις να είσαι αρεστή στους ωρομίσθιους καθηγητές που γνωρίζεις και τιμάς στο Τμήμα σου (γι' αυτό βλ. επόμενη ενότητα) και λόγω της εκτίμησης σου τους υποστηρίζεις. Όμως ενδεχομένως για να μην έχουν οι ίδιοι τοποθετηθεί αντίθετα με τα λεγόμενα μου επειδή συμφωνούν μαζί μου (είμαι βέβαιος ότι δεν είναι αυτοί οι ανώνυμοι διότι θα ήταν πραγματική απογοήτευση να μην είχαν τον θάρρος να αντικρούσουν επώνυμα τις θέσεις μου).
Συνεπώς για τις απόψεις των ανωνύμων, που κάθε άλλο παρά διδάκτορες ωρομίσθιοι καθηγητές (άξιοι της ιδιότητας τους) μπορεί να είναι, δεν θα ήθελα να απαντήσω σε ότι είναι προφανώς υβριστικό κι ανυπόστατο, εφόσον κανείς επώνυμα δεν με ρωτάει. Βεβαίως πάντα, είτε οι ίδιοι μπορούν να αναλάβουν την πατρότητα των απόψεων τους είτε και άλλοι πολλοί μπορούν εάν συμφωνούν να τις προσυπογράψουν. Είναι αναρτημένες κι αν κάποιος επώνυμα τις στηρίξει ότι έχουν σχέση με το διάλογο τότε θα απαντήσω. Διότι μπορεί λ.χ. να είμαι «κακός κι άσχημος», όμως αυτό δεν μειώνει την αξία των επιχειρημάτων μου, εάν έχω δίκιο κι αν είναι αληθή.
Αντιδιαστέλω τη στάση της Γιώτας, όχι με τη στάση των καθηγητών της (εκτιμώ ότι δεν εκφράζονται από τις προαναφερθείσες ανώνυμες απόψεις), αλλά με τις ανώνυμες απόψεις που προηγήθηκαν και κάθε άλλο από αλτρουισμό δεν διαπνέονται.
Για τους λόγους αυτούς, δηλαδή για την επωνυμία της άποψης της Γιώτας αλλά και για τον αλτρουισμό της, είναι μία άποψη που αξίζει απάντησης και προς τιμή της θα της απαντήσω.
ΑΡΧΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ: «Για τις συνδικαλιστικές διώξεις στο ΤΕΙ και την σημαντική μείωση του Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού
Με απόφαση του συμβουλίου του ΤΕΙ και με αφορμή τη μείωση της χρηματοδότησης του ΤΕΙ για το έκτακτο εκπαιδευτικό προσωπικό από το Υπουργείο (κατά 30%) έχει ξεκινήσει μία διαδικασία απίστευτη – ένας παραλογισμός.
Με μόνο κριτήριο το πώς θα μειωθούν οι ώρες και πως θα γλιτώσουν χρήματα έχουν ξεκινήσει περικοπές οι οποίες πια ανοιχτά θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία.
Η αλήθεια είναι πως δεν τους ενδιαφέρουν οι σπουδαστές, το μόνο που τους νοιάζει είναι να συμφωνούν με τα νούμερα που τους επιβάλει το Υπουργείο. Μάλιστα είναι τέτοια η υποτέλειά τους, που ακόμη και εκείνες τις φωνές των Προϊσταμένων Τμημάτων και συνολικά Συνελεύσεων Τμημάτων που αρνούνται τις μειώσεις προσπαθούν να τις φιμώσουν με απειλές. Είναι χαρακτηριστικό το έγγραφο (επισυνάπτεται) που έχει σταλεί προς τους Προϊσταμένους των Τμημάτων και στους οποίους μεταθέτουν την ευθύνη.
Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν και κάποιους από τους συναδέλφους, που απλά είδαν τις εξελίξεις και βγήκαν μπροστά για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, να διεκδικήσουν να συνεχίσει να υπάρχει το ΤΕΙ.
Είναι συνάδελφοι που έγκαιρα ενημέρωσαν (ήδη από την περσινή χρονιά) και αυτό είναι που τους φοβίζει. Τους φοβίζει να υπάρχουν άνθρωποι που δεν περιμένουν να εκφραστεί το πρόβλημα για να κινητοποιηθούν, αλλά προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν από τα πριν.
Η περίπτωση του Γραμματέα του Συλλόγου είναι χαρακτηριστική, αφού ήδη με διάφορα προσχήματα (λιγότεροι σπουδαστές, αλλά και «επιστημονικά ζητήματα») μείωσαν το ωράριό του αρχικά τον Σεπτέμβρη 15 ώρες σε 4, και τώρα τις μηδένισαν. Τι φοβούνται; Την αλήθεια και την αγωνιστική διάθεση.
Υπάρχουν συνάδελφοι με προϋπηρεσία 22 χρόνων στους οποίους δεν έδωσαν ώρες γιατί ξαφνικά κατάλαβαν πως δεν κάνουν καλό μάθημα.
Υπάρχουν συνάδελφοι στους οποίους δεν θέλουν να δώσουν ώρες γιατί κάποιοι σπουδαστές (ΔΑΠΠΑΣΠ) τους κατάγγειλαν (ανυπόγραφα, προφορικά) πως δεν είναι άξιοι καθηγητές (αφού δεν τους πέρασαν στο μάθημα όπως απαιτούσαν και γιατί συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις).
Παράλληλα, αφαιρούν ώρες από συναδέλφους που πραγματικά προσέφεραν, ενώ συνεχίζουν να έχουν «μαθήματα» άνθρωποι «άλλοι».
Η στάση της διοίκησης είναι για άλλη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων, ανίκανη να πάρει το οποιοδήποτε μέτρο για το πέρασμα της λειτουργίας του ΤΕΙ σε μία ομαλή σχετικά λειτουργία. Φέρει πλήρως την ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί και θα βρεθεί στο στόχαστρο όχι μόνο των σπουδαστών αλλά και των γονιών τους για ότι και να συμβεί από εδώ και εμπρός.
Προφανώς, εμείς οι Έκτακτοι Εκπαιδευτικοί που υπάρχουμε πραγματικά δεν θα αφήσουμε τις τύχες μας και τις τύχες του ΤΕΙ στα χέρια τους. Θα δημοσιοποιήσουμε με κάθε τρόπο τις διώξεις, θα ξεσκεπάσουμε με κάθε μέσω όλους τους «ανύπαρκτους». ΤΕΛΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ
Κατ’ αρχήν να υπενθυμίσω την άποψη που εξέφρασα εξ’ αρχής παραπάνω: "Εκτιμώ ότι δυναμικές κινήσεις μπορεί να αυξήσουν περισσότερο κινήσεις ορθολογισμού, μείωσης των σπουδαστών, περιορισμού έτσι κι αλλιώς των ωρομισθίων κλπ, κι είναι άλλωστε λογικές σκέψεις, που ίσως αποβούν σε βάρος των στόχων που τέθηκαν. Αυτό βέβαια φαντάζει ως ένα απόμακρο ενδεχόμενο, δεδομένης και της συνταξιοδότησης πολλών μονίμων, όμως ποιος υπουργός σε μία τέτοια περίοδο θα κατηγορηθεί εάν μειώσει τα ήδη υπερβολικά πολλά και ελλιπώς στελεχωμένα τμήματα;"
Συμπερασματικά, κατά τη δική μου αντίληψη (και ας κρίνετε εάν πρόκειται για γκεμπελική = αθέμιτη προπαγάνδα όπως κατηγορήθηκα), αντιλαμβάνομαι ότι η ηγεσία δεν είναι αυτοσκοπός αλλά πρέπει να υπηρετεί την ομάδα. Ο υπεύθυνος ηγέτης, ο «μπροστάρης», εκτός από μαχητικότητα και «άλογο ηρωισμό» πρέπει να χαρακτηρίζεται κι από ωριμότητα, ρεαλισμό και υπευθυνότητα, ώστε όταν οι εισηγήσεις του οδηγούν σε αποτυχία και δυστυχία των μελών, τότε να αναλαμβάνει στοιχειωδώς την ευθύνη του ή αν μη τι άλλο με υπεύθυνη αξιολόγηση των λόγων της αποτυχίας πριν συνεχίσει «πράσσιν άλογα» σε βάρος του ιδίου (δευτερεύον) ή των πιο αδυνάτων της ομάδας τους οποίους εκθέτει και αδυνατεί να προστατέψει. Προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι εάν αποτύγχανα και μάλιστα με επιπτώσεις σε συναδέλφους τους οποίους θα είχα «πάρει στο λαιμό μου», αν μη τι άλλο θα σιωπούσα αν δεν είχα την ευθιξία να παραιτηθώ παραχωρώντας τη σκυτάλη σε κάποιον ικανότερο να διεκδικήσει ακόμη και τα δικά μου δικαιώματα.
Αντίθετα, το παραπάνω κείμενο αποδεικνύει (χωρίς εντίμως να το αναγνωρίζει) την αποτυχία στους μαξιμαλιστικούς στόχους που είχαν αρχικά τεθεί, την απρονοησία της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας και των ανώνυμων θαυμαστών της, που εκτός των άλλων συκοφάντησαν τους διαφωνούντες, όπως τον γράφοντα, και συνεχίζουν αμετανόητοι.
Βεβαίως θλίβομαι που βγήκα αληθινός κι οι μειώσεις ωρών και προσωπικού έγιναν μάλιστα παρά τις συνταξιοδοτήσεις. Όμως δεν είμαι μάντης παρά ίσως έχω κάποια στοιχειώδη διορατικότητα. Απλώς διαβάζοντας την αρχική ανακοίνωση για επίσχεση, προβληματίστηκα ειλικρινά κι έγραψα επώνυμα κι εντίμως τις απόψεις μου, με σεβασμό προς τους συναδέλφους αλλά και με ενδιαφέρον για τους φοιτητές μας, χωρίς υστεροβουλίες και εμπάθειες και θα περίμενα (σε μία μορφωμένη κοινωνία) το σεβασμό της διαφορετικής μου άποψης και γιατί όχι την υποστήριξη του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης από τους μορφωμένους συναδέλφους διδάκτορες ή μη που διδάσκουμε και μορφώνουμε νέους φοιτητές. Η φράση «διαφωνώ αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα σου να λες την άποψη σου» ίσως μας είναι άγνωστη και πάντως δεν μας συγκινεί. Διότι εισέπραξα χλεύη και συκοφαντία από ανώνυμους και ανέντιμους, κι ουδείς συγκινήθηκε. Παρόλα αυτά θα τους ευχαριστούσα εάν παρά τη δική μου διαφωνία, είχαμε κερδίσει τα όσα μας υποσχέθηκαν με το δικό τους ενδιαφέρον. Ας αναλάβουν επιτέλους την ευθύνη για τις πράξεις τους κι αν αδυνατούν να μας οδηγήσουν κάπου με επιτυχία, ας ζητήσουν κάποιον άλλο να αναλάβει. Οι συνάδελφοι μου ωρομίσθιοι καθηγητές, μπορούν να κρίνουν εάν και πόσο εξυπηρετήθηκαν από την επιλογή της επίσχεσης εργασίας, τις πιέσεις μας και τη συνέχιση τους.
Πάντως δεν επικροτώ διώξεις συναδέλφων (δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν διώξεις χωρίς να το αποκλείω διότι εργοδότης είναι και το ΤΕΙ).
Όμως η δική μου αντίληψη είναι ότι σε μία περίοδο στενότητας, οπότε αναπόφευκτα θα γίνουν περικοπές, οι λύσεις θα είναι είτε οριζόντιες μειώσεις της ωριαίας αμοιβής (το οποίο το θεωρώ άδικο), είτε υποστήριξη της διατήρησης τουλάχιστο ορισμένων περισσότερο ευαίσθητων ομάδων (π.χ. άγαμες μητέρες, άτομα που συγκυριακά αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσχέρειες κλπ) όπου εκεί θα έβλεπα χρήσιμη μία συνδικαλιστική παρέμβαση που να απέτρεπε άλλες σκοπιμότητες. Όμως, για το όφελος των φοιτητών μας, θα έπρεπε να φροντίζαμε εντός του προϋπολογισμού να προηγούνταν η παραμονή των πιο κρίσιμων και εξειδικευμένων ωρομίσθιων συναδέλφων, ακόμη και σε βάρος των ανωτέρω κοινωνικών κριτηρίων, εκτός εάν αντιλαμβανόμαστε το ΤΕΙ σαν άσυλο κοινωνικής φροντίδας για τους ωρομίσθιους καθηγητές κι όχι ως χώρο τεχνολογικής μόρφωσης κι επαγγελματικής κατάρτισης των φοιτητών μας. Προφανώς θα ήταν ευχής έργο να εξασφάλιζαμε χρηματοδοτήσεις ώστε να αυξάναμε τις ώρες και τις αμοιβές μας π.χ. από τις εξαιρετικές μας ερευνητικές δυνατότητες των νέων διδακτόρων όπως ο «μετριόφρων συνάδελφος που θέλησε να μείνει αιώνια στην ανωνυμία» μας υπενθύμισε ότι βρίσκονται αναμεταξύ μας κι οι οποίοι από ότι μας γράφει η Γιώτα στην Κρήτη κάνουν σημαντικό έργο, το οποίο θα ήταν ευχής έργο.
Σε μία τέτοια αποστολή, αντιλαμβάνομαι ότι ένας υγιής συνδικαλισμός έχει νόημα και προσωπικά εάν αναλάμβανα θα προτιμούσα να έχανα ο ίδιος την αμοιβή μου από το να διακινδυνέψω την ευημερία των συναδέλφων για τους οποίους υποτίθεται ότι βγήκα μπροστά.
Όμως είναι εντελώς διαφορετικό και διαφωνώ να αναγορεύουμε το δικό μας συμφέρον ως να ήταν το συμφέρον των φοιτητών μας, με το οποίο είναι υποκρισία να το υποστηρίζουμε ότι ταυτίζονται “a priori”.
Αγαπητή Γιώτα,
Όπως έγραψα ήδη, εκτιμώ την επωνυμία και τον αλτρουισμό σου να υπερασπιστείς τους καθηγητές σου. Επίσης η κοσμιότητα του λόγου σου είναι αξιοπρόσεκτη, παρότι κινήθηκες από εκνευρισμό.
Όπως υποσχέθηκα θα σου απαντήσω επί της ουσίας των απόψεων σου. Για να σου εξηγήσω ότι λανθασμένα με έκρινες:
α. Αφενός διότι δεν κατανόησες την ουσία του συλλογισμού μου, που ήταν
α1. Η μεγάλη αξία της επαγγελματικής πείρας ως στοιχείο αποτελεσματικότητας στη διδασκαλία μας σε ΤΕΙ, που θα έπρεπε να μας κάνει πιο
α2. Ο κίνδυνος που επισήμανα να μειωθοιύν οι ώρες μας, εάν διεκδικήσουμε άμεσα την πληρωμή μας.
β. Αφετέρου διότι κινείσαι από συναισθηματικά κι όχι ουσιαστικά κριτήρια που όπως θα εξηγήσω δεν σου επιτρέπουν να κρίνεις ψύχραιμα.
Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.
α. Ουδέποτε διαφώνησα για την ακαδημαϊκή αξία των ωρομίσθιων καθηγητών, ούτε των δικών σου (τους οποίους δεν γνωρίζω), αλλά ούτε του δικού μου του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και θα ήθελα να ξαναδιαβάσεις τις απόψεις μου και θα διαπιστώσεις ότι πουθενά δεν αμφισβητώ την ακαδημαϊκή αξία κανενός ως επιστήμονα.
α1. Όμως έθεσα την ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ πείρα των διδασκόντων, την οποία συνδέω με την αποτελεσματικότητα μας, ως καθηγητών, έναντι υμών των φοιτητών μας. Εάν, κανείς πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερα οι καθηγητές του ΤΕΙ να μην έχουμε επαγγελματική πείρα, τότε να το εισηγηθούμε στο Υπουργείο ώστε να τροποποιήσει τα κριτήρια επιλογής. Εάν όμως απαιτείται η επαγγελματική πείρα, θα ήθελα να μου απαντήσεις πως αντιλαμβάνεσαι την επάρκεια κάποιου καθηγητή σου που δεν την διαθέτει είτε ποσοτικά (σε διάρκεια) είτε ποιοτικά (σε αποτελεσματικότητα – επιτυχία). Εσύ ως φοιτήτρια από ποιους καθηγητές θεωρείς ότι έχεις μεγαλύτερη ωφέλεια (ceteris paribus). Από όσους έχουν επιτυχημένη επαγγελματική (εννοώ πέραν της διδακτικής) πείρα; Όσους έχουν απλώς επαγγελματική πείρα κι ας είναι αποτυχημένη; Ή σου είναι αδιάφορο ακόμη και αν δεν έχουμε καθόλου επαγγελματική πείρα;
Εκτιμώ ότι συμφωνείς ότι το δικό σου συμφέρον είναι οι καθηγητές σου, σε ένα ΤΕΙ, όσο αξιόλογοι κι αν είναι ακαδημαϊκά, πρέπει να έχουν κι επιτυχημένη επαγγελματική πείρα. Κι εσύ αντίστοιχα όταν με τη σειρά σου θελήσεις να γίνεις καθηγήτρια, εκτιμώ ότι θα είναι πιο χρήσιμο στους φοιτητές σου να έχεις πρώτα πετύχει επαγγελματικά και μετά να αρχίσεις να τους διδάσκεις σε ένα τεχνολογικό ίδρυμα. Φυσικά απόρροια αυτής της αντίληψης μου είναι ότι κάποιος που έχει επιτυχημένη επαγγελματική πείρα δεν εξαρτάται από την αμοιβή του στο ΤΕΙ. Όχι όμως και ποτέ δεν ζήτησα να την απεμπολήσει κανείς την αμοιβή του. Όμως εάν εξαρτάται από το ΤΕΙ, ως ωρομίσθιος, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει την επαγγελματική πείρα που προϋποθέσαμε;
Κι αν έτσι είναι τα πράγματα, αυτό που κάλεσα τους συναδέλφους μου να κάνουμε είναι, μιας και η πλειοψηφία δεν είμαστε οι τέλειοι καθηγητές (με την παραπάνω έννοια), να έχουμε λίγο το «γνώθι σαυτόν» και να είμαστε λίγο πιο συγκρατημένοι στις διεκδικήσεις μας. Όμως ουδέποτε υποστήριξα να παραιτηθούμε των δεδουλευμένων μας. Εκεί αναφερόταν το «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», στο εδώ και τώρα, κι όχι στο ποτέ.
Προφανώς δεν φταίμε οι καθηγητές λόγω της ανεργία, όμως το ερώτημα παραμένει πόσο πολύ καλά μπορούμε εμείς να σας διδάξουμε εάν οι ίδιοι δεν έχουμε πετύχει κάτι αξιόλογο εκτός ΤΕΙ. Κι αν δεν κατανοείς τι σου λέω, μπορείς να δεις πως μας κρίνουν οι συμφοιτητές σου επειδή αντιμετωπίζουν προβλήματα απασχόλησης και μας θεωρούν εμάς υπεύθυνους (κι αν διαφωνείς μπορείς να τους απαντήσεις – εκεί υποστήριξα τη δική σας ευθύνη, διότι δεν είστε ανεύθυνοι εάν αδιαφορείτε ως φοιτητές κι αντιμετωπίζετε μετά τα προβλήματα): http://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=198412103506114&id=100001008904378
Συνεπώς στο πρώτο σκέλος δεν αμφισβήτησα την ακαδημαϊκή αξία των ωρομίσθιων καθηγητών σου αλλά την επαγγελματική πείρα (της πλειοψηφίας) και κανείς δεν το αντίκρουσε είτε για την αλήθεια της υπόθεσης μου είτε για την ορθότητα του επιχειρήματος μου όσον αφορά την σύνδεση με την επαγγελματική σας αποκατάσταση.
α2. Επιπλέον, όσοι μας καλούν σε αυτό τον αγώνα διεκδίκησης, αναλογίστηκαν μήπως ωθούν το Υπουργείο να βρει άλλες λύσεις στην κατεύθυνση των απολύσεων;
Σε ένα διάλογο όταν εκνευριζόμαστε δεν είναι καλύτερα να κάνουμε διάλειμμα και να σκεφτούμε πιο ψύχραιμα; Διότι τι πρέπει να κάνει κανείς όταν τον βρίζουν ή εκνευρίζονται με τις απόψεις του; Να παραδεχθεί ότι έχουν δίκιο; Υποθέτω ότι συμφωνείς ότι μόνο εφόσον πεισθώ για το λάθος της άποψης μου πρέπει να συμφωνήσω. Και σε τελική ανάλυση δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι, αρκεί να γνωρίζουμε σε τι διαφωνούμε.
Τελικώς, άραγε διαφωνείς ότι οι καθηγητές σου πρέπει να έχουν επιτυχημένη επαγγελματική πείρα, ανεξάρτητα πόσο σε εκνευρίζει που εγώ το υποδεικνύω ως πρόβλημα, κι ότι η έλλειψη αυτή θα έπρεπε να μας κάνει πιο συνετούς; Εκτός από τη λογική που μας λέει για λόγους τακτικής να μην πιέζαμε διότι θα περικόπτονταν οι ώρες και θα την πλήρωναν οι πιο αδύναμοι; Όπως κι έγινε;
Επαναλαμβάνω ότι εάν κάπου κάνω λάθος μπορείς να μου το υποδείξεις. Αλλά λόγος να εκνευρίζεσαι δεν νομίζω να υπάρχει.
α. Φυσικα και δεν αμφισβητησατε τη ακαδημαικη αξια των ωρομισθιων καθηγητων. Ουδεποτε ειπα το αντθετο, απλα μιλωντας για την εικονα που εχω εισπραξει εγω στα 2 χρονια που συναναστρεφομαι με ωρομισθιους καθηγητες ειπα να αναφερω καποια πραγματα.
α1.δεν θεωρω επαρκη εναν καθηγητη στην περιπτωση και μονο που δεν μπορει να μου μεταδοσει με τροπο σαφη και αποτελεσματικο τις γνωσεις που πρεπει. Τωρα αν αυτος ο καθηγητης εχει πειρα η οχι το ακουω βερεσε. Γιατι υπαρχουν και καθηγητες οι οποιοι και την πειρα εχουν και τις απειρες γνωσεις, αλλα δεν εχουν μεταδοτικοτητα, κατι που θεωρω κριτηριο μειζονως σημασιας.
Δυστυχως δεν εχω facebook για να δω το λινκ. Παντως θεωρω δικη μας ευθυνη το αν θα πετυχουμε η οχι γενικως στα επαγγελματικα μας. Εμεις κανουμε τις επιλογες μας, οι καθηγητες το μονο που μπορουν να κανουν ειναι να μας συμβουλεψουν εχοντας αποκτησει καποια πειρα απο επαγγελματικης αποψης.
α2. Οσο για το υπουργειο, ειχε ηδη αποφασισει να "κοψει" κοσμο και δεν χρειαζοταν την αποσχεση για να το κανει..
Καλο σας βραδυ..
α. Σε ευχαριστώ που αναγνωρίζεις ότι δεν καταφέρθηκα κατά της ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ αξίας των ωρομισθίων καθηγητών του ΤΕΙ.
Συμφωνώ ότι καλώς έγραψες για όσα γνωρίζεις και σίγουρα συμβάλεις και στην κατανόηση όλων για το έργο σας στο ΤΕΙ της Κρήτης και κάθε τι καλό εμένα με ευχαριστεί, ακόμη κι απλά ο καλός σου ο λόγος.
Όμως για να γυρίσουμε στη συζήτηση σου έγραψα "...ως φοιτήτρια από ποιους καθηγητές θεωρείς ότι έχεις μεγαλύτερη ωφέλεια (ceteris paribus)...επιτυχημένη επαγγελματική (εννοώ πέραν της διδακτικής) πείρα...", οπότε, βασιζόμενος και στην ειλικρίνεια σου πιστεύω ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι η μεταδοτικότητα που αναφέρεις, για την οποία αμφότεροι συμφωνούμε για την αξία της, συνδέεται μάλλον με την διδακτική (ικανότητα, πείρα, κλίση) παρά με την επαγγελματική για την οποία συζητάμε. Πράγματι η μεταδοτικότητα είναι σημαντικό προσόν για ένα καθηγητή. Κι άλλωστε ποτέ δεν υποστήριξα ότι το ΤΕΙ θα πρέπει να προσλαμβάνει καθηγητές χωρίς μεταδοτικότητα. Όμως έχεις στοιχεία, εκτός από τους συγκεκριμένους καθηγητές που θαυμάζεις κι έχουν μεταδοτικότητα, ότι όλοι οι ωρομίσθιοι καθηγητές (διότι δεν ξεκίνησα τη συζήτηση και δεν έκαναν επίσχεση εργασίας μόνο οι ωρομίσθιοι με μεταδοτικότητα) κι ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν επαγγελματική πείρα (στους οποίους αναφέρθηκα) έχουν μεταδοτικότητα; Γνωρίζεις δηλαδή εάν λειτουργεί κάποιο αξιόπιστο σύστημα επιλογής ωρομισθίων με βάση τη μεταδοτικότητα τους; Από όσο γνωρίζω κάτι τέτοιο δεν υπάρχει, διότι δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδης υποχρέωση ενός καθηγητή να έχει φοιτήσει σε ένα σχολείο εκπαιδευτών (π.χ. την ΠΑΤΕΣ που διδάσκει πώς να κάνει μάθημα, σημειώσεις, παρουσιάσεις κλπ) ούτε φυσικά κανείς εξετάζεται σε κάτι τέτοιο κατά την επιλογή του, για να μην αναφερθώ στις αντιδράσεις των καθηγητών (κυρίως των μονίμων αλλά με την υποστήριξη και όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας ωρομισθίων και φοιτητών) για τις αξιολογήσεις (δεν το παρακολούθησα από κοντά κι ίσως κάνω λάθος διότι στο δικό μας Τμήμα λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια η αξιολόγηση).
Άραγε είναι λάθος που δεν απαιτείται η μεταδοτικότητα σε ένα ΤΕΙ (που είναι ΑΕΙ);
Οπότε για να διευκρινίσω την ερώτηση α1, θα τη σπάσω σε δύο:
Δηλαδή εάν δύο διδάκτορες με εξαιρετική διδακτική πείρα και μεταδοτικότητα, ο πρώτος μόλις βγήκε από το διδακτορικό του με θεωρητικές μόνο γνώσεις ενώ ο δεύτερος παράλληλα εργαζόταν στο αντικείμενο του διδακτορικού του (π.χ. ένας μηχανικός είχε αξιόλογη εμπειρία σε εργοστάσιο κι ήταν κι εφευρέτης με ευρεσιτεχνίες που πουλήθηκαν σε εταιρείες, ένας νοσηλευτής εργάζονταν σε σε ένα νοσοκομείο και είχε εξειδικευτεί σε Μονάδες Εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), ένας πληροφορικός είχε μία από τις πιο πετυχημένες ιστοσελίδες της αγοράς) ενώ ο πρώτος ήταν απλά ένας διδάκτορας, πολύ μεταδοτικός, αγαπητός και προσιτός στους φοιτητές του (όπως άλλωστε κι ο δεύτερος ceteris paribus), αλλά ο άπειρος ή για να μην το κάνω τόσο προφανές κι ακραίο, έστω ότι ο πρώτος δεν ήταν εντελώς ανεπάγγελτος, αλλά έστω ότι βγήκε στην αγορά αλλά λόγω της ανεργίας απέτυχε, είτε μηχανικός που δεν παρέμεινε στο εργοστάσιο είτε εργάζεται ως έκτακτος χωρίς να έχει κάνει καμία ευρεσιτεχνία, είτε ως νοσηλευτής βάζει επί χρόνια μερικές ενέσεις αλλά δεν είναι σε βάρδιες ΜΕΘ, είτε έχει κάνει μερικές ιστοσελίδες από εδώ κι από εκεί αλλά χωρίς κάποια σοβαρά αποτελέσματα είτε σε παραγωγικό είτε σε οικονομικό επίπεδο.
Ποιος από τους δύο υποψήφιους ωρομίσθιους καθηγητές που αμφότεροι έχουν εξαιρετική μεταδοτικότητα είναι καταλληλότερος για ωρομίσθιος; Ο πρώτος ο αποτυχημένος επαγγελματικά, λόγω της ανεργίας και του σκληρού ανταγωνισμού ή ο δεύτερος που παρά τον ανταγωνισμό πέτυχε και επαγγελματικά.
Εκτιμώ ότι θα συμφωνήσεις ότι θα ήθελες καθηγητή σου τον πιο επιτυχημένο επαγγελματικά (με μεταδοτικότητα εννοείται).
Θα θίξω σε συντομία, επειδή το έθεσες τόσο απόλυτα, ότι στην ακραία της μορφή η μεταδοτικότητα χωρίς γνώση όχι μόνο δεν αξίζει αλλά είναι κι επικίνδυνη. Σκέψου έναν με «τεράστια» μεταδοτικότητα αλλά χωρίς γνώση. Είναι άνθρωποι που πείθουν για τα πάντα, ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν τίποτα, κι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Είναι οι λαοπλάνοι, λαϊκιστές (ίσως που μας έφεραν εδώπου είμαστε είτε ως πολιτικοί είτε ως συνδικαλιστές), οι δικτάτορες (πρβλ. τους φασίστες δικτάτορες) που παρέσυραν τους λαούς τους στην καταστροφή χωρίς κι αυτοί να γνωρίζουν που τους πηγαίνουν. Συνεπώς αληθές είναι το αντίθετο από ότι υποστηρίζεις, «η μεταδοτικότητα χωρίς γνώση είναι βερεσέ».
Προφανώς όμως θα υποθέτεις ότι θα υπάρχει ένα κάποιο επίπεδο γνώσης; Ας δούμε είναι αρκετό για ένα φοιτητή, εάν ο καθηγητής έχει μεταδοτικότητα ή μήπως και πάλι η γνώση χρειάζεται; Μήπως τελικώς στα ΑΕΙ ορθώς δεν ψάχνουν για μεταδοτικότητα στους καθηγητές (κι αν «Θεού θέλοντος» υπάρχει μεταδοτικότητα, τότε θα είναι πιο εύκολα και ευχής έργο, όχι όμως αναγκαία προϋπόθεση στα ΑΕΙ επαναλαμβάνω).
Ας το δούμε πρακτικά, κι ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας άνθρωπος ο πιο σοφός στον κόσμο, γνωρίζει τα πάντα, όμως είναι δύστροπος, απότομος, ακαταλαβίστικος. Σίγουρα ενας τέτοιος άνθρωπος θα είναι καταστροφή να διδάξει σε νηπιαγωγείο ή στο δημοτικό. Όταν όμως ανεβαίνουμε στα επίπεδα σπουδών κι είμαστε στην Ανώτατη εκπαίδευση εκεί, άραγε, ένας σωστός φοιτητής δικαιούται να παραπονιέται για έλλειψη μεταδοτικότητας ή μήπως θα ήταν αχάριστος στην τύχη του που βρέθηκε μπροστά στον πιο σοφό άνθρωπο στον κόσμο; Δεν αμφισβητώ ότι η μεταδοτικότητα θα ήταν χρήσιμη στην εύκολη μεταφορά της γνώσης, το ερώτημα είναι εάν έχεις να διαλέξεις μεταξύ των δύο τι κάνεις, διότι έτσι το έθεσες. Πλήρης μεταδοτικότητα όπως στους καθηγητές σου, ή παντελής έλλειψη μεταδοτικότητας αλλά πραγματική γνώση κι όπου την βρεις ;
Δίπλα είναι κάποιος μεγάλος επιστήμονας (π.χ. Αινστάιν, Μόρς κλπ) που πέτυχε και στην πραγματική ζωή κι όλοι τον θαυμάζουν για τις γνώσεις του, εσύ όμως τον αντιπαθείς διότι στερείται μεταδοτικότητας να σου εξηγήσει. Σε αφήνει όμως όσο δουλεύει να είσαι δίπλα του και μπορείς να τον παρατηρείς χωρίς πολλές εξηγήσεις, χωρίς καμία μεταδοτικότητα, μπορεί και να σε προσβάλει μερικές φορές όταν μπλέκεσαι στα πόδια του, αλλά εσύ ήσουν αποφασισμένη να μάθεις τι γνώριζε, ίσως απαιτούσε να «αποκωδικοποιούσες» τον τρόπο σκέψης του, διότι έπρεπε να τελειώσεις και να πετύχεις στις σπουδές σου και τελειώνοντας να μην έχεις απλά ένα χαρτί, αλλά να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ τα πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω από το ΤΕΙ, στον πραγματικό κόσμο.
Αυτό είναι το ερώτημα που σου θέτω. Μην απαντάς σε μένα, διότι είναι ένα ερώτημα που πρέπει να το απαντήσουμε όλοι μας, κάθε ενήλικος και ώριμος άνθρωπος, στον εαυτό του.
Προσωπικά πάντως, είμαι σε μία ηλικία που για ευχαρίστηση διαλέγω άλλους χώρους, κι όταν θέλω πράγματι να μάθω πηγαίνω κατευθείαν σε αυτόν που γνωρίζει και προσπαθώ να τον καταλάβω, ανεξάρτητα πόσο μπορεί αυτός να μου το εξηγήσει. Θα συζητήσω μετά με φίλους επιστήμονες που έχουν κατανόηση και μεταδοτικότητα να ξεδιαλύνω ότι δεν κατάλαβα, με όσα γνωρίζουν και συζητάμε μαζί και κάπου καταλήγουμε. Η επιτυχία είναι δική μου υπόθεση. Τα άλλα αφορούν την τύχη. Κι αν τύχει και κάποιος έχει μεταδοτικότητα, θα μάθουμε όλοι από τύχη. Όμως εάν είμαστε όλοι το ίδιο άτυχοι κι ο καθηγητής δεν έχει μεταδοτικότητα όμως γνωρίζει, κάποιοι θα πετύχουν: όσοι ενδιαφέρονται να μάθουν ανεξάρτητα από την μεταδοτικότητα του καθηγητή τους. Αγαπητή Γιώτα, πίστεψε με παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο να το ανακαλύψω μόνος η και με άλλους όσο μεταδοτικοί κι αν είναι, από το να το μάθω απευθείας από αυτόν που γνωρίζει, από την πηγή της γνώσης, έστω καταβάλλοντας προσωπική προσπάθεια, «κάνοντας τούμπες» αν χρειαστεί, κι αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία της μεταδοτικότητας των άλλων καθηγητών. Απλά όσο ανεβαίνουμε πιο ψηλά (κι ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι την έννοια του «Ανώτατου» στα Τεχνολογικά Ιδρύματα) η γνώση γίνεται πιο σπάνια και δεν παρέχεται «βερεσέ» χωρίς σημαντικό δικό μας κόπο, απλά επειδή κάποιος έχει μεταδοτικότητα σε κάποια άλλα που γνωρίζει, κι όχι σε αυτά που χρειαζόμαστε, και θα το καταλάβουμε όταν θα είμαστε πλέον μόνοι έξω, οι περισσότεροι θα γνωρίζουμε τα ίδια κοινά (των μεταδοτικών ανθρώπων), κι ευτυχώς που κάποιοι λίγοι, στους οποίους τελικά οφείλεται η πρόοδος, θα κοπιάσουν για να κατανοήσουν τους δύστροπους και χωρίς μεταδοτικότητα σοφούς, έμπειρους και γνώστες.
Αν ο άξεστος Ρωμαίος κι οι πρώτοι φανατικοί Χριστιανοί, αντιλαμβανόταν την αξία της γνώσης χωρίς να έχουν ανάγκη από την μεταδοτικότητα του γνώστη για να καταλάβουν, ούτε τον Αρχιμήδη και την Υπατία θα δολοφονούσαν, κι ακόμη θα ήταν σώα η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Απλά έτυχε ο Αρχιμήδης κι η Υπατία να μην έχουν μεταδοτικότητα ώστε να πείσουν για την αξία των γνώσεων τους, και αυτοί τους άκουσαν βερεσέ.
Βεβαίως κακώς ο Αρχιμήδης κι η Υπατία δεν είχαν μεταδοτικότητα, το ερώτημα όμως είναι εάν εμείς είμαστε στο επίπεδο του άξεστου Ρωμαίου, των φανατικών Χριστιανών ή σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα;
Τελικώς τη γνώμη μου σου λέω (δεν την λέω στους φανατικούς αγνώστους που ούτε το συμφέρον τους δεν μπορούν να δουν αλλά σε μία φοιτήτρια που εκτιμώ και τον τρόπο σκέψης αλλά και την εντιμότητα σου) κι αποφάσισε τι θα κάνεις στη ζωή σου, εάν κάποιος γνωρίζει εκ πείρας αλλά δεν έχει μεταδοτικότητα, καλύτερα να μην το ακούς βερεσέ, διότι κάποτε θα χαθεί ή θα καεί (ανάμεσα στις ύβρεις και στις ανωνυμίες) και δεν θα μπορείς ποτέ να τον ακούσεις, κι ότι μετά και να σου πει κάποιος άλλος με μεγάλη μεταδοτικότητα, τίποτα που δεν γνωρίζει δεν μπορεί να σου μεταδώσει, κι από αυτά που γνωρίζει μόνο στη θεωρία μόνο σε ένα ποσοστό μπορεί να αγγίζει την πραγματική γνώση.
Ίσως είναι, αυτό που μας κάνει όλους σήμερα να γνωρίζουμε για τα πάντα, αλλά να αγνοούμε τι φταίει για το εδώ που είμαστε.
Διότι εάν ήταν μάταιος ο αγώνας, μήπως και μάταια αγωνιστήκαμε; Είχαμε στόχους; πετύχαμε αποτέλεσμα; Κι ήταν οι στόχοι αντάξιοι μας ως καθηγητών, που επιτελούμε λειτούργημα; (για να γυρίσω εκεί που ξεκίνησα στην ευθύνη μας απένατι στους φοιτητές)
Η απάντηση είναι ότι κάναμε επίσχεση, στόχος ήταν να πληρωθούμε άμεσα τα δεδουλευμένα κι όχι μόνο αποτύχαμε, αλλά και πληροφορούμαστε ότι αυτοί που "κόπηκαν" (κατά τους συνδικαλιστές μας) δεν ήταν οι χειρότεροι αλλά όσοι αγωνίστηκαν για τα χρήματα μας. Εκτιμώ ότι εάν έτσι είναι, εάν έτσι κι αλλιώς το Υπουργείο θα τα έκοβε, κι ήταν προφανές, γιατί πρέπει κάποιος να κάνει φασαρία, να μην πληρωθεί, να χάσει και τις ώρες του, να παραπονιέται εκ των υστέρων, κι εφόσον το ήξερε, εάν δεν του άρεσε, να έψαχνε κάτι άλλο, που έτσι κι αλλιώς αργά πλέον θα το κάνει, κι απλά να περιμένει να πληρωθεί (διότι κανείς δεν είπε ότι δεν θα μας πληρώσουν).
Κι όταν εξέφρασα τον προβληματισμό μου για τους κινδύνους (μείωσης των ωρών), αντί να συζητηθεί σοβαρά και να προνοήσουμε, λοιδορήθηκα από ανώνυμους, κάτι που μας εκθέτει ως καθηγητές στο επίπεδο ενός ΤΕΙ και για τις δημοκρατιές αξίες ενός συνδικαλιστικού οργάνου.
Όμως εάν γινόταν διάλογος θα μπορούσαμε να θέσουμε άλλους στόχους, ακόμη και να μην μειωθούν οι ώρες και θα μπορούσαμε να το διαπραγματευτούμε με τους τρόπους που προανέφερα (βλ.παραπάνω) και συγκεκριμένα με οριζόντιες μειώσεις αμοιβών (μέχρι να "περάσει η μπόρα"), και να μην μειωνόταν το πρόγραμμα των φοιτητών (όπου κι αν συνέβη), ή τη διατήρηση των πιο αδύναμων με κοινωνικά κριτήρια και αναζήτηση εσόδων από ερευνητική δραστηριότητα. Δεν αποτύχαμε σε αυτά, αλλά στις δημοκρατικές μας επιδόσεις.
Συμπερασματικά, αγαπητή Γιώτα, προσωπικά πιστεύω ότι ακόμη κι αν δεν έχω την μεταδοτικότητα να σε πείσω, η γνώση είναι που αξίζει, και δύο ειναι αναγκαία ζητούμενα σε ένα ΑΕΙ, (1) καθηγητές με γνώση και (2) φοιτητές με όρεξη, κι αν υπάρχει (3) μεταδοτικότητα, αυτό είναι καλό αλλά τυχερό. Τον καθηγητή που γνωρίζει περισσότερα από τους άλλους, προσωπικά θα τον απέκλεια λόγω μεταδοτικότητας, μέχρι και το γυμνάσιο, κάποιοι θα πουν και στο λύκειο, σίγουρα όχι όμως στο Ανώτατο επίπεδο σπουδών. Μακάρι να ήταν τα ΑΕΙ μας γεμάτα από δύστροπους και χωρίς μεταδοτικότητα Αινστάιν...